Εξι στους δέκα συνταξιούχους παίρνουν κάτω από 600 ευρώ το μήνα
Συνθήκες εξαθλίωσης έχουν επιβάλει για τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων οι κυβερνήσεις του δικομματισμού |
Με δεδομένο μάλιστα ότι τα 2/3 απ' αυτούς δεν έχουν άλλα εισοδήματα, αυτό σημαίνει ότι οι γενιές που μετά τον πόλεμο δημιούργησαν όλο αυτόν τον πλούτο, που με τον ιδρώτα και το αίμα τους «σήκωσαν» τη μεταπολεμική Ελλάδα, σήμερα είναι στο περιθώριο. Και δεν είναι τυχαίο ότι το 27% του πληθυσμού (στοιχεία 2004) που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας - ακόμα και με τα υποτιμημένα κριτήρια που θέτει η ΕΕ - είναι συνταξιούχοι.
Σύμφωνα με τα δεδομένα που προκύπτουν από την επεξεργασία των συντάξεων του 2008 προκύπτει ότι το ύψος των κύριων συντάξεων για 1.392.784 συνταξιούχους όλων των Ταμείων (πλην ΟΓΑ) θα διαμορφωθεί, από 1 Οκτώβρη 2008, ως εξής:
Ακόμα πιο δύσκολη είναι η κατάσταση για τους συνταξιούχους στον ΟΓΑ:
Αντίστοιχα, για τους, περίπου, 850.000 συνταξιούχους του ΟΓΑ, η μέση σύνταξη (περιλαμβάνονται βασική, πρόσθετη και κύρια), θα είναι στα 413 ευρώ, περίπου.
Από το σύνολο των Ταμείων, τις χαμηλότερες συντάξεις καταβάλλουν οι μεγαλύτεροι ασφαλιστικοί οργανισμοί, όπως το ΙΚΑ, τα Ταμεία που έχουν ενοποιηθεί στον ΟΑΕΕ (ΤΣΑ, Ταμείο Εμπόρων, ΤΕΒΕ), το ΤΑΙΣΥΤ και άλλα.
Συγκεκριμένα, κάτω από 500 ευρώ παίρνουν:
Και πάνω από 1.000 ευρώ παίρνει μόλις το 12% των συνταξιούχων του ΙΚΑ, το 14% των συνταξιούχων του ΤΕΒΕ και το 9% των συνταξιούχων του Ταμείου Εμπόρων.
Τα παραπάνω έρχονται να καταρρίψουν και το μύθο που έντεχνα καλλιεργήθηκε τα τελευταία χρόνια από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, περί των υψηλών συντάξεων και των «ρετιρέ», που μάλιστα μπορούν να βάλουν σε «κίνδυνο» τα Ταμεία. Το τελευταίο διαψεύδεται, άλλωστε, από τα ίδια τα επίσημα στοιχεία της «Γιούροστατ». Οπως προκύπτει σαφώς από τα στοιχεία για το έτος 2005, το κόστος των συντάξεων ως ποσοστό του ΑΕΠ στην «ΕΕ των 15» ανέρχεται στο 12,2% του ΑΕΠ, ενώ στη χώρα μας είναι στο 12%.
Η ζοφερή αυτή κατάσταση δεν είναι βέβαια καινούρια. Σε αυτήν αποτυπώνεται η αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική τόσο της ΝΔ όσο και του ΠΑΣΟΚ. Η ψήφιση μιας σειράς αντιασφαλιστικών και αντεργατικών νόμων την τελευταία τουλάχιστον 20ετία από τα δύο κόμματα εξουσίας. Ταυτόχρονα, το εξευτελιστικό ύψος των συντάξεων έχει τις ρίζες του στις κατά τεκμήριο χαμηλές αμοιβές των εργαζομένων, στις μεγάλες περιόδους ανασφάλιστης εργασίας που σημαδεύει μια μεγάλη μερίδα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και την υποαπασχόληση, τις ευέλικτες μορφές εργασίας που εξαπλώνονται όλο και πιο πολύ τα τελευταία χρόνια, πολιτική που προωθούν από κοινού με την Ευρωπαϊκή Ενωση τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής.
Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα, με δεδομένο ότι κατά μέσον όρο οι μέρες εργασίας ετησίως ενός εργαζόμενου του ιδιωτικού τομέα δεν ξεπερνάνε τις 210, για να λάβει πλήρη σύνταξη θα πρέπει να βρίσκεται στην παραγωγή 50 ολόκληρα χρόνια!
Οι χαμηλοί μισθοί εξίσου βαραίνουν δραματικά πάνω στις συντάξεις. Μια πραγματικότητα που δεν είναι σημερινή, αλλά πάει σε βάθος χρόνου. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι κατώτεροι μισθοί το 2008 βρίσκονται κάτω από το ύψος των κατώτερων μισθών του 1984! Μια ολόκληρη γενιά, για 25 ολόκληρα χρόνια, βολοδέρνει μέσα σε μια αγορά εργασίας, με κατώτερους μισθούς που δεν έχουν ξεπεράσει το «ταβάνι» του 1984. Ας μην παριστάνουν λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ τους ανήξερους. Οι φτωχοί συνταξιούχοι είναι και δικό τους έργο. Οπως είναι έργο και της ΝΔ.
Είναι μάλιστα ενδεικτικό ότι οι μέσες μεικτές αποδοχές των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα που συνταξιοδοτήθηκαν το 2007, ήταν για τους άνδρες ασφαλισμένους του ΙΚΑ στα 1.370 ευρώ, ενώ για τις γυναίκες στα 1.210 ευρώ. Και μιλάμε για μισθούς μετά από 30 και 35 χρόνια στην παραγωγή. Να γιατί ο αγώνας για ουσιαστικές αυξήσεις στις συντάξεις, για κατάργηση όλων των αντασφαλιστικών νόμων είναι άμεσα συνδεδεμένος με τον αγώνα για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα. Είναι άρρηκτα δεμένος με την πάλη για σταθερή εργασία και κατάργηση όλων των μορφών «ευελιξίας».