«Η αιτία της ανεργίας είναι το ίδιο το σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο κι αυτήν παλεύουμε, ως Κόμμα, να καταργήσουμε», τόνισε ανάμεσα σ' άλλα η Εφη Τσίγκα, στέλεχος του ΚΚΕ στην Οργάνωση Δυτικής Μακεδονίας, σε ομιλία της στην ημερίδα του δικτύου αιρετών γυναικών στην Καστοριά με θέμα «Γυναίκα και απασχόληση», βασικά αποσπάσματα της οποίας δημοσιεύσει σήμερα ο «Ριζοσπάστης».

Αρχίζοντας την ομιλία της, η Εφη Τσίγκα τοποθέτησε στη σωστή του διάσταση το γυναικείο ζήτημα, τονίζοντας: «Το γυναικείο ζήτημα είναι καθαρά ταξικό». Οι εργάτριες, «από τη θέση μας στην παραγωγή, ανήκουμε στην εργατική τάξη».

«Πιστεύουμε, είπε στη συνέχεια, ότι έχοντας σαν μοχλό αυτήν τη διαπίστωση πρέπει να δούμε και να αξιολογήσουμε τις αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται το τελευταίο διάστημα στις εργασιακές σχέσεις.

Στις άγριες συνθήκες καπιταλισμού που ζούμε, η αστική τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής, αυτή είναι που οικειοποιείται τα αποτελέσματα της επιστημονικοτεχνολογικής ανάπτυξης. Βασικός της στόχος είναι το κέρδος.

Για να το αυξήσει, εκμεταλλεύεται όσο μπορεί τους εργαζόμενους, χρησιμοποιεί την τεχνολογία για να εντατικοποιήσει την εργασία, απολύει εργαζόμενους και κλείνει άλλες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, για να κυριαρχήσει στη λεγόμενη κοινωνία της ελεύθερης αγοράς, δημιουργώντας έτσι στρατιές ανέργων...

Η αστική τάξη για να περάσει τις επιλογές της χρησιμοποιεί κάθε μέσο προκειμένου να κερδίσει.

Με τους ιδεολογικοπολιτικούς μηχανισμούς που διαθέτει (κράτος, Εκκλησία, ΜΜΕ, παιδεία κτλ.) επιδιώκει να κάμψει την αντίσταση των γυναικών.

Επιδιώκει να αποκοιμίσει, να αποχαυνώσει τη γυναίκα, να την κάνει ένα άβουλο πλάσμα, δεκτικό στις όποιες επιλογές της.

Της στερεί το στοιχειώδες δικαίωμά της, αυτό της εργασίας, και την κλείνει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της, κατάσταση που επιδρά αρνητικά οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά στην οικογένεια αλλά και στην ίδια τη γυναίκα.

Μέσα από τα ΜΜΕ προβάλλει ένα πρότυπο γυναίκας που καμιά σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα την οποία βιώνει καθημερινά η Ελληνίδα εργαζόμενη.

Ενα από τα σοβαρότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γυναίκα σήμερα είναι η ανεργία. Το ποσοστό άνεργων γυναικών είναι υψηλό, 60,7% των ανέργων, με ιδιαίτερη οξύτητα στην ηλικία των 30-44 ετών. Η γυναίκα της ηλικίας αυτής από τη μια πλευρά αναγκάζεται να μείνει σπίτι της για να φροντίσει τα παιδιά της, μια και η κρατική κοινωνική πολιτική στον τομέα αυτόν όχι μόνο είναι ελάχιστη αλλά συνεχώς μειώνεται, κι από την άλλη είναι ασύμφορη για τον εργοδότη.

H μερική απασχόληση στη χώρα μας έχει μικρά ποσοστά σε σχέση με την ΕΕ και οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων με αυτή τη μορφή (64,5%). Αυτό οφείλεται στο ότι η γυναίκα αναγκάζεται να επιλέξει τη μορφή αυτή για να εκπληρώσει τις οικογενειακές της υποχρεώσεις, και εκτός αυτού η πλειοψηφία των γυναικών θεωρεί ως ένα βαθμό συμπληρωματική την εργασία της στο οικογενειακό εισόδημα.

