Την ώρα που στη μακρινή Ν. Ζηλανδία στα τέλη της προηγούμενης εβδομάδας τα... πιτσιρίκια της Εθνικής εφήβων έδιναν τη δική τους μάχη για διάκριση καταφέρνοντας τελικά να κατακτήσουν τη δεύτερη θέση στον κόσμο, εδώ στην Ελλάδα τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά. Οι υπεύθυνοι του ελληνικού μπάσκετ (ΕΣΑΚΕ) ασχολούνταν με πιο... ουσιώδη γι' αυτούς θέματα. Στη συνεδρίαση της Πέμπτης η Λίγκα των ομάδων συμφώνησε για αλλαγή του κανονισμού, όσον αφορά τους ξένους που μπορούν να παίζουν (συγχρόνως) σε μια ομάδα. Ετσι πλέον το 4 Κοινοτικοί 2 μη Ευρωπαίοι γίνεται πλέον 3+3... Την ίδια ημέρα ο σύνδεσμος των παικτών, ΠΣΑΚ, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για το τι μπορεί να σημαίνει αυτή η απόφαση για τους Ελληνες παίκτες.

Στη συνεδρίαση της Λίγκας των ομάδων κουβέντα δεν ειπώθηκε για αξιοποίηση ταλέντων, ευκαιρίες σε νέους, ενίσχυση των ακαδημιών. Ο εμπορευματοποιημένος αθλητισμός άλλωστε δεν μπορεί να ασχοληθεί με τόσο... πεζά πράγματα. Η επιτυχία και μόνο αυτή είναι αυτοσκοπός και μάλιστα πρέπει να έρθει γρήγορα και με κάθε μέσο. Ολα τα υπόλοιπα, που δεν αποφέρουν κέρδος και έχουν να κάνουν με πιο ανθρώπινα ζητήματα, όπως είναι ο αθλητισμός ως μέσο ψυχαγωγίας, δεν ανεβάζουν το δείκτη των κερδών, άρα και δεν υπάρχουν ούτε σαν σκέψη. Την ίδια ώρα στο πρωτάθλημα της Α1, αν εξαιρέσει κανείς μια ελίτ τριών - τεσσάρων ομάδων που πληρώνουν αδρά κάποιους ξένους παίκτες, οι περισσότερες ισορροπούν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων, με θύματα τους ίδιους τους παίκτες.

Δυστυχώς για τα ίδια τα παιδιά, όσο φανταχτερή και να είναι η λάμψη της δεύτερης θέσης στον κόσμο, δύσκολα θα σβήσει το ...θολό που υπάρχει στο μέλλον τους. Τα γρανάζια του επαγγελματικού αθλητισμού τους περιμένουν. Είτε για να τους αξιοποιήσουν το ταλέντο τους - με άλλοθι τα συμβόλαια που θα υπογράψουν - για να επιτευχθούν οι στόχοι που ορίζουν οι επιχειρηματίες είτε ακόμα και να τους αφήσουν στο περιθώριο αν πάλι τα συμφέροντα το απαιτήσουν. Τα παραδείγματα παλιότερων χρόνων είναι χαρακτηριστικά...