Τι είναι η διπλωματία και ο πόλεμος; Υποκριτική ευστροφία, επινόηση ή βία; `Η ένας τρόπος να διατυπώνεις τις σκέψεις σου και να αποφεύγεις να τις πραγματοποιήσεις; Δύο διαφορετικοί κόσμοι είναι ο πόλεμος κι ο πολιτισμός. Σ' ένα πρόσφατο άρθρο του, στους «New York Times», ένας απ' τους πιο «ειδήμονες» της διπλωματίας και του πολέμου, ο Χένρι Κίσινγκερ, η πολιτική βάση της σκέψης του ήταν αλά Μέτερνιχ: Αναλύοντας τα βάθρα της «νέας τάξης», του αίματος, έγραφε ότι ο «παγκόσμιος ρόλος» των ΗΠΑ δε στηρίζεται σε ηθικές αρχές!!! Ο Κίσινγκερ προβλέπει ότι ο 21οςαιώνας θα είναι για τον κόσμο μας ένας ποικίλος αιώνας, θα έχει χαρακτηριστικά της Βικτοριανής εποχής!!

Αλλά, αν έχετε δει μάνα να ψάχνει στα χαλάσματα τα πτώματα των παιδιών της στη Γάζα, αν έχετε δει αδελφό να σκάβει με τα νύχια του τα ερείπια αναζητώντας τον αδελφό του, αν έχετε δει άνθρωπο να ψάχνει το κομμένο του χέρι, αν έχετε δει άντρα να ψάχνει απελπισμένα τη σορό της γυναίκας του, αν έχετε δει καμένα πρόσωπα να 'χουν πετρώσει από οδύνη και ανήμπορη οργή, τότε πρόκειται για τον πόλεμο. Ανάμεσα σε κρότους και σε κλαυθμούς, πραγματοποιείται ο θάνατος του πολιτισμού, απ' τη διευρυνόμενη βαρβαρότητα του πολέμου. Αλλά, δεν είναι πρωτοφανή όλα αυτά. Ο «πόλεμος αποτελεί τη συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα», έλεγε ο Κλαούζεβιτς.

Δεν είναι η πρώτη φορά. Δε θα 'ναι η τελευταία. Οι αμέτρητες σφαγές που έχουν διαπράξει οι δυνάστες αυτού του κόσμου, από τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τους αποικιοκρατικούς πολέμους των ιμπεριαλιστών, σε Βιετνάμ, Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν, καταδείχνουν ιστορικά ότι δεν υπάρχει ιστορική περίοδος που να μην την έχουν ματώσει. Δεν υπάρχει γωνιά αυτής της Γης που να μην την έχουν σπείρει με κορμιά δολοφονημένων. Πάνω στα κόκαλα των σκλάβων είναι θεμελιωμένος ο κόσμος του πολέμου. Πάντοτε μέσα από έναν άγριο ανταγωνισμό στη διεθνή αγορά, τα γεγονότα οδηγούν μοιραία στη διανομή των αγορών και της λείας: Της οικονομίας, της διπλωματίας, της πολιτικής, της ισοτιμίας των νομισμάτων, του πολιτισμού. Σ' αυτές τις διαδρομές του θερμού πολέμου και τη δοκιμασία σιδερικών τελευταίας τεχνολογίας, πάνω σε μυριάδες ζωντανούς στόχους, θανατώνεται ο πολιτισμός στη Γάζα...

Αλλά και στη Μ. Ανατολή και στην Παλαιστίνη επιβλήθηκε απ' το Ισραήλ με το τέλος του πολέμου του 1948 έως σήμερα μία ιδιότυπη πολιτική, κοινωνική και πνευματική πολιορκία, που αγγίζει τα όρια της πνευματικής εξόντωσης, πέραν της σωματικής: Η αποκοπή των ανθρώπων από κάθε πολιτιστική αραβική ζωή. Η ίδια η στρέβλωση της αραβικής Ιστορίας. Η έλλειψη εκδοτικών μέσων και η καταπιεστική λογοκρισία στα κατεχόμενα εδάφη σχεδιάζεται για την κατοχύρωση του σφετερισμού της παλαιστινιακής πατρίδας και την εξαφάνιση της παλαιστινιακής ταυτότητας. Αλλά, «εδώ πάνω στα στήθη μένουμε σαν τον τοίχο. Πεινάμε, γυμνωνόμαστε, προκαλούμε, τραγουδάμε. Τους ορισμένους δρόμους τους γεμίζουμε με διαδηλώσεις...», λέει ο Παλαιστίνιος ποιητής Τ. Ζαγιάντ. Μέχρι την τελική νίκη.