Σύμφωνα με την Ομοσπονδία του κλάδου, έχει αρχίσει ένα υπόγειο ξεκαθάρισμα κυρίως των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων. Δηλαδή εργαζόμενοι που οι τράπεζες είτε τους «ενοικιάζουν» από μεγάλες δουλεμπορικές εταιρείες είτε από δικές τους θυγατρικές. Η αρχή αυτού του «ξεκαθαρίσματος» εντοπίζεται στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη. Μαζί με τους «ενοικιαζόμενους» την πόρτα της εξόδου βλέπουν ακόμα οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Ο αριθμός των απολύσεων που έχουν γίνει μέχρι τώρα, αν και είναι πρακτικά αδύνατον να καταμετρηθεί με ακρίβεια, εκτιμάται ότι φθάνει τις μερικές εκατοντάδες, ίσως να έχει ξεπεράσει και τους χίλιους. Πάντως είναι σαφής η τάση για ένταση των απολύσεων το επόμενο διάστημα, στο όνομα της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού.

Στην ουρά της ανεργίας κινδυνεύουν να μπουν και οι εργαζόμενοι αορίστου χρόνου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες έχει προχωρήσει σε μείωση του προσωπικού (εκτιμάται περί τα 400 άτομα) μέσω προγράμματος «εθελούσιας εξόδου». Ενα πρόγραμμα που όμως είναι «σιωπηρό» προκειμένου η τράπεζα να γλιτώσει τα χρήματα που όφειλε - σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο νόμος - να καταβάλλει στα ασφαλιστικά ταμεία, λόγω της πρόωρης συνταξιοδότησης των εργαζομένων που φεύγουν. Παράλληλα, γίνονται και απολύσεις εργαζομένων που, μέσω διάφορων συστημάτων «αξιολόγησης» των τραπεζών, χαρακτηρίζονται ως «μη αποδοτικοί». Δηλαδή, ότι δεν παράγουν αρκετά κέρδη για τους εργοδότες. Και βέβαια μαζικές απολύσεις έχουν αρχίσει να σημειώνονται και στις λεγόμενες «εισπρακτικές εταιρείες» που εντάσσονται στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.