Την ίδια άθλια, αν όχι αθλιέστερη, οικονομική πολιτική για τον πολιτισμό «υποσχέθηκε», ουσιαστικά, ο υπουργός Πολιτισμού, Μ. Λιάπης, εγκαινιάζοντας χτες τη μόνιμη έκθεση στο Λευκό Πύργο, στη Θεσσαλονίκη.

«Βρισκόμαστε σε μια μεγάλη θεσμική προσπάθεια στο ΥΠΠΟ, να βάλουμε σε τάξη τις δαπάνες και τις υποχρεώσεις του υπουργείου», είπε, (μια φράση - «καρμπόν» του προκατόχου του, Γ. Βουλγαράκη) και συνέχισε: «Γνωρίζουμε ότι οι ανάγκες είναι πολλές, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τις αντιμετωπίζουμε βάσει προτεραιοτήτων. Βάσει των αντικειμενικών δεδομένων που έχουμε και όχι βάσει όσων θα θέλαμε ή θα ελπίζαμε»!

Επαναβεβαιώνοντας πως για την κυβέρνηση ο πολιτισμός είναι «προτεραιότητα» μόνο στα λόγια, άρχισε τις «προειδοποιήσεις» στους πολιτιστικούς φορείς. Σημείωσε, λοιπόν, πως στον προϋπολογισμό του 2009 καταργείται ο «ειδικός λογαριασμός» και «οι δαπάνες μπαίνουν σε ξεχωριστούς κωδικούς, ώστε όλοι να γνωρίζουν εγκαίρως τις δυνατότητές τους». Περιορισμένες έτσι κι αλλιώς όπως είδαμε. Θα είναι «ένα πλαίσιο, το οποίο πλέον δε θα μπορούν να ξεπερνούν, διότι ο κάθε φορέας θα κρίνεται. Θα είναι πλέον υπόλογος και θα αξιολογείται για την αποτελεσματικότητα και αξιοπιστία του. Και θα χρηματοδοτούνται μόνο όσοι παράγουν πραγματικό πολιτιστικό έργο. Μόνο όσοι φορείς θα αξιοποιούν με τον καλύτερο τρόπο τα λεφτά του φορολογούμενου Ελληνα», είπε μάλλον «απειλητικά».

Ομως, ποιος και με ποια κριτήρια θα ορίζει και θα κρίνει τον «καλύτερο τρόπο»; Προφανώς τα όργανα που έσπευσε να θεσμοθετήσει και να ενεργοποιήσει η κυβέρνηση, στα οποία συμμετέχουν εκπρόσωποι του κεφαλαίου (π.χ. «συμβούλιο χορηγιών»), εξοβελίζοντας συνεχώς τους συλλογικούς φορείς του πολιτισμού (λ.χ. το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για τον Κινηματογράφο είναι ανενεργό) και εξωθώντας άπαντες στην αναζήτηση «χορηγών».