Για μια ακόμα χρονιά οι αρνητικές αποφάσεις της ΕΕ για τη ζάχαρη, που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ, πλήττουν την τευτλοκαλλιέργεια και την οδηγούν σε σταθερή πορεία συρρίκνωσης και εξαφάνισης. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης (ΕΒΖ), φέτος σπάρθηκαν 142.000 στρέμματα, ενώ το 2007 είχαν σπαρθεί γύρω στα 140.000 στρέμματα. Το 2007 η παραγωγή ζάχαρης δεν ξεπέρασε τους 80.000 τόνους, από 158.000 τόνους, της μισής πλέον ποσόστωσης, που άφησε η κυβέρνηση, μιας και την άλλη μισή την ξεπούλησε στην ΕΕ. Να σημειωθεί ότι το 2005 είχαν καλλιεργηθεί 418.000 στρέμματα και το 2006, 270.000 στρέμματα.

Η διοίκηση της ΕΒΖ πρόσφερε φέτος λίγα ευρώ παραπάνω στην τιμή των τεύτλων, μήπως και περισώσει ό,τι απέμεινε από την τευτλοκαλλιέργεια, αλλά η πραγματικότητα τη διαψεύδει. Η ΕΒΖ ανακοίνωσε αύξηση της τιμής 8,5 ευρώ/τόνο για ζαχαρικό τίτλο από 12 μέχρι 12,99 και για ζαχαρικό τίτλο από 13 και πάνω, συν 6,5 ευρώ/τόνο. Οι τευτλοπαραγωγοί όμως δεν «τσίμπησαν» γιατί και με αυτές τις τιμές δεν προκύπτει εισόδημα της προκοπής. Πριν την ψήφιση του αρνητικού κανονισμού της ΕΕ για τη ζάχαρη, οι τευτλοπαραγωγοί είχαν μια τιμή 50-51 ευρώ/τόνο και τώρα θα έχουν μια τιμή 41,46 ευρώ/τόνο για ζαχαρικό τίτλο 16, από 34,96 ευρώ/τόνο που ήταν το 2007, ενώ η ελάχιστη τιμή της ΕΕ είναι 32,9 ευρώ/τόνο. Πάντως, όπως δείχνουν τα πράγματα και φέτος η παραγωγή ζάχαρης δεν πρόκειται να φτάσει την ποσόστωση που άφησε η κυβέρνηση της ΝΔ. Οπως εκτιμάται, η τελική παραγωγή δε θα ξεπεράσει τους 100.000 τόνους ζάχαρης.

Η κατάσταση αυτή όμως κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, αφού όλα δείχνουν ότι δεν αντέχουν υπό αυτές τις συνθήκες να λειτουργήσουν και τα τρία εναπομείναντα εργοστάσια της ΕΒΖ. Για παράδειγμα, στον Εβρο το εργοστάσιο της Ορεστιάδας για να λειτουργήσει, ας πούμε κανονικά, χρειάζεται να καλλιεργηθούν τουλάχιστον 60.000 στρέμματα, αλλά μέχρι τέλος Μάρτη είχαν σπαρθεί στην περιοχή μόνο 22.530 στρέμματα. Σε γενικές γραμμές, για να καλυφθεί το μισό πλαφόν των 158.000 τόνων ζάχαρης, θα πρέπει να καλλιεργηθούν 230.000 στρέμματα περίπου.

Ολα δείχνουν πως όσο εφαρμόζεται ο ολέθριος κανονισμός που ψηφίστηκε στην ΕΕ το Νοέμβρη του 2005 και η πολιτική της νέας ΚΑΠ, δε θα υπάρξει φως στον τομέα της τευτλοκαλλιέργειας. Κι αν δεν υπάρχει καλή τιμή και βιώσιμο εισόδημα για τους παραγωγούς, η τευτλοκαλλιέργεια χρόνο με το χρόνο θα συρρικνώνεται, ό,τι τερτίπια και να κάνει η διοίκηση της ΕΒΖ και η κυβέρνηση της ΝΔ.