Αυτό το μικρό πρωτότυπο κομψοτέχνημα σ' ένα δρόμο του Μπραχαμίου, ανάμεσα σε νερατζιές και μουσμουλιές, αυτή η ζεστή πεντακάθαρη φωλιά, με την όποια σύγχρονη διακόσμηση και άνεση στολισμένη από πορτρέτα και φωτογραφίες αγωνιστών, αυτοί οι καλαίσθητοι χώροι με το μοντέρνο σαλόνι και την τεράστια τηλεόραση, τα περιποιημένα και φροντισμένα δωμάτια, παρακαταθήκη και κληρονομιά αγωνιστικής δράσης και συμπεριφοράς... είναι το «Ιδρυμα Περίθαλψης Αγωνιστών». Είναι με δυο λόγια, όπως σας περιέγραψα το «Σπίτι του Αγωνιστή». Που είχα την τιμή και τη χαρά να παραβρεθώ στα εγκαίνιά του.

Φασούλι το φασούλι να γεμίσει το σακούλι! (Ολοι, όλοι εκτός απ' αυτούς που είχαν υποχρέωση να το κάνουν. Κι εννοώ την κρατική μέριμνα). - «Εμείς δεν υποκαθιστούμε την ευθύνη του κράτους. Εμείς αναλάβαμε, όπως πάντα κι όπου χρειάζεται, τη δική μας ευθύνη», είπε η σ. Αλέκα στο χαιρετισμό της.

Κι ήταν συγκινητική η προσφορά, η αγάπη, η επιθυμία και η φροντίδα των δωρητών και ευεργετών. Αλλά κι όλα τα παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ με ό,τι κατάφεραν να συγκεντρώσουν από το υστέρημά τους. Επίσης και πολλών φίλων και απογόνων που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.

Κι ας τελειώσω με τα λόγια του προέδρου του Ιδρύματος Κώστα Μαραγκουδάκη: «Η σημερινή γιορτή έναρξης της λειτουργίας του Ιδρύματος είναι για όλους μας ένα σημαντικό γεγονός και πηγή αισιοδοξίας για την παραπέρα πορεία του..!».