Υπουργοί Πολιτισμού, εθνικά κέντρα κινηματογράφου, φορείς του οπτικοακουστικού χώρου, γραφειοκράτες των σχετικών κοινοτικών προγραμμάτων κλπ., «συνωστίζονται» στην «Κρουαζέτ», για να συμφωνήσουν στα χειρότερα δυνατά μέτρα για δημιουργούς και εθνικές κινηματογραφίες μέσα στην πλέον «πανηγυρική» ατμόσφαιρα.

Η «Κοινή Δήλωση» των Κανών ξεκαθαρίζει ότι «ο οπτικοακουστικός τομέας εμπίπτει ακριβώς στους στόχους της Λισαβόνας» (σ.σ. για την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου). Αυτός ο ρόλος αποτελεί τη βάση της υποστήριξης που δίνεται από την Ευρωπαϊκή Ενωση στην οπτικοακουστική βιομηχανία. Εκφράζει, δηλαδή, την αντίληψη του καπιταλισμού για τον πολιτισμό, όπου δε χωρά άλλη «διάσταση» από αυτήν του κέρδους, γεγονός που προϋποθέτει την πλήρη μετατροπή της δημιουργίας, από κοινωνικό αγαθό, σε εμπόρευμα.