Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Σε ποιες νέες ευκαιρίες, άραγε, αναφέρονται; Στα διάφορα προγράμματα περιστασιακής βραχύχρονης απασχόλησης και μέσω stage, που περισσότερα οφέλη για τις επιχειρήσεις παρά στους νέους εξασφαλίζουν; Στην ανεργία, που χτυπά πρώτα τους νέους; Στις ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς προοπτική, χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας; Με ποια εφόδια θα βγουν οι νέοι στην αγορά εργασίας μετά από μία Παιδεία και, ιδιαίτερα, ένα λύκειο αποκλειστικά προσανατολισμένο στις πανελλαδικές εξετάσεις, με την ανυπαρξία - και όχι τυχαία - δημόσιων δωρεάν υψηλού επιπέδου σχολών επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά το λύκειο;

Οι νέοι δε χρειάζονται ψέματα, ωραιοποιήσεις της αντιλαϊκής πολιτικής και αυταπάτες. Χρειάζονται εφόδια για τη ζωή, ελευθερία στη σκέψη και τη συνείδηση, για να διεκδικήσουν μέσα από την ομορφιά του αγώνα το μέλλον που τους ανήκει. Και που δε χωρά στα καλούπια των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο, στη μισή δουλειά και τη μισή ζωή.