ΝΑΤΟΙ, πάλι οι 15χρονοι και οι 16χρονοι «γαβριάδες». Ξεσηκώνονται. «Αναταραχή» στα σχολεία. Συνελεύσεις, συζητήσεις, αποφάσεις. Αποχή, κατάληψη, διαδήλωση.

ΟΙ συνήθεις «ανύποπτοι» και «ανήξεροι», γουρλώνουν τα μάτια και ρωτούν: «Τι τους τσίμπησε, ξαφνικά, αυτούς;» Α, δεν ξέρετε; Δεν ακούσατε τίποτα για τα συμπτυγμένα σχολικά τμήματα, όπου στοιβάζονται 30 μαθητές; Για τα σαραβαλιασμένα σχολικά κτίρια, από τα οποία πέφτουν σοβάδες στα κεφάλια των παιδιών; Για την κυβερνητική απόφαση να επιστρέφονται στο τέλος της χρονιάς τα βιβλία της διδακτέας ύλης; Για τα χειρότερα που ετοιμάζονται στο «εξεταστικό»;

ΑΛΛΟΙ, λένε στους αγωνιζόμενους μαθητές: «Τα αιτήματά σας δεν είναι σοβαρά για να σας οδηγούν σε καταλήψεις. Ετσι χάνετε το δίκιο σας». Η γνωστή «σατράπικη επωδός». Το «πονηρό πατρονάρισμα». Η «γλοιώδης υποκρισία». Μωρέ τι μας λέτε; Δεν είναι σοβαρό αίτημα να αυξηθούν οι δαπάνες για την Παιδεία, για να έχουν οι μαθητές την κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή και τους απαραίτητους εκπαιδευτικούς; Δεν είναι σοβαρό αίτημα το μάθημα να γίνεται στο δημόσιο σχολείο και όχι στο φροντιστήριο και να παρέχει ουσιαστική γνώση και μόρφωση;

ΜΑΖΙ με τους «μαλακούς συμβουλάτορες» και οι «σκληροί παιδονόμοι». Διευθυντάδες σχολείων, εν διατεταγμένη υπηρεσία τελούντες, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους μαθητές, για να σταματήσουν τον αγώνα τους. Τους πιέζουν, τους εκβιάζουν, απειλούν με αποβολές και «αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος» τους πρωτοπόρους αγωνιστές, προχωρούν ακόμα και σε καθαιρέσεις μελών των 5μελών και των 15μελών μαθητικών συμβουλίων.

ΟΠΑ, ποιοι είναι τούτοι; Εκπρόσωποι - λένε - της Νεολαίας του ΣΥΝ. Δηλώνουν ότι τάσσονται στο πλευρό των μαθητών κι αναγνωρίζουν το δίκιο τους αλλά τους ορμηνεύουν να είναι «αυτόνομοι». Αυτόνομοι από ποιον, ορέ λεβέντες; Από τα 5μελή και 15μελή Μαθητικά Συμβούλιά τους; Από τις Γενικές Συνελεύσεις τους; Γιατί εκεί παίρνονται οι αποφάσεις για τον αγώνα.

ΠΟΥ ήταν αυτοί τόσο καιρό και τώρα βγαίνουν «σαν τα σαλιγκάρια μετά τη βροχή»; Πού ήταν από την αρχή της σχολικής χρονιάς, όταν τα ΚΝιτάκια δούλευαν, σαν τα μυρμήγκια, για να συγκεντρώσουν, να αξιολογήσουν και να ιεραρχήσουν τα μικρά και μεγάλα προβλήματα σε κάθε σχολείο, να ενημερώσουν τους συμμαθητές τους και τους γονείς, να συζητήσουν με τους δασκάλους, να οργανώσουν γενικές συνελεύσεις όπου θα καθοριζόταν το πλαίσιο των αιτημάτων;

ΑΠΟΥΣΙΑΖΑΝ κι έρχονται εκ των υστέρων, σαν πονηροί πολιτευτές, να εκμεταλλευτούν, μικροκομματικά, την αγωνιστική αντίδραση των μαθητών. Για να δώσουν, πάλι, την ευκαιρία στον Αλαβάνο και στον Τσίπρα να «κορδώνονται», ισχυριζόμενοι ότι, τάχα, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι ο εκφραστής των αγωνιών και των αγώνων της σπουδάζουσας νεολαίας.

Ε, ρε, «κούνια που τους κούναγε»...