Αυτή η εργασιακή μορφή προπαγανδίζεται από την ΕΕ και την κυβέρνηση ότι απελευθερώνει τις γυναίκες από τα δεσμά της πλήρους απασχόλησης, αυξάνοντας έτσι τον ελεύθερο χρόνο τους.

Οποία υποκρισία!!!

Ποια ελευθερία εννοούν; Την ελευθερία του καπιταλιστή να διπλασιάσει, να αυξήσει το κέρδος του εντατικοποιώντας την εργασία και δίνοντας χαμηλότερο μισθό.

Τέτοιον ελεύθερο χρόνο δεν τον έχουμε ανάγκη. Εμείς θέλουμε εκείνο το διαχρονικό 8-8-8, που πάλευαν οι πρωτεργάτες του εργατικού κινήματος και που κατακτήθηκε με πολλούς αγώνες και πολύ αίμα. Και όχι μόνον αυτό, αλλά παλεύουμε για μείωση του χρόνου εργασίας με ταυτόχρονη αύξηση των αποδοχών μας, αύξηση των κοινωνικών παροχών, γιατί έτσι δημιουργείται πραγματικός ελεύθερος χρόνος.

Η Δυτική Μακεδονία είναι μια περιοχή που μαστίζεται από την ανεργία.

Παραδοσιακοί κλάδοι, όπως η γούνα, σβήνουν. Περιοχές, όπως η Σιάτιστα, η Καστοριά, πλήττονται ιδιαίτερα. Η γούνα ήταν ένας κλάδος που απασχολούσε την πλειοψηφία των γυναικών στις περιοχές αυτές. Οι φίλες από την Καστοριά σίγουρα ξέρουν τις συνθήκες εργασίας, τη στυγνή εκμετάλλευση μικρών κοριτσιών, που μόλις τέλειωναν το δημοτικό εργάζονταν εντατικά, με ψευτομεροκάματα, την ώρα που συνομήλικές τους πήγαιναν σχολείο.

Η διαφήμιση των νέων μέτρων για την απασχόληση είναι μεγάλη. Μπορούμε, φίλες μου, να γίνουμε όλες επιχειρηματίες; Πολυτελέστατα φυλλάδια διαφημίζουν τις διάφορες επιδοτήσεις μέσω ΟΑΕΔ. Και απευθύνονται κυρίως στις γυναίκες. Αναρωτιόμαστε, πόσο μπορεί να επιβιώσει μια μικρή επιχείρηση με μια επιδότηση των 5 εκατ. περίπου, όταν έχει να αντιμετωπίσει σκληρό ανταγωνισμό; Οχι μόνον δεν μπορεί να επιβιώσει αλλά ούτε τα έξοδά της δεν μπορεί να καλύψει, κι ακόμα χειρότερα, όλα αυτά τα μέτρα δημιουργούν την αυταπάτη ότι είμαστε επιχειρηματίες.

Από την άλλη πλευρά η επιδότηση των εργοδοτών για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας είναι απλόχερη, 7.000 δρχ. ημερησίως για κάθε εργαζόμενο. Αυτό σε συνδυασμό με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών συντελεί στην άγρια εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και της γυναίκας ειδικότερα.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ο εργοδότης πληρώνει ψίχουλα, και καρπώνεται και την επιδότηση. Πρόσφατα μάλιστα, στη Σιάτιστα, εργοδότης επιδοτήθηκε για προσλήψεις εργαζομένων γουνεργατών, τους πλήρωνε πολύ χαμηλά μεροκάματα και έβαζε στην τσέπη του τα λεφτά της επιδότησης. Φανταστείτε ότι ούτε κτίριο δεν είχε και οι εργαζόμενοι δούλευαν στα σπίτια τους. Αγαπητές φίλες, αυτά δεν είναι χρήματα του οποιουδήποτε φορέα απασχόλησης, πόσο μάλλον κάποιου εργοδότη. Είναι χρήματα του ελληνικού λαού, που προέρχονται από τις κρατήσεις και τις εισφορές των εργαζομένων.

