ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΜΠΑΜΠΗΣ (Μπατάκας)

Ο ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ (ΜΠΑΤΑΚΑΣ) προσθέτει ένα χρόνο ακόμα απ' όταν τον δολοφόνησαν, στις 28 Γενάρη 1948 (Τετάρτη απόγευμα ώρα 6). Στη μνήμη του προσφέρω 300 ευρώ για ενίσχυση του 18ου Συνεδρίου του Κόμματός μας, μέσω ΚΟΒ Αμπελοκήπων.

Η συντρόφισσά του

Νότα Παναγοπούλου

• Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου ακόμα από τη μέρα που δολοφονήθηκε ο Μπάμπης Παναγόπουλος «μπατάκας», δίνω μερική περιγραφή από το βιβλίο του αξέχαστου συντρόφου μας Βάσου Γεωργίου, «ΕΤΣΙ ΓΙΝΑΝΕ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»:

«Οταν κάθομαι και συλλογίζομαι πόσοι αγαπημένοι μας φίλοι και φίλες, σύντροφοι και συντρόφισσες, ομοϊδεάτες και συναγωνιστές φύγανε βίαια για πάντα από κοντά μας. Οταν στοχάζομαι πόσοι δικοί μας άνθρωποι θερίστηκαν στον ανθό της ηλικίας τους... με κυριεύει μια βαθιά θλίψη, μια βαθιά κατάθλιψη. Είναι αυταπόδεικτο πόσο θα 'χε θεριέψει το πάντα θαλερό και αξερίζωτο δέντρο μας, το ΚΚΕ, αν ζούσαν τη φυσική ζωή τους όλα αυτά τα παλικάρια μας και οι πρωτοπόρες κόρες μας, αν από τους ήρωες και τις ηρωίδες μας δεν είχε κοπεί απότομα ως εγκληματικά το νήμα της ζωής τους.

Ολες τούτες οι σκέψεις αναδεύανε στο μυαλό μου καθώς τούτες τις μέρες ένα χρέος μνήμης και τιμής με καλούσε για ένα φίλο και σύντροφο, τον Μπάμπη Παναγόπουλο. Κι ήταν εκείνη η μαύρη μέρα του βίαιου θανάτου του μόλις 35 χρόνων.

...Ηταν ένας νέος άνθρωπος, φλογερός κομμουνιστής, γεμάτος πάθος, όρεξη για μάθηση και παράδειγμα στη δουλειά. Ηταν ο πιο ζωντανός από τους αγρότες μας με ολοφάνερα λίγες γραμματικές γνώσεις, με εντονότερο τον πόθο να συμπληρώνει και να βαθύνει τη μόρφωσή του. Παρακολουθούσε όλες τις κομματικές σχολές της ομάδας - και γίνονταν, τότε, εκεί στη Φολέγανδρο σπουδαία μορφωτική δουλειά και ήταν από τους πιο επιμελείς μαθητές.

Ο Μπάμπης έβαλε παντού και πάντοτε πλάτες, έβαζε την κατακόκκινη καρδιά του και τον ξάγρυπνο νου του. Οταν γύρισα στην Αθήνα ζήτησα από την Κομματική Οργάνωση να ανταμώσω από τους πρώτους με τον Μπάμπη. Ανταμώσαμε στο μικρό διαμέρισμα όπου ζούσε. Εκεί ανταμώσαμε και μ' έναν άλλο παράνομο, τον ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ. Αλλο παλικάρι αυτός. Αλλος ήρωας οικοδόμος της Αθήνας, επαναστάτης, εργάτης που αναδείχτηκε σ' ένα από τα βασικά στελέχη της. Τον εκτέλεσαν κι αυτόν στην Κατοχή μαζί με τον ΚΩΣΤΑ ΓΑΜΒΕΤΑ και άλλους στην Πάτρα.

Ο Μπάμπης είχε μείνει απλός και ταπεινός, μα είχε αλλάξει. Είχε επαναστατικά σηκωθεί και πολιτικά ωριμάσει.

Δεν υπάρχει χώρος, θα χρειάζονταν πολλές στήλες του "Ριζοσπάστη" για να ιστορίσω και συνοπτικά τη θυελλώδη δράση του Μπάμπη Παναγόπουλου, στην περίοδο της Κατοχής και αργότερα, ως τη δολοφονία του.

Θα σημειώσω τηλεγραφικά πως ήταν από τα πιο δραστήρια στελέχη της ΚΟΑ του ΚΚΕ. Ο κομμουνιστής με κύρος, γιατί ήταν ο συνεπής αγωνιστής.

Αρχικά δούλεψε στην Κομματική Οργάνωση Αναπήρων 1940 - '41 και με άλλους συνεργάτες του, δημιούργησαν το μαζικό, μαχητικό, αντιστασιακό κίνημα των Αναπήρων που έπαιξε πρωτοποριακό ρόλο στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του αθηναϊκού λαού.

Τον Αύγουστο του 1943 πιάστηκε από τα όργανα της ειδικής ασφάλειας, βασανίστηκε φρικτά, δικάστηκε και καταδικάστηκε. Μα κατόρθωσε να δραπετεύσει το Μάρτη του 1944 και ρίχτηκε πάλι ατρόμητος στην κομματική δουλειά.

Τούτη τη φορά ύστερα από παράνομη Συνδιάσκεψη της Αχτίδας του, εκλεγμένος γραμματέας της ΑΕ των Ανατολικών συνοικιών (Καισαριανή - Παγκράτι - Βύρωνας - Νέος Κόσμος) και στη συνέχεια μέλος της ΕΠ της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

Στο νέο ανώτερο αυτό πόστο στάθηκε παράδειγμα παλικαριάς και αποφασιστικότητας ανάμεσα στους διαλεχτούς του Κόμματος και του ΕΑΜ, που σήκωναν το κύριο βάρος του ένοπλου αγώνα στην ηρωική Καισαριανή και στις άλλες ισάξιες ανατολικές συνοικίες.

Εκεί εύρισκε προστασία και ο παράνομος "Ριζοσπάστης της Αθήνας".

Και αργότερα μετά την απελευθέρωση στην ηρωική μάχη του Δεκέμβρη, ενάντια στην ένοπλη αγγλική επέμβαση, με τον ίδιο τρόπο πολέμησε ο Μπάμπης, επικεφαλής όλης της Κομματικής Οργάνωσης, με το 2ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ κι όλο το λαό της περιοχής για τη λευτεριά, τη δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία.

Το 1945 - 1946 ήταν ένας από τους δραστήριους οργανωτές των απεργιακών αγώνων των εργαζομένων της Αθήνας και σε συνέχεια ως το τέλος της ζωής του δούλευε με αυταπάρνηση, στέλεχος της ΚΟΑ σε συνθήκες βαριάς παρανομίας και απίστευτων δυσκολιών και στερήσεων».

Η συντρόφισσά του Νότα Παναγοπούλου - Μπατάκα