Το ποιος κέρδισε ή έχασε από αυτή τη στάση είναι γνωστό από χτες το βράδυ. Πιο συγκεκριμένα, όσοι απείχαν έτσι κι αλλιώς και ανεξάρτητα από το εάν θεώρησαν ότι έτσι τιμωρούν τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και αποδοκιμάζουν την πολιτική της ΕΕ, θα πρέπει από σήμερα να προβληματιστούν στην εξής όμως κατεύθυνση: Δεν τιμώρησαν το αστικό πολιτικό σύστημα και την ΕΕ. Στην εκλογική διαδικασία, αποδοκιμασία δεν είναι η αποχή. Γιατί απλούστατα η στάση τους δεν μετριέται ως μείωση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Η επιλογή εκείνου που πρεσβεύει την αντίθεση στην ΕΕ, εκείνου που καταδικάζει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, θα μπορούσε να εκφραστεί με συμμετοχή και ψήφο τιμωρίας στον παραγματικό πολιτικό αντίπαλο αυτών των κομμάτων. Δηλαδή, να μην απέχει και να ψηφίσει ΚΚΕ. Αλλιώς, ο οποιοσδήποτε απέχει, θα νομίζει ότι «αποδοκίμασε» αλλά στην πραγματικότητα η πολιτική εκείνη που του στερεί βασικά δικαιώματα στη δουλειά του, στην περίθαλψή του, στη σύνταξή του, στην εκπαίδευση και την ανάπτυξη των παιδιών του, εμφανίζεται ποσοστιαία ισχυρή.

Ας σκεφτούν επίσης ότι θέλουν τους εργαζόμενους, τους νέους, αδρανείς, να μη συμμετέχουν στην πολιτική ζωή και δράση, στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, γιατί έτσι έχουν λιγότερα εμπόδια στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Γι' αυτό και καλλιέργησαν όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα αυτή την ψυχολογία. Επομένως όσοι λαϊκοί άνθρωποι προτίμησαν την αποχή ως πολιτική έκφραση τιμωρίας της αστικής πολιτικής και των κομμάτων της, της ΕΕ, ας το ξανασκεφτούν. Και τώρα, εκ των υστέρων. Μας περιμένουν αγώνες.

Χτες, οι ίδιοι που μέχρι προχτές έριχναν το σύνθημα της αποχής, διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους. Ανέλυαν τους λόγους της αποχής και έλεγαν ότι αυτό που νίκησε ήταν η αποχή. Αν και το ΚΚΕ βγήκε ενισχυμένο από αυτή την εκλογική μάχη, ας σκεφτούν όσοι δεν πήγαν στην κάλπη, τι θα γινόταν εάν πήγαιναν και έριχναν το κόκκινο ψηφοδέλτιο. Ας σκεφτούν πόσο πιο δυνατό θα ήταν το χτύπημα στα δύο αυτά κόμματα και στην πολιτική τους. Ας σκεφτούν ότι αυτή θα ήταν πράγματι μια πράξη αντίστασης και πραγματικής αποδοκιμασίας. Γιατί αυτό που πραγματικά τους τρομάζει δεν είναι η αποχή. Δεν έπαθαν δα και τίποτα που η αποχή έφτασε σε πολύ υψηλά επίπεδα. Αυτό που πραγματικά τους προκαλεί δέος είναι ακόμα και ΜΙΑ ψήφος που θα προστεθεί στο ΚΚΕ. Επειδή δεν είναι απλά μια χαλαρή ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά είναι ψήφος που ζητά διέξοδο και έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Είναι μια ψήφος που έχει πέσει αφού έχει βρει προοπτική στην στρατηγική του ΚΚΕ.