Για τη διαρκώς επιδεινούμενη οικονομικο-κοινωνική κατάσταση που πλήττει κυρίως τη νεολαία, εξαιτίας του ξεπουλήματος της χώρας σε ξένες πολυεθνικές προς όφελος της ντόπιας αστικής τάξης, αλλά και για το ρόλο που η Αλγερία καλείται να διαδραματίσει στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για την ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής μίλησε στο «Ρ» η εκπρόσωπος του Αλγερινού Κόμματος για τη Δημοκρατία και το Σοσιαλισμό, που θέλησε να μη δημοσιοποιηθεί το όνομά της για λόγους ασφάλειας της ζωής της. Η εκπρόσωπος του Αλγερινού Κόμματος, που βρέθηκε πρόσφατα στη χώρα μας, προσκεκλημένη του ΚΚΕ για το φετινό Φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις για τα 90χρονα του Κόμματος, επισήμανε ότι όσο η κατάσταση στη χώρα της επιδεινώνεται, τότε είναι πολύ πιθανό να παρατηρηθεί και αύξηση της αιματηρής δράσης των ισλαμιστών.

Η συζήτησή μας έχει ως εξής:

-- Μετά από ορισμένα χρόνια ηρεμίας που ακολούθησαν την αιματηρή δεκαετία της ανόδου του ισλαμιστικού εξτρεμισμού, βλέπουμε, τους τελευταίους μήνες, μια αναβίωση των αιματηρών επιθέσεων από ισλαμιστικά στοιχεία. Γιατί συμβαίνει αυτό;

-- Είναι γεγονός ότι τον τελευταίο καιρό έχουμε αύξηση των τρομοκρατικών ισλαμιστικών επιθέσεων. Αυτό οφείλεται, σε ένα σημαντικό βαθμό, στην ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Καταρχάς, ο πολυσυζητημένος νόμος της εθνικής συμφιλίωσης, που ακολούθησε τα χρόνια των αιματηρών επιθέσεων. Ο νόμος αυτός προέβλεπε τη χορήγηση αμνηστίας σε όσους ισλαμιστές ενόπλους κατέθεταν τα όπλα.

Οι άνθρωποι αυτοί, παρά το ότι είχαν εμπλακεί σε πράξεις αποτρόπαιες, δεν οδηγήθηκαν ποτέ ενώπιον της δικαιοσύνης, δεν κρίθηκαν ποτέ για τίποτε. Αντίθετα, τους δόθηκαν θέσεις εργασίας, κέρδισαν χρήματα και αρκετοί από αυτούς απλώς αξιοποίησαν το χρονικό αυτό διάστημα για να αναδιοργανωθούν και να ξαναπάρουν τα όπλα.

Ενας δεύτερος παράγοντας που ευθύνεται, κατά τη γνώμη μας, για την αναβίωση των ισλαμιστικών επιθέσεων, είναι το υπερφιλελεύθερο όραμα και η αντίστοιχη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, βυθίζοντας ολοένα και περισσότερους Αλγερινούς στην απόλυτη μιζέρια και στη φτώχεια. Η Αλγερία, χάρη και στην αύξηση της τιμής του πετρελαίου, κερδίζει τα τελευταία χρόνια δισεκατομμύρια δολάρια. Εντούτοις, τίποτε δεν έχει επενδυθεί στη χώρα ή δεν έχει χρησιμοποιηθεί για παροχές στους πολίτες. Αντίθετα, η κυβερνητική πολιτική έχει οδηγήσει σε πλήρη αποδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, αλλά και της όποιας βιομηχανίας υπήρχε στη χώρα.

Πλέον είναι πολύ διαδεδομένο το φαινόμενο νέοι άνθρωποι να προσπαθούν με κάθε τρόπο, με βάρκες ή ακόμη και κολυμπώντας, να προσπαθούν να προσεγγίσουν τις ακτές των ευρωπαϊκών χωρών, κυρίως της Ισπανίας που είναι πιο κοντά, ελπίζοντας ότι εκεί θα ζήσουν καλύτερα. Αυτό το φαινόμενο είναι σχετικά πρόσφατο. Ετσι, όπως έλεγε ο Μαρξ ότι οι εργάτες δεν έχουν πατρίδα, εμείς, παραφράζοντάς το, λέμε ότι οι νέοι Αλγερινοί δεν έχουν πατρίδα.

