Οταν οι αρχαιολόγοι φτάνουν στο σημείο να υπερασπίζονται τα αυτονόητα για την προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς, ακόμη και όπως αυτά απορρέουν από το αστικό σύνταγμα που τα καθιστά υποχρέωση του κράτους, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Μπορεί στην προχτεσινή συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου να μην εγκρίθηκε, ορθώς (με συντριπτική πλειοψηφία), το αίτημα της «Εταιρείας Φίλων Αρχαίας Ελίκης» για τη διενέργεια γεωφυσικής έρευνας στη θέση Ερημο Χωριό της Ακράτας στην Αχαΐα, αλλά έπρεπε να προηγηθεί η παθιασμένη παρέμβαση της εφόρου Αρχαιοτήτων Αχαΐας, Ζωής Ασλαματζίδου, για να αναδειχτούν οι επικίνδυνοι δρόμοι που ανοίγονται όταν ιδιώτες εμπλέκονται στο αντικείμενο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Μεταξύ άλλων η έφορος σημείωσε ότι αν γινόταν αποδεκτό το αίτημα, θα έπρεπε η Εφορεία να επιβλέπει την έρευνα των ιδιωτών επί ένα εξάμηνο, όταν ήδη προσπαθεί με μόλις δύο αρχαιολόγους να τα βγάλει πέρα με τις σωστικές ανασκαφές σε μια σειρά έργα. Επιπλέον, η έρευνα για τον εντοπισμό της αρχαίας Ελίκης αποτελεί τον «πυρήνα» της επιστημονικής δραστηριότητας της Εφορείας και μέσα από πολλές δυσκολίες λόγω ελλείψεων έχει καταφέρει τα τελευταία 5 χρόνια να προχωρήσει αρκετά. «Η Εφορεία προηγείται έναντι όλων. Δεν μπορούμε να κάνουμε μόνο τη "χαμαλοδουλειά" και να παραχωρούμε την επιστημονική έρευνα» σημείωσε χαρακτηριστικά.

Να σημειωθεί πάντως ότι φορείς ιδιωτών (άσχετα με το αν αποτελούνται από σχετικούς επιστήμονες) που θέλουν να εμπλακούν άμεσα ή έμμεσα με το αρχαιολογικό έργο φαίνεται πως πληθαίνουν. Και αυτό σίγουρα δεν είναι άσχετο με την ταυτόχρονη συνεχιζόμενη απαξίωση των κρατικών φορέων και, τελικά, με τον στρατηγικό προσανατολισμό για ιδιωτικοποίηση πολλών μορφών, της διαχείρισης της πολιτιστικής κληρονομιάς.