Δουλεύουμε με τη στρατηγική του ΚΚΕ, με το πλαίσιο του ΠΑΜΕ, με αιτήματα και στόχους πάλης που ριζοσπαστικοποιούν τη συνείδηση των εκπαιδευτικών.

Με τον αέρα των πρωτοφανών σε όγκο και παλμό Πρωτομαγιάτικων συγκεντρώσεων του ΠΑΜΕ, κόντρα στη σκανδαλολογία και με αιχμή τα ζητήματα της καπιταλιστικής κρίσης, φέρνουμε στο επίκεντρο τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα.

Αποκαλύπτουμε την πλήρη και εφ' όλης της ύλης ταύτιση της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ, της ΠΑΣΚ με τη ΔΑΚΕ. Στηριζόμενοι στην εμπειρία των μαζών και των ημερών, πως η «γρίπη των χοίρων δεν είναι καλύτερη από τη γρίπη των πτηνών», αναδεικνύουμε την ανάγκη της διπλής καταδίκης και της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και στα συνέδρια των Ομοσπονδιών και στις Ευρωεκλογές. Κεντράρουμε στη σχέση Παιδείας - Ευρωπαϊκής Ενωσης, στην ανάγκη καταδίκης των δυνάμεων του Ευρωμονόδρομου, στην αποδυνάμωση των κάθε λογής οπορτουνιστών.

Ειδικότερα στο κίνημα των εκπαιδευτικών η ήττα του οπορτουνισμού, η οργανωτική και πολιτική του συντριβή είναι όρος και προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του εργατικού - εκπαιδευτικού κινήματος. Είναι βαριές οι ευθύνες του για την πορεία ενσωμάτωσης του εκπαιδευτικού κινήματος.

Δουλεύουμε ταυτόχρονα και παράλληλα για την ενίσχυση των ψηφοδελτίων που στηρίζει το ΠΑΜΕ, για την εκλογική και οργανωτική ισχυροποίηση του ΚΚΕ. Να μη χαθεί ούτε μία ψήφος. Κανένας και καμιά στη γραμμή της αποχής. Κανένας και καμία στη γραμμή της ανοχής.

Σύνθημά μας και ταυτόχρονα κριτήριο ψήφου όπως και μέτρο θωράκισης των λαϊκών στρωμάτων για την επόμενη ημέρα, είναι η ισχυροποίηση και του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ.

Εδώ βρίσκεται η απάντηση στην κρίση! Εδώ βρίσκεται η προοπτική της εναλλακτικής διεξόδου, η προοπτική της λαϊκής συμμαχίας, της λαϊκής εξουσίας, και εδώ βρίσκεται η απάντηση στο δίλημμα της εποχής: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα!

Τις μέρες αυτές δόθηκαν στη δημοσιότητα οι εκλογικές διακηρύξεις των άλλων δυνάμεων.

Από κοινού οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ διακηρύσσουν ότι για την καπιταλιστική κρίση ευθύνεται το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, οι πολιτικές διαχείρισης και όχι ο ίδιος ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης και παραγωγής.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ «με μια φωνή και μια γροθιά» υπερασπίζονται τον καπιταλισμό ως κόρη οφθαλμού, ενώ οι δυνάμεις του οπορτουνισμού κάθε απόχρωσης (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) παλεύουν για το φτιασίδωμά του, για τον εξανθρωπισμό του.

Ειδικότερα, η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη διακήρυξή της υπερασπίζεται την πολιτική της ΕΕ, τον ευρωμονόδρομο και ως γνήσιος εκφραστής του «κοινωνικού εταιρισμού» καλεί σε αγωνιστική συσπείρωση για την υπεράσπιση από την εντεινόμενη κρίση της ...«κοινωνικής συνοχής» (!!)

Η κεντροαριστερή συμμαχία (ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ), που στην παρελθούσα 2ετία ήταν η πλειοψηφία σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ, υποκρίνεται όταν λέει πως «την κρίση πρέπει να πληρώσει το κεφάλαιο». Κι αυτό γιατί έκανε πλάτες «στα 11 σημεία σύγκλισης» που συμφώνησαν ΓΣΕΕ - ΣΕΒ, και που φορτώνουν τα βάρη της κρίσης στους εργαζόμενους (απολύσεις, πάγωμα μισθών, απαλλαγή των εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές, κ.ά.). Να γιατί από κοινού και στη «γραμμή» του Συμφώνου Σταθερότητας ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ καταψήφισαν στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ την πρόταση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για κατάργηση (25%) της συμμετοχής των εργαζομένων στα φάρμακα (ΟΠΑΔ).