Η Αλγερία, σήμερα, βρίσκεται σε μια περίοδο όπου θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα που λήφθηκαν ποτέ και σχεδιάζει τη λήψη πολύ πιο επικίνδυνων αποφάσεων. Τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν κυρίως οι νέοι της Αλγερίας είναι τόσο μεγάλα, ο κόσμος είναι τόσο απογοητευμένος από την κοινωνική αδικία, από την έλλειψη ισονομίας, από τη διαρκή χειροτέρευση της καθημερινότητάς του, από τη διογκούμενη διαφθορά, που η οργή του μπορεί πολύ εύκολα να χειραγωγηθεί και να εκφραστεί μέσα από ισλαμιστικές εξτρεμιστικές ομάδες. Αν κανείς λάβει υπόψη του αυτά τα δεδομένα, θα μπορούσε να πει ότι το πλέον πιθανό είναι οι επιθέσεις αυτές να συνεχιστούν και να διογκωθούν. Και τότε, η χώρα θα εισέλθει σε μια νέα περίοδο έντονης αστάθειας.

-- Κι όμως, τα περισσότερα μεγάλα ΜΜΕ, τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζουν μια εικόνα όπου η Αλγερία βελτιώνει την οικονομική και διεθνή της θέση μέσα από τη συμμετοχή της σε διάφορους οργανισμούς, αλλά κυρίως λόγω των πολλών ξένων επενδύσεων που έχουν γίνει, ειδικά, στον ενεργειακό τομέα.

-- Αυτή είναι μια πλασματική εικόνα. Εχουν γίνει ξένες επενδύσεις, αλλά τίποτε δε μένει στη χώρα και στον αλγερινό λαό. Οσα χρήματα επενδύθηκαν στην Αλγερία και στον ενεργειακό της τομέα, απέδωσαν τα διπλά και τα τριπλά, αλλά όλα αυτά χρήματα βγήκαν εκτός χώρας. Δημιουργήθηκαν ελάχιστες θέσεις εργασίας για τους ντόπιους, ενώ την ίδια στιγμή καταργήθηκαν 4 χιλιάδες θέσεις εργασίας από τον δημόσιο τομέα.

Υπάρχει πλέον σοβαρό ζήτημα επιβίωσης για πολλές οικογένειες. Μπορεί να μη βρισκόμαστε στην άθλια κατάσταση της δεκαετίας του '90, οπότε υπήρχε και ο αιματηρός εμφύλιος με τους ισλαμιστές, αλλά από την υποτιθέμενη «ανάπτυξη» των τελευταίων ετών η αλγερινή εργατική τάξη δεν έχει αποκομίσει κανένα όφελος, σε αντίθεση, βέβαια, με την αστική τάξη της χώρας, που έχει ενισχυθεί και έχει εδραιώσει το ρόλο και τα κέρδη της.

-- Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ, αλλά και η Γαλλία στη συνέχεια, «ανακάλυψαν» και πάλι την Αλγερία, τα τελευταία χρόνια;

-- Οσο είχαμε τα προβλήματα, τη δεκαετία του '90, με την αιματηρή βίαιη εκστρατεία των ισλαμιστών, όχι μόνο δεν έδωσε κανείς σημασία στην Αλγερία και στον αλγερινό λαό, αλλά μάλιστα ορισμένες από αυτές τις δυνάμεις, π.χ. οι ΗΠΑ, δέχτηκαν στο έδαφός τους σημαίνοντα στελέχη των ισλαμιστικών αυτών οργανώσεων και τους επέτρεψαν να εξαπολύουν από εκεί απειλές κατά των Αλγερινών πολιτών ή ακόμη και ν' αναλαμβάνουν την ευθύνη για συγκεκριμένες πολύνεκρες επιθέσεις, χωρίς να προβούν σε καμία απολύτως κίνηση. Σήμερα, όμως, ανακάλυψαν, και πάλι, την Αλγερία, όπως είπατε, γιατί μπορούν, πλέον, να εκμεταλλευτούν τον πλούτο της, ανενόχλητοι. Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για μια νέου τύπου αποικιοκρατία που βιώνουμε αυτή τη στιγμή.

Επίσης, η Αλγερία βρίσκεται σε μια γεωστρατηγική θέση. Εχει ρόλο να παίξει στα γενικότερα ιμπεριαλιστικά σχέδια για την περιοχή. Στο πλαίσιο της λεγόμενης αντιτρομοκρατικής εκστρατείας, η κατασκευή ξένων βάσεων, και κυρίως αμερικανικών (σχέδιο το οποίο συζητιέται), στην Αλγερία θα έδινε τη δυνατότητα επέκτασης των αμερικανικών δυνάμεων και των συμμάχων τους και στο νότο, στη Βόρεια Αφρική. Ας μην ξεχνάμε, δε, ότι η Αλγερία λειτουργεί ως ανάχωμα στα κύματα των μεταναστών από την Κεντρική Αφρική, π.χ. από τη Νιγηρία ή το Μάλι, προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και αυτό την καθιστά σημαντική, όπως και την απόκτηση του ελέγχου της.

