Ενα «νέο Βατοπέδι» βρίσκεται σε εξέλιξη στη Μαγνησία. Η Μητρόπολη Δημητριάδος και η Μονή Ξενιά πουλούν και νοικιάζουν σε επιχειρηματικό όμιλο κοντά στα 3.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης και δασικής γης, στην περιοχή «Νηές» του Δήμου Σούρπης.
Η έκταση αυτή - που «Θεός οίδεν» πώς κατέληξε στα χέρια της Εκκλησίας - θα χρησιμοποιηθεί για μια γιγαντιαία επιχειρηματική επένδυση στην περιοχή, η οποία, εκτός των άλλων, συνδέεται και με τους Μεσογειακούς Αγώνες, που θα πραγματοποιηθούν, το 2013, στη Μαγνησία και τη Λάρισα. Συγκεκριμένα, η επένδυση, που φέρεται ότι θα γίνει από τον όμιλο «Γκόλφινγκ Ντιβέλοπμενς ΑΕ», μεταξύ των άλλων, περιλαμβάνει:
Οι κάτοικοι της περιοχής δε συμφωνούν και εναντιώνονται σ' αυτή την επένδυση κυρίως για δύο λόγους:
Πρώτον, διότι θεωρούν ότι αυτές οι εκτάσεις δεν ανήκουν στην Εκκλησία - ανήκουν στο Δημόσιο και είναι καταπατημένες - και επομένως αυτή δεν μπορεί να τις πουλά και να τις νοικιάζει.
Δεύτερον, διότι η «τουριστική ανάπτυξη» που προωθείται, μέσω αυτής της επένδυσης, θα αλλοιώσει το χαρακτήρα της περιοχής και θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στο περιβάλλον, στο οικοσύστημα του Παγασητικού Κόλπου και στη θαλάσσια περιοχή.
Σε μαζική συνέλευση που οργάνωσε, την περασμένη Κυριακή στο σχολείο της Σούρπης, η νεοσύστατη «Κίνηση Πολιτών Δήμου Σούρπης για το Περιβάλλον και την Ποιότητα Ζωής» - και στην οποία παραβρέθηκε και ο Ν. Γκατζής, βουλευτής Μαγνησίας του ΚΚΕ - εκφράστηκε η πεποίθηση ότι η όλη υπόθεση αποτελεί «σκάνδαλο» και διατρανώθηκε η απόφαση των κατοίκων να παλέψουν με όλα τα μέσα που διαθέτουν για:
Να σημειώσουμε εδώ ότι μόνο για τη λειτουργία των τριών γηπέδων γκολφ απαιτούνται 3.000 κυβικά μέτρα νερού την ημέρα, ποσότητα που αντιστοιχεί στις ανάγκες πληθυσμού μιας πόλης 12.000 κατοίκων. Το νερό αυτό θα το παρέχει ο Δήμος Σούρπης, σε μια εποχή που στη Θεσσαλία, όπως και σ' ολόκληρη τη χώρα, υπάρχει έντονο πρόβλημα λειψυδρίας, ενώ περιβαλλοντικά προβλήματα θα δημιουργήσει και η αφαλάτωση του θαλάσσιου νερού, στην οποία θα προχωρήσει η εταιρεία.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασαν στη σύσκεψη ο Πασχ. Κυριακίδης, δικηγόρος και μέλος της «Κίνησης Πολιτών» και ο Λευτ. Φραγκιουδάκης, πρώην Γενικός Διευθυντής Δασών και Περιβάλλοντος, η διαδικασία που ακολουθήθηκε και ακολουθείται, όπως και οι ενέργειες που έγιναν και γίνονται στη συγκεκριμένη υπόθεση, βρίθουν νομικών παρατυπιών και παρανομιών, εκ μέρους όλων των εμπλεκομένων. Παραβιάζονται - είπαν - βασικές διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 17 για την προστασία της ιδιοκτησίας από το κράτος, άρθρο 24 για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος), καθώς και νόμοι - όπως ο Ν. 998/1979 και ο Ν. 3010/2002 - που θεσπίζουν κανόνες προστασίας των δασών και των δασικών εκτάσεων.
Επισημαίνοντας ότι για το σύνολο σχεδόν των ενεργειών που έχουν γίνει - συμβάσεις μίσθωσης, συμβόλαια αγοραπωλησίας, έγγραφα, εγκρίσεις, αποφάσεις υπηρεσιών και οργάνων του κράτους και της Αυτοδιοίκησης κ.ά. - δεν τηρήθηκαν οι νόμιμες διατάξεις, υπογράμμισαν ότι οι ευθύνες για όλα αυτά βαρύνουν και τους εκπροσώπους της Εκκλησίας, αλλά κυρίως τους εκπροσώπους των κυβερνητικών κρατικών υπηρεσιών και κάποιων εκπροσώπων της Αυτοδιοίκησης.
Με βάση όσα αναφέρθηκαν στη σύσκεψη - παρουσιάστηκαν και κάποια συμβόλαια πώλησης και μίσθωσης - εμφανίζονται η Μητρόπολη Δημητριάδος και η Ανδρώα Μονή Ανω Ξενιάς να πουλούν στην «Γκόλφινγκ» περίπου 1.350 στρέμματα, έναντι συνολικού ποσού περί τα 24 εκατομμύρια ευρώ και της νοικιάζουν, για 30 χρόνια, άλλα περίπου 1.650 στρέμματα,, από τα οποία θα εισπράξουν περί τα 6 εκατομμύρια ευρώ. Κάποια χρήματα θα τα πάρουν ως προκαταβολή και θα έχουν λαμβάνειν μέχρι το 2011.
Να σημειώσουμε ότι τα κτήματα που πουλά η Μητρόπολη, ισχυρίζεται ότι τα απέκτησε από δωρεές προς αυτή της Μονής Ξενιά, που έγιναν το 1980, ενώ αυτά που πουλάει η Ανδρώα Μονή Ξενιά υποστηρίζει ότι τα απέκτησε από δωρεά προς αυτή της Γυναικείας Μονής Ξενιά (!) που έγινε το 1974.
Στο ερώτημα πώς βρέθηκαν όλες αυτές οι εκτάσεις στην ιδιοκτησία της Μονής Ξενιά, η απάντηση είναι ότι περιήλθαν σ' αυτή αμέσως μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλίας το 1881 και τα δήλωσε το 1933, στη βάση του Προεδρικού Διατάγματος, με το οποίο υποχρεώθηκαν όλες οι Μονές της χώρας να δηλώσουν την περιουσία τους σε ακίνητα και να τη διαχωρίσουν σε διατηρητέα και εκποιητέα.
Οπως, όμως, επισημάνθηκε στη σύσκεψη: