Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά εργατικών και λαϊκών νοικοκυριών της χώρας ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας και μιζέριας, ακόμα και σύμφωνα με τις επίσημες μετρήσεις που κρύβουν τις πραγματικές συνθήκες διαβίωσης των λαϊκών νοικοκυριών. Περισσότερα από 380.000 παιδιά μέχρι 15 χρόνων και 450.000 παιδιά μέχρι 17 χρόνων ζουν σε κατάσταση επίσημα χαρακτηρισμένης «παιδικής φτώχειας». Σύμφωνα με μελέτη η οποία δημοσιεύεται σε έντυπο που εκδίδεται από την Τράπεζα της Ελλάδας, το ποσοστό της παιδικής φτώχειας «σηκώνει κεφάλι»: Από 20% στο σύνολο του παιδικού πληθυσμού για το 2005 αυξήθηκε τρεις ολόκληρες μονάδες, για να φτάσει σε 23% το 2006.

Η συγκεκριμένη κατάσταση σχετίζεται άμεσα με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Εχει να κάνει με την κοινωνική κατάταξη του νοικοκυριού, τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων γονιών, τον αριθμό των παιδιών κάθε νοικοκυριού, με τον τόπο κατοικίας, κ.ά. Η απουσία ουσιαστικής κοινωνικής μέριμνας καταγράφεται και από το γεγονός ότι ο κίνδυνος φτώχειας αυξάνεται δραματικά μαζί με τον αριθμό παιδιών του κάθε νοικοκυριού.

Σύμφωνα με τη μελέτη (του Θ. Μητράκου, στελέχους στην Τράπεζα της Ελλάδας), ιδιαίτερα υψηλό κίνδυνο παιδικής φτώχειας αντιμετωπίζουν οι παρακάτω κατηγορίες:

• Τα παιδιά που κατοικούν σε αγροτικές περιοχές και είναι πολυμελή. Μεγάλη συγκέντρωση φτωχών παιδιών καταγράφεται στην Ανατ. Μακεδονία - Θράκη, στη Θεσσαλία, στη Δ. Ελλάδα, στην Πελοπόννησο και το Β. Αιγαίο, δηλαδή στις κατ' εξοχή αγροτικές περιοχές της χώρας.
• Τα παιδιά σε νοικοκυριά με αρχηγό οικονομικό μετανάστη (κυρίως με ιθαγένεια αλβανική, βουλγαρική, ρουμανική, πολωνική, χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, ασιατικών και αφρικανικών κρατών). Η φτώχεια επιδεινώνεται για παιδιά που ζουν με έναν από τους δύο γονείς.

Οταν ο υπεύθυνος του νοικοκυριού χαρακτηρίζεται εργαζόμενος η φτώχεια επιδεινώνεται:

• Στον αγροτικό τομέα (ασφαλισμένους ΟΓΑ), στον κλάδο των κατασκευών, στους ανειδίκευτους εργάτες, στους χειρώνακτες.
• Σε όσους εργάζονται με ελαστικές σχέσεις (περιστασιακή εργασία, σύμβαση ορισμένου χρόνου, ανασφάλιστοι).
• Σε δεινή θέση βρίσκονται και τα νέα ζευγάρια ηλικίας μέχρι 34 ετών. Η αποφυγή ακόμη μεγαλύτερων διαστάσεων φτώχειας οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη βοήθεια από το συγγενικό περιβάλλον. Στην έκθεση σημειώνεται: «Ο θεσμός της οικογένειας φαίνεται ότι στηρίζει σε μεγάλο βαθμό τα νεαρά ζευγάρια στις αυξημένες ανάγκες τους και τη φροντίδα των παιδιών με σημαντικές χρηματικές και άλλες εισφορές (παραχώρηση κατοικίας ή πληρωμή ενοικίου, τροφεία παιδικών σταθμών, διδάκτρων, παροχή ειδών διατροφής, κ.ά.)».

Ιδιαίτερα αποκαλυπτικά είναι τα ευρήματα για τους τρόπους αντιμετώπισης της φτώχειας. Σημειώνεται χαρακτηριστικά: «Τα ελληνικά νοικοκυριά, μέσω του δανεισμού, διατήρησαν τα τελευταία χρόνια ένα υψηλό επίπεδο κατανάλωσης που τους επέτρεψε να αποφύγουν καταστάσεις φτώχειας σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι θα τους επέτρεπε μόνο το εισόδημά τους». Ειδικά τα νέα ζευγάρια «αναζητούν τρόπους (δανεισμό, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων κ.ά.) ώστε να διατηρήσουν τη δαπάνη τους σε υψηλά επίπεδα αποφεύγοντας ταυτόχρονα καταστάσεις φτώχειας για τα παιδιά τους». Προσθέτουν ότι την ερμηνεία αυτή ενισχύει και η ραγδαία επέκταση της «καταναλωτικής πίστης», δηλαδή η έκρηξη του τραπεζικού δανεισμού...

Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας, τα ποσοστά παιδικής φτώχειας στη χώρα είναι στα 4 υψηλότερα στην ΕΕ των 15. Τα «πρωτεία» ανήκουν σε Ιταλία, Ισπανία και Βρετανία (από 24% σε καθεμία).