Παρακάτω, παρουσιάζεται η τοποθέτηση του Γιώργου Τσιλιγκιρίδη, επίκουρου καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εκ μέρους της ΔΗΠΑΚ στο 9ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ.

«Συναδέλφισσες, συνάδελφοι

Εδώ και χρόνια η εφαρμοζόμενη πολιτική στην Ανώτατη Εκπαίδευση δεν έχει καμία σχέση με την αναβάθμιση της δημόσιας, δωρεάν και υψηλού επιπέδου Ανώτατης Εκπαίδευσης. Πίσω από τις κορόνες για αξιολόγηση, ποιότητα, σύνδεση με τις ανάγκες της παραγωγής, κρύβεται η πρωτοφανής υποβάθμιση της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.

Οι πανεπιστημιακοί γνωρίζουμε καλύτερα απ' τον καθένα ότι ο νόμος - πλαίσιο, όπως και το υπόλοιπο νομοθετικό πλαίσιο για την Ερευνα ή τα Μεταπτυχιακά επιχειρούν μεταρρύθμιση του Πανεπιστημίου που αποσκοπεί στην εμπορευματοποίηση της γνώσης και στην πιο δυναμική και αποδοτική στράτευσή του στον πόλεμο της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Οι αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση είναι βασικός άξονας των γενικότερων αντιδραστικών αλλαγών στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας και στοχεύουν στην πλήρη ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων, με βάση την απόφαση της Λισαβόνας και τις κατευθύνσεις της Μπολόνια. Πρόκειται για επιλογή στρατηγικής σημασίας, γι' αυτό τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ταυτίζονται με αυτήν την πολιτική. Επιδίωξή τους, η ιδιωτικοοικονομική επιχειρηματική λειτουργία του Δημόσιου Πανεπιστημίου, η πιο ασφυκτική σύνδεσή του με τις ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Αποτέλεσμα - και στόχος - των αναδιαρθρώσεων είναι η διαμόρφωση μιας μάζας ευέλικτου και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού από τη μια και μιας επιστημονικής ελίτ από την άλλη, που θα ξεχωρίζει μέσα από σκληρό ανταγωνισμό και αλλεπάλληλα ταξικά φίλτρα, καθώς επίσης και ο έλεγχος του προσανατολισμού και των αποτελεσμάτων της έρευνας.

Συνέπειες αυτής της κατεύθυνσης είναι η ενίσχυση της ιδεολογικής, πολιτικής και οικονομικής χειραγώγησης τόσο των φοιτητών όσο και του ΔΕΠ.

Ταυτόχρονα, η διεύρυνση της εμπορευματοποίησης της γνώσης ανοίγει δρόμους στους "επενδυτές" για νέες επιχειρηματικές δραστηριότητες στην εκπαίδευση, για επενδύσεις και κερδοσκοπία στο εμπόριο ελπίδας των νέων ανθρώπων, με μεταφορά μεγαλύτερου μέρους του κόστους της εκπαίδευσης στις λαϊκές οικογένειες.

Οι πανεπιστημιακοί που είναι προσηλωμένοι στη διδασκαλία και την επιστήμη και όχι στους νέους επιχειρηματικούς κανόνες, οι πανεπιστημιακοί που δε φιλοδοξούν να ενταχθούν στα ανώτερα στρώματα της νέας επιχειρηματικής πανεπιστημιακής ιεραρχίας, οι πανεπιστημιακοί που θέλουν η επιστήμη και οι επιστήμονες να κατακτήσουν τον κοινωνικό τους ρόλο για την απαλλαγή της ανθρώπινης ζωής από το μόχθο, τις στερήσεις, την άγνοια, τις προλήψεις, πρέπει να σταθούν εμπόδιο στην εφαρμογή του συνολικού αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Η ΔΗΠΑΚ όλο το προηγούμενο διάστημα με συνέπεια και αποφασιστικότητα συνέβαλε ουσιαστικά για να αναπτυχθούν αγώνες στην κατεύθυνση δημιουργίας γενικότερων όρων για την κατάργηση των αντιδραστικών αυτών αναδιαρθρώσεων.

Η κυβέρνηση από την πλευρά της είναι διατεθειμένη να υλοποιήσει την πολιτική της πάση θυσία. Βρίσκει συμμάχους σε μερίδα πανεπιστημιακών προσκείμενων στις ευρωεπιλογές, αλλά και σε ΜΜΕ, που εδώ και καιρό "μυρίζουν μπαρούτι" στα ΑΕΙ. Αξιοποιεί επεισόδια σε βάρος συναδέλφων και άλλων εργαζομένων στα ΑΕΙ, γεγονότα που, εκτός των άλλων, τροφοδοτούν τους υποστηρικτές της επιχειρηματικότητας στα ΑΕΙ - ΤΕΙ με επιχειρήματα συκοφάντησης των αγώνων του πανεπιστημιακού κινήματος.

Για τη ΔΗΠΑΚ, η αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του συμβιβασμού και της υποταγής στις ευρωπαϊκές επιταγές, η αποκάλυψη του ρόλου των κάθε λογής "προθύμων" - συμμάχων της κυβέρνησης, η σύγκρουση με τα οικονομικά και άλλα συμφέροντα που αναπτύσσονται στο χώρο των Πανεπιστημίων, η υπεράσπιση και η περιφρούρηση του κινήματος, είναι όρος για την ανάπτυξη των αγώνων, για τη συσπείρωση και κινητοποίηση των μελών ΔΕΠ που κατανοούν ότι το κοινωνικό τους συμφέρον βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων.

Οι θέσεις και οι επεξεργασίες της ΔΗΠΑΚ, οι στόχοι πάλης που προβάλλει, απαντούν στην ανάγκη απόκρουσης, ρήξης και ανατροπής της πολιτικής του κεφαλαίου, στο πλαίσιο μιας γενικότερης φιλολαϊκής πολιτικής.

Θεωρούμε ότι γενικόλογες θέσεις, για ένα "δημοκρατικό", "δημόσιο" ή "κοινωνικό" πανεπιστήμιο, δε συνιστούν σε καμία περίπτωση πραγματική αντιπαράθεση στη σαρωτική ιδεολογικοπολιτική επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου, αντίθετα βοηθούν την ανάπτυξη ηττοπαθών αντιλήψεων και συμβιβαστικών λογικών στο ΔΕΠ. Στην καλύτερη περίπτωση, επιχειρούν να απαντήσουν στην πολιτική των αναδιαρθρώσεων από τη σκοπιά του παλιού, του ιστορικά ξεπερασμένου. Δεν είναι δυνατόν στην κοινωνία να κυριαρχεί η πολιτική που εκφράζει τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και τα πανεπιστήμια να μένουν έξω από αυτή και, πολύ περισσότερο, να αναπτύσσονται σε αντίθετη κατεύθυνση, να έχουν φιλολαϊκό προσανατολισμό.

Οριστική λύση δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας.

Ως ΔΗΠΑΚ βάζουμε όλες μας τις δυνάμεις για να διαμορφώσουμε μαζικό ρεύμα αντίστασης, προτάσσοντας την ανάγκη ανατροπής του νομοθετικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί και ιδιαίτερα του νόμου - πλαισίου, στην προσπάθεια να μετατραπούν τα ιδρύματα σε παραρτήματα των επιχειρήσεων, που θα υπηρετούν τα οικονομικά, πολιτικά και ιδεολογικά τους συμφέροντα, αναδεικνύοντας την ανάγκη συσπείρωσης και πάλης σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

Απευθυνόμαστε σε όλους εκείνους που θέλουν να είναι δάσκαλοι και ερευνητές χωρίς να υπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Σε όσους έχουν τη διάθεση να αγωνιστούν για να κατακτήσει η επιστήμη τον κοινωνικό της ρόλο, να αναδειχτεί η κοινωνική αποστολή του επιστήμονα. Στους πανεπιστημιακούς δασκάλους που εντάσσουν τις φιλοδοξίες τους στην υπηρεσία της κοινωνίας και των λαϊκών αναγκών. Στα μέλη ΔΕΠ που κατανοούν την ανάγκη να πάρουν θέση στο πλάι των εργαζομένων στην πάλη για τη συνολική απόκρουση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων που αγκαλιάζουν τη ζωή τους.

Οι θέσεις μας, οι προτάσεις μας και οι πρωτοβουλίες μας δημιουργούν προϋποθέσεις συνάντησης και κοινής δράσης με το φοιτητικό κίνημα, με τους εργαζόμενους στα ιδρύματα, αλλά και συνολικά με το λαϊκό κίνημα, στη γραμμή αντιπαράθεσης με τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Πουθενά και ποτέ, πολύ περισσότερο σήμερα, περίοδο έντασης της καπιταλιστικής επιθετικότητας, οι αγώνες δε θα δώσουν από μόνοι τους λύση, αν δε διαμορφωθεί μια ισχυρή κοινωνική και, στην πορεία, πολιτική συμμαχία που να διεκδικεί όλα τα κοινωνικά αγαθά, υλικά και πνευματικά, όπως η παιδεία και η επιστημονική έρευνα, να περάσουν στον έλεγχο των ίδιων των δημιουργών τους και να γίνουν κτήμα όλης της κοινωνίας.

Προς αυτή την κατεύθυνση δουλεύει συστηματικά η ΔΗΠΑΚ, ώστε οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι να έχουν τη δική τους ουσιαστική συμβολή».