Θα σας δώσω, τέλος, και ένα άλλο παράδειγμα. Πριν από δύο περίπου χρόνια, ίσως εσείς δεν το μάθατε ποτέ, ένα γαλλικό στρατιωτικό αεροσκάφος συνετρίβη σε αλγερινό έδαφος. Οπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, επρόκειτο για μαχητικό που έπαιρνε μέρος στις γαλλικές επιχειρήσεις στο Τσαντ. Ο γαλλικός στρατός είχε κληθεί από την κυβέρνηση του Τσαντ για να τη βοηθήσει στην καταστολή των λαϊκών διαδηλώσεων που γίνονταν ενάντια στα σχέδια ξεπουλήματος του πλούτου της χώρας σε ξένες πολυεθνικές. Οπως λοιπόν αποδείχτηκε, ο αλγερινός εναέριος χώρος είχε παραχωρηθεί στο γαλλικό στρατό για να φέρει σε πέρας ...το έργο του, δηλαδή η αλγερινή κυβέρνηση έγινε συνένοχος στο βομβαρδισμό ενός άλλου αφρικανικού λαού, έγινε συνένοχος στην αιματηρή καταστολή λαϊκών κινητοποιήσεων.

-- Θα ήθελα τη γνώμη σας για τη διαδικασία «μεταβίβασης» της εξουσίας από τη δικτατορία του στρατού, της δεκαετίας του '90, που σημαδεύτηκε από την αιματηρή αναμέτρηση με τους ισλαμιστές εξτρεμιστές, στη σημερινή κατάσταση μιας, σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον, αστικής δημοκρατίας.

-- Τη δημοκρατία την ορίζει, τελικά, ο καθένας ανάλογα με τις θέσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Σήμερα, όντως, στην Αλγερία λειτουργούν πολλά κόμματα, εκδίδονται πολλές εφημερίδες και άλλα τέτοια, οπότε κάποιος θα μπορούσε να πει ότι υπάρχει πλέον δημοκρατία.

Ταυτόχρονα, όμως, υπάρχει σκληρή καταστολή κατά των εργαζομένων του οποιουδήποτε κλάδου αν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους ή να κάνουν απεργία. Π.χ. οι συνδικαλιστές σέρνονται στην αστυνομία ή ακόμη και στα δικαστήρια όταν γίνεται μία απεργία. Αυτό είναι δημοκρατία;

Επίσης, π.χ. όσον αφορά στα κόμματα. Είναι όντως γεγονός ότι δεν απαγόρευσε κανείς στο δικό μας κόμμα να λειτουργεί.Για να λάβει, όμως, άδεια λειτουργίας και δραστηριοποίησης, κλήθηκε να παραδώσει στις αρχές αναλυτικές λίστες με τα ονόματα και τα στοιχεία των μελών του. Κάτι το οποίο φυσικά δε δεχτήκαμε γιατί η χώρα δε βρίσκεται ακόμη σε απόλυτη σταθερότητα.Τη δεκαετία του '90, εκατοντάδες μέλη μας δολοφονήθηκαν από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές. Δίνοντας, τώρα, μια λίστα ονομάτων είναι σαν να στοχοποιούμε όλα τα μέλη του κόμματος απέναντι στον οποιονδήποτε θα ήθελε να τους σκοτώσει.

Επίσης, για να δοθεί άδεια λειτουργίας σ' ένα κόμμα, θα πρέπει να παρουσιάσει ότι έχει, μέσα από αυτές τις λίστες, έναν πολύ μεγάλο αριθμό μελών στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας, κάτι που, ακόμη και αν φτάσουμε στο σημείο να μπορούμε να κοινοποιήσουμε ονόματα, δεν είναι σίγουρο ότι θα έχουμε. Και γιατί να συμβαίνει αυτό; Μπορεί ένα κόμμα να ξεκινήσει με λίγα μέλη και τελικά να εξελιχθεί σε μεγάλο κόμμα. Για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργεί, να έχει δραστηριότητες, να έχει τη δυνατότητα επαφής με τον κόσμο.

-- Το κόμμα τελικά είναι νόμιμο ή παράνομο;

-- Καλή ερώτηση. Τυπικά, έχει δικαίωμα να είναι δομημένο και οργανωμένο. Δεν έχει όμως άδεια για πολιτική δραστηριοποίηση, εφόσον δεν πληροί τα δύο προαναφερόμενα κριτήρια. Δεν μπορούμε, δηλαδή, να λειτουργήσουμε ανοιχτά, με δημόσιες εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες. Ολη μας η δουλειά γίνεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, δίπλα στους εργαζομένους και στη νεολαία. Θα έλεγα ότι δουλεύουμε ημι-παράνομα. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η Αλγερία παραμένει πάντα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, κάτι που δίνει στην κυβέρνηση το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει σκληρά μέτρα καταστολής σε οτιδήποτε θεωρήσει και χαρακτηρίσει ως «κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια», χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις.