Για την ακριβή κληρονομιά μα και στο χρέος το δικό μας, σήμερα, να συνεχίζουμε αταλάντευτα τον ηρωικό αγώνα των μαρτύρων ηρώων των εθνικοαπελευθερωτικών κοινωνικών αγώνων τους, μίλησε, στην εκδήλωση προς τιμήν των ηρώων μαρτύρων της Καλαμαριάς, 56 χρόνια από την εκτέλεσή τους στο «Μπλόκο της Καλαμαριάς», από τους ναζί - φασίστες και τους ντόπιους προδότες συνεργάτες τους, ο αντιστασιακός δημοσιογράφος Παρίσης Αγγελίδης , χαιρετίζοντας από μέρους της ΠΕΑΕΑ. Συγκεκριμένα ο ομιλητής τόνισε:

Ο θάνατος των ηρώων και μαρτύρων της Καλαμαριάς, που μας άφησε το χρέος να τους τιμούμε σε κάθε επέτειο της εκτέλεσής τους (στις 13-8-44) από τους ναζί - φασίστες και τους ντόπιους προδότες - συνεργάτες τους, μας υποχρεώνει να μετατρέψουμε αυτό το χρέος σε πράξη: να συνεχίσουμε τον αγώνα για τα ευγενέστερα ιδανικά για τα οποία αδίστακτα πρόσφεραν τη ζωή τους: για ολοκληρωμένη ελευθερία, εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη, ΕΙΡΗΝΗ.

Πολύ επιτακτικότερα σήμερα που ο αγώνας των αδικημένων και απόκληρων της ζωής έχει ν' αντιμετωπίζει τον όσο ποτέ άλλοτε τόσο συνασπισμένο κοινό εχθρό: την ντόπια και τη διεθνή πλουτοκρατία. Πλουτοκρατία που, μετά την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ευρώπη, ξεσάλωσε, μεθυσμένη από τη συσσώρευση αφάνταστα παραμυθένιων κερδών. Ωστε ακόμη και η υπηρεσία του ΟΗΕ, στην πρόσφατη ετήσια έκθεσή της, να διαπιστώνει: 200, οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο, απέκτησαν περιουσία τον περασμένο χρόνο 360 τρισεκατομμυρίων δραχμών, ενώ 582 εκατομμύρια άνθρωποι σε 43, χαλαρά αναπτυσσόμενες χώρες, είχαν εισόδημα μόλις 52,5 τρισ. δρχ. Δηλαδή: στον καθένα από τους 200 μεγιστάνες αναλογεί εισόδημα ένα τρισ. και 800 δισεκατομμύρια δρχ., ενώ στον καθένα από τα 582 εκατομμύρια ανθρώπων αναλογεί εισόδημα μόλις 900 περίπου χιλ/δων δρχ.

Μεταφέρετε, αγαπητοί, την εικόνα της παραπάνω αναλογίας σε σύγκριση ελάσσονος κλίμακας, στα εθνικά - ελλαδικά μας πλαίσια. Και θα δείτε τι αποκομίζουν από την εκμετάλλευση των εργαζομένων τα οικονομικά μεγαθήρια που φέρουν τα ονόματα ομίλων Λάτση, Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη, Γουλανδρή, Εμφιετζόγλου, Αγγελόπουλων, Κυριακού, Αλαφούζου και των ομοίων τους. Και τι διαθέτει ο κάθε Ελληνας εργαζόμενος.

Να γιατί το διεθνές κεφάλαιο, έχοντας πειθήνια όργανά του στις διάφορες χώρες, σε συνεργασία με το ντόπιο, αναπτύσσει και στη χώρα μας την πρωτοφανή σε αγριότητα, ανεξέλεγκτη, επίθεσή του για την κατεδάφιση των ιστορικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων που απέσπασαν οι εργαζόμενοι με ποτάμια αίμα. Αυτή η εξαλλοσύνη της πλουτοκρατίας και της κυρίαρχης, συνεργάσιμης μ' αυτήν πολιτικής ηγεσίας, επαληθεύει, με μαθηματική ακρίβεια, την καταπληκτικά εύστοχη και εύκολα αναγνώσιμη, ακτινογραφία του καπιταλισμού που μας άφησε η μεγαλύτερη διάνοια που γέννησε ποτέ η ανθρωπότητα στους τομείς της οικονομίας, της κοινωνιολογίας, της φιλοσοφίας, της ιδεολογίας, της πολιτικής, του πολιτισμού.

«Το κεφάλαιο, έγραφε ο Μαρξ, όταν αποκτά κέρδος 10% αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει ο κάτοχός του παντού. Με 20% κέρδος, το κεφάλαιο γίνεται ζωηρό. Με 50% κέρδος γίνεται τολμηρό. Με 100% κέρδος τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους. Και με 300% κέρδος δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνέψει να το διαπράξει».

Τότε και τώρα...

Οπως στην τριπλή φασιστική κατοχή η μεγαλύτερη μερίδα της πλουτοκρατίας, που έμεινε στη χώρα, έθεσε τα εργοστάσια, τις επιχειρήσεις της, μαζί με το κράτος της, στην απόλυτη εξυπηρέτηση των επιδιώξεων των κατακτητών, με το αζημίωτο φυσικά, κατά παρόμοιο τρόπο, όλοι, αυτή τη φορά, οι μεγιστάνες του πλούτου και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι έγιναν προθυμότατοι διεκπεραιωτές της παγκοσμιοποίησης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Με τούτη τη διαφορά, προς το χειρότερο. Τότε ο στυγνός κατακτητής δεν κατόρθωσε να επιστρατεύσει και να στείλει στο σοβιετογερμανικό μέτωπο ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΕΛΛΗΝΑ ΦΑΝΤΑΡΟ! Ο λαός μας ανέτρεψε και τη μαζικοποίηση της αποστολής Ελλήνων στα πολεμικά εργοστάσια της Γερμανίας. Ματαίωσε και την απόπειρα παραχώρησης της Κ. Μακεδονίας στους Βούλγαρους φασίστες. Και απέκρουσε την προσπάθεια του κατακτητή να τον λυγίσει και να τον εξουθενώσει με την πείνα. Εμπνεόμενος από τις παραδόσεις των ηρώων του '21 και από την πατριωτική πολιτική του ΚΚΕ και του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που τον ξεσήκωσαν με το ιστορικό κάλεσμά τους: ΟΛΟΙ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ! Και σύγκορμη η χώρα τραγούδησε τον παιάνα: ΤΟ ΕΑΜ ΜΑΣ ΕΣΩΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ!

Ενώ σήμερα η Ουάσιγκτον, η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με καταπληκτική ευκολία μπορούν, όχι μόνο να εγκαθιστούν τα στρατηγεία, τις βάσεις, τις πυρηνικές βόμβες τους στο ελληνικό έδαφος, αλλά να στέλνουν και Ελληνες φαντάρους όπου το απαιτούν τα ενδιαφέροντα και συμφέροντα της «Νέας Τάξης Πραγμάτων». Οπως στον πόλεμο του Περσικού Κόλπου, στη Βοσνία, στην Αλβανία και κατά της Γιουγκοσλαβίας, σ' αυτό το άγος που στιγμάτισε όλους τους συμμετέχοντες σ' αυτό ηγέτες, στους αιώνες των αιώνων.

Σήμερα, ο ύπουλος, πανούργος και πάμπλουτος ιμπεριαλισμός διαθέτει αφάνταστα περισσότερες δυνατότητες, μέσα και τρόπους για να καθορίζει, όπως βαυκαλίζεται, τα «πεπρωμένα» της χώρας μας σε μεγάλο βάθος χρόνου. Το φάσμα της αμερικανικής κατοχής επί Τρούμαν και Πιουριφόι μας ξαναήρθε καμουφλαρισμένο. Για να μας θυμίσει η μαινάδα της γιάνκικης διπλωματίας ότι: «Τίποτε δε γίνεται στον κόσμο εν αγνοία των ΗΠΑ», όπως δήλωσε στον Πολωνό δημοσιογράφο Τόμσκι. Για να μας απαλλάξει, ίσως, από την έγνοια να τους υποψιαζόμαστε...

Το πιο επικίνδυνο όμως για το λαό μας είναι η συστηματική, σχεδιασμένη προσπάθεια των ιμπεριαλιστών να σβήσουν τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και να αλλοιώσουν τη συνείδησή του. Από τους κυριότερους υποστηρικτές αυτής της ανίερης προσπάθειας εμφανίζεται και πάλι η ιθύνουσα ιεραρχία της Εκκλησίας με αποκοιμιστικό εργαλείο τη θρησκεία, όπως τη διαστρέβλωσαν οι προκάτοχοί της, αποσπώντας την από την επαναστατική, αντιδουλοκτητική, πρωτοχριστιανική διδασκαλία και πράξη. Μην ξεχνώντας ότι πάντα ήταν στυλοβάτης της καθεστηκυΐας τάξεως, μακριά από το λαϊκό κλήρο, που ήταν πάντα με το μέρος του λαού.

Προς τεκμηρίωση αυτής της παρατήρησης θα προσφύγουμε σε μια αναγωγή, φτάνοντας στις πρόσφατες σχετικά ιστορικές πηγές μιας πολιτικής που έθεσε τα θεμέλια του καπιταλιστικού κοινωνικού συστήματος. Στην πολιτική του αποκαλούμενου μεγάλου Ναπολέοντα που αποτέλεσε και το πρότυπο του Χίτλερ, κατά την ομολογία του Φύρερ. Ο Αντρέ Μορουά, γνωστός Γάλλος συγγραφέας, ένας από τους λάτρεις του Ναπολέοντα, αλλά αντικειμενικός αφηγητής του βίου και της πολιτείας του, γράφει σχετικά: «Ο Ναπολέων ήταν πιστός; - ρωτά. Και απαντά: Οχι, ήταν πιστός κατά την έννοια του Βολταίρου. Πώς θα δημιουργήσουμε καλά ήθη; Μόνον ένας δρόμος υπάρχει: να σφυρηλατήσουμε πάλι τη θρησκεία. Πώς θα βάλουμε τάξη σ' ένα κράτος χωρίς θρησκεία; Καμία κοινωνία δεν μπορεί να σταθεί χωρίς άνισα μοιρασμένο πλούτο. Και άνισα μοιρασμένος πλούτος δεν μπορεί να σταθεί χωρίς θρησκεία. Σ' αυτόν τον κόσμο πρέπει να υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι, αλλά στην αιωνιότητα. Αργότερα το μοίρασμα θα είναι άλλο».

«Αυτό πια μοιάζει με πολιτική θρησκεία», αποφαίνεται ο Αντρέ Μορουά στο βιβλίο του «ΝΑΠΟΛΕΩΝ» σελ. 78-79. Και όταν ο ανώτατος ποντίφιξ της Επανάστασης, νομομαθής αββάς Σιεγές προετοίμασε «το πιο αντιδημοκρατικό Σύνταγμα», κατά τον Αντρέ Μορουά, έβαλε στο πνεύμα και στο γράμμα του την αγαπητή άποψη του Ναπολέοντα: «Η εξουσία έρχεται από πάνω και η εμπιστοσύνη από κάτω». Και ο νοών, νοείτω...

Οταν, λοιπόν, στη σημερινή Ελλάδα, κυβέρνηση και Αρχιεπισκοπή, από κοινό συμφέρον ορμώμενες, επιμένουν να διχάσουν το λαό σε θρησκευτικό επίπεδο, οι ίδιες δε χωρίζονται κι ούτε επιτρέπουν στο υπό αναθεώρηση Σύνταγμα να μπει προς συζήτηση ο χωρισμός του Κράτους από την Εκκλησία! Ξέρουν καλά, όπως και ο Ναπολέων, ότι η Εκκλησία είναι ένα, εκ των ουκ άνευ, μέσο που με τη θρησκεία των μεταφυσικών παραισθήσεων μπορεί ακόμη να ληθαργοποιεί λαϊκές μάζες για να γίνονται ψηφοφόροι των κομμάτων της πλουτοκρατίας και να δένεται η πολύπαθη χώρα μας πίσω από το τυχοδιωκτικό άρμα της Ουάσιγκτον, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ετσι, οι καυχησιολογίες που ακούστηκαν από τα πιο επίσημα χείλη στη ΔΕΘ, τις προάλλες, περί οριστικής εξάλειψης της ανεργίας και ευημερίας όλων, προκαλούν ωμά το κοινό αίσθημα. Γιατί και οι μη γνωρίζοντες στοιχεία της πολιτικής οικονομίας ξέρουν ότι αν ο καπιταλισμός ήθελε να εξαλείψει την ανεργία και τη φτώχεια θα μετατρέπονταν αυτόματα σε σοσιαλισμό, που τις κατάργησε στην πράξη. Τον οποίο όμως φοβάται όπως ο διάβολος το θυμίαμα. Θυμηθείτε τι είπε ο υπουργός Εργασίας ανερυθρίαστα: «Μα εκεί που πεινάει, ο άνεργος, δεν είναι καλύτερα να γίνει απασχολήσιμος; Και φυσικά, σαν λογική συνέπεια έρχεται και η φροντίδα για τη διεύρυνση των οίκων ανοχής με τη μετακυλισθείσα πλέον σχετική ευθύνη στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, με το ανομολόγητα βέβαια σκεπτικό: Εκεί που θα πεινάσουν τα νεαρά κορίτσια μπορούν να γίνουν πόρνες!

Να πώς τσαλαπατιέται η τιμή και η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού. Γι' αυτό η αντίκρουση και ο τερματισμός αυτής της ανήθικης αποχαλίνωσης αποτελεί εθνική επιταγή που μπορεί να εκπληρωθεί μόνο με την ενότητα όλων των εργαζομένων σ' ένα Μέτωπο Εθνικής Σωτηρίας. Αιώνια η τιμή στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης που θυσιάστηκαν για τη σωτηρία της πατρίδας.