Ενα άλλο πολυδιαφημιζόμενο μέτρο απασχόλησης είναι τα προγράμματα STAGE, που τάχα έχουν σκοπό να προσφέρουν στους νέους εργαζόμενους επαγγελματική εμπειρία. Φυσικά κι αυτό το μέτρο αφορά κυρίως γυναίκες. Ανεργα κορίτσια που μόλις τελειώνουν κάποιο ΙΕΚ, κυρίως, εργάζονται με 120.000, χωρίς ασφάλεια. Κάθε εργοδότης υποτίθεται ότι τις προσλήψεις αυτές δεν πρέπει να τις χρησιμοποιεί για να καλύπτει πάγιες ανάγκες, πράγμα που στην πράξη δε συμβαίνει.

Σημαντικός αριθμός γυναικών απασχολείται, κυρίως νεαρά κορίτσια, σε καφετερίες, φαστφουντάδικα, εμπορικά καταστήματα, σούπερ μάρκετ, νυχτερινά κέντρα κτλ.

Ποιος, αγαπητές φίλες, διασφαλίζει τα εργατικά τους δικαιώματα; Ανασφάλιστες, με υπερωρίες απλήρωτες, με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους, ανέχονται την εκμετάλλευση, τη σεξουαλική παρενόχληση, την αντιμετώπισή τους ως πολιτών δεύτερης κατηγορίας. Φοβούνται να συνδικαλιστούν, φοβούνται να καταγγείλουν, γιατί πιστεύουν ότι δε θα βρούνε το δίκαιό τους και ότι στις μικρές πόλεις που ζούμε, και που όλα μαθαίνονται, ότι δε θα μπορέσουν να βρούνε δουλιά. Οδηγούνται έτσι σε ατομικές λύσεις σκύβοντας το κεφάλι.

Η κατάσταση στην ύπαιθρο είναι ακόμα πιο τραγική. Η γυναίκα στο χωριό δεν έχει καμία άλλη δυνατότητα απασχόλησης πέρα από την αγροτική παραγωγή. Στη Δυτική Μακεδονία εκτός από τη ΔΕΗ ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού απασχολείται στη γεωργία. Ολοι οι αγρότες μας επιδιώκουν να πάρουν κάποια ενίσχυση, να μπουν σε κάποιο πρόγραμμα επιδότησης από την ΕΕ. Θα ξέρετε βέβαια για το πρόγραμμα των Νέων Αγροτών. Την προηγούμενη χρονιά πάρα πολλές γυναίκες έκαναν αίτηση ένταξης. Πέραν του ότι οι όροι είναι αυστηροί για την ένταξη αυτή, πέραν του ότι επιδοτούνται συγκεκριμένες καλλιέργειες στην περιοχή μας, το ερώτημα είναι: Πού θα διοχετεύσει η νέα αγρότισσα τα προϊόντα της και με ποιες τιμές; Μπορεί η αγρότισσα του Νομού Καστοριάς να ανταγωνιστεί τα προϊόντα από την Κρήτη; Το μέτρο αυτό δημιουργεί και την αυταπάτη ότι δεν υπάρχει ανεργία μια και είναι δεσμευτικό για δέκα χρόνια.

Γεννάται όντως το ερώτημα: Μα είναι όλα τόσο μαύρα; Είναι και θα γίνουν ακόμα χειρότερα. Η αστική τάξη δεν έχει άλλο σκοπό παρά μόνον να μας ρουφήξει το αίμα.

Η μόνη λύση για μας είναι η πάλη, ο αγώνας για την υπεράσπιση των κατακτημένων δικαιωμάτων μας, όχι όμως μόνες μας, αλλά με τους άνδρες εργαζόμενους, γιατί έχουμε κοινά προβλήματα και τίποτα δε μας χωρίζει από αυτούς».