Να γιατί οι οπορτουνιστές πάσης φύσεως (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ) επαίρονται για τη συμμετοχή τους στο λεγόμενο αντινεοφιλελεύθερο πανεκπαιδευτικό μέτωπο, που αθωώνει τη σοσιαλδημοκρατία και τον αστικό ρεφορμισμό στο κίνημα, που αποτελεί το όχημα για τον εγκλωβισμό συνειδήσεων στο δόκανο της κεντροαριστερής διαχείρισης.

Ως προς τη δομή της εκπαίδευσης, όλες οι άλλες δυνάμεις διεκδικούν - με κάποιες παραλλαγές ήσσονος σημασίας - την ύπαρξη «δύο τύπων Λυκείου (Γενικό - Τεχνολογικό), ισότιμων μεταξύ τους»(!;)

Οχι λοιπόν ενιαία εκπαίδευση, ούτε ενιαίο 12χρονο σχολείο. Σχολείο διπλό, ανισότιμο, ταξικό! Εναν τύπο Λυκείου γι' αυτούς που θα «παίρνουν τα γράμματα» και έναν άλλο γι' αυτούς που «δεν τα παίρνουν». Κατά τ' άλλα ...«θλίψη και πόνος βαρύς» για τη διαίρεση των παιδιών και τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση.

Ως προς το περιεχόμενο της εκπαίδευσης ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ θεωρούν ότι «ιδιαίτερο βάρος πρέπει να δοθεί στα εκπαιδευτικά προγράμματα» (προγράμματα της ΕΕ στα σχολεία, ευέλικτη ζώνη, διαθεματικότητα, ΔΕΠΠΣ, ΑΠΣ, κ.ά.) τα οποία μάλιστα τα χαρακτηρίζουν ως «σχολικές δραστηριότητες» που «συνδέουν το σχολείο με την κοινωνία» και που «πρέπει να ενταχθούν στο ωρολόγιο πρόγραμμα»!

Στην ίδια γραμμή πλεύσης - με φραστικές διαφοροποιήσεις - κινούνται και οι ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, αφού στηρίζουν τη διαθεματικότητα και «κάνουν πλάτες» στα προγράμματα της ΕΕ και των επιχειρήσεων στα σχολεία, στην ιδεολογική χειραγώγηση των νέων από τις αξίες της «ανταγωνιστικότητας», της «επιχειρηματικότητας» και εντέλει της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ΠΑΣΚ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ τόσα χρόνια ως ηγεσία και πλειοψηφία σε ΔΟΕ - ΟΛΜΕ όχι μόνο δεν «πάτησαν πόδι» για να μην εφαρμοστεί στην πράξη έστω και ένα πρόγραμμα της ΕΕ στα σχολεία, αλλά αβαντάρισαν κι από πάνω στην υλοποίησή τους. Είπαμε, ο βήχας, ο έρωτας και... οι συμφωνίες στα ζητήματα της στρατηγικής δεν κρύβονται!

Αδρή απόδειξη, η στάση τους στο ζήτημα του αντικομμουνισμού. Εδώ κι αν κάνουν πλάτες!

Ο αντικομμουνισμός τους ενώνει! Τόσα χρόνια και δεν έβγαλαν ούτε μια ανακοίνωση καταδίκης του αντικομμουνισμού (στα σχολεία και στην κοινωνία).

Τι κι αν με απόφασή του το Ευρωκοινοβούλιο εξισώνει το ναζισμό με τον κομμουνισμό, τι κι αν είναι παράνομα τα Κομμουνιστικά Κόμματα σε μια σειρά χώρες της ΕΕ και οι διώξεις, οι φυλακίσεις κομμουνιστών «πάνε σύννεφο», τι κι αν τα σχολικά βιβλία εξισώνουν τη Σοσιαλιστική Λαοκρατική Δημοκρατία με τα «ολοκληρωτικά, αυταρχικά καθεστώτα»!!! Και από την άποψη λοιπόν του περιεχομένου της γνώσης και της μόρφωσης, η αστική ιδεολογία και ο οπορτουνισμός εκπέμπουν στην ίδια συχνότητα.

ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ στηρίζουν την πολιτική της ΕΕ για ελαστικές σχέσεις εργασίας. Απορρίπτουν τη «σταθερή μόνιμη εργασία για όλους», τάσσονται υπέρ του ΑΣΕΠ δηλαδή υπέρ της κατάργησης του πτυχίου ως μοναδικής προϋπόθεσης διορισμού.

Στα χνάρια του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ απλώς... υπονομεύουν το αίτημα της σταθερής - μόνιμης εργασίας. Κάνουν «γαργάρα» την κατάργηση του ΑΣΕΠ και προτείνουν ως προϋπόθεση διορισμού την «18μηνη προϋπηρεσία», δηλαδή πρώτα αναπληρωτής και μετά μόνιμος(!), νομιμοποιώντας έτσι τις ελαστικές σχέσεις εργασίας στην πράξη, αλλά και στη συνείδηση των νέων εκπαιδευτικών.

Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι στο 14ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ απαγόρευσαν στους ωρομίσθιους να έχουν το δικαίωμα του «εκλέγειν και εκλέγεσθαι» (απόφαση ΔΣ ΟΛΜΕ)! Κατά τ' άλλα... «κλάμα» ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τους συμβασιούχους και τους ωρομίσθιους.

Ολες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, στο όνομα της σύγκλισης των οικονομιών των χωρών της ΕΕ διεκδικούν την «εξάλειψη των μισθολογικών διαφορών και ανισοτήτων με τους συναδέλφους των άλλων χωρών της ΕΕ». Το αίτημα αυτό δημιουργεί τουλάχιστον αυταπάτες, αφού όπου υπάρχει αναπτυγμένος καπιταλισμός (ιμπεριαλισμός) υπάρχουν και μεγάλη φτώχεια, εξαθλίωση, μισθοί πείνας. Το ύψος των μισθών καθορίζεται κυρίως από την ένταση της ταξικής και πολιτικής πάλης, από το βαθμό σύγκρουσης με την πολιτική της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Εξ άλλου καμιά σύγκλιση δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει ανάμεσα στις καπιταλιστικές κοινωνίες, αφού στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης είναι αντικειμενικός και απαράβατος.

Ολες οι άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις από κοινού, χρόνια τώρα, συνδιαμόρφωσαν θέση για «πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας». Το αίτημα αυτό συνειδητά δεν το συνοδεύουν από το όριο ηλικίας «στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες», ισοδυναμεί με τη διεκδίκηση ενός προνοιακού επιδόματος, βάζει στο εκτελεστικό απόσπασμα τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, είναι θέση της εργοδοσίας.

Αλήθεια, με τις σημερινές ελαστικές σχέσεις εργασίας, την αδιοριστία, την ωρομισθία, ποιος θα συμπληρώσει 30 χρόνια εργασίας για να πάρει πλήρη σύνταξη;

Μόνο το αίτημα για «πλήρη σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας (30/30). Στα 55 για τις γυναίκες, στα 60 για τους άνδρες. Να προσμετράτε ως συντάξιμος ο χρόνος της ανεργίας, της αδιοριστίας», διασφαλίζει την κοινωνική ασφάλιση ως καθολικό δικαίωμα, ανταποκρίνεται στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, φέρνει πίσω ένα κλεμμένο κομμάτι της υπεραξίας, ανεβάζει την τιμή της εργατικής δύναμης.

Εν πάση περιπτώσει, όπως και να 'χουν τα πράγματα, ένα είναι σίγουρο. Η ελπίδα βρίσκεται στην ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, και πρωτίστως του ΚΚΕ.

Ακριβώς αυτό είναι ανάγκη να εκφραστεί, σε όλους τους χώρους, σε όλα τα μέτωπα πάλης.

Ακριβώς αυτό είναι ανάγκη να κυριαρχήσει και να χαρακτηρίσει πολιτικά την εποχή μας.

Εποχή έτσι κι αλλιώς μεγάλων αλλαγών, ανατροπών και επαναστάσεων. Εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει! Ας είμαστε έτοιμοι!!