Στο κείμενο τονίζεται ότι απειλούνται οι εργατικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα. «Η πλήρης απασχόληση, η πλήρης αμοιβή, το πλήρες συγκεκριμένο 7ωρο ή 8ωρο, η πλήρης σύνταξη, οι συλλογικές συμβάσεις, τα όρια απολύσεων, η μονιμότητα στο δημόσιο τομέα και οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η αύξηση της ανεργίας και το μοίρασμα της φτώχειας».

Αναφερόμενη η ΔΑΣ συγκεκριμένα στο περιεχόμενο του κειμένου του υπουργού και της κυβέρνησης, τονίζει ότι διαλύεται ο ΟΑΕΔ, μπαίνουν σε εφαρμογή τα ΤΣΑ, αυξάνονται τα όρια απολύσεων, καταργείται η πλήρης απασχόληση, μειώνονται οι εργοδοτικές ασφαλιστικές εισφορές, δίνονται κίνητρα για τη μερική απασχόληση, καθιερώνεται η διακεκομμένη εργασία και καταργείται η αμοιβή υπερωριών. «Γίνεται φανερό ότι με την πολιτική αυτή θα αυξηθεί η ανεργία και θα μοιραστεί η φτώχεια και η εξαθλίωση» σημειώνει.

Αναφορικά με τους κεντρικούς πολιτικο-συνδικαλιστικούς στόχους της κυβέρνησης επισημαίνει ότι «ξεχωρίζει η προσπάθεια κυβέρνησης - κεφαλαίου να χτυπήσουν τις οργανώσεις κλαδικές και εργοστασιακές του συνδικαλιστικού κινήματος»,ενώ «παράλληλα με την εφαρμογή δεκάδων μορφών απασχόλησης και την εμφάνιση πανσπερμίας μορφών συνδικαλιστικής υποτίθεται έκφρασης σπρώχνουν στον τεμαχισμό της εργατικής τάξης, σε τεχνικούς διαχωρισμούς, σε δυσκολία συσπείρωσης, συντονισμού και κοινής δράσης».

«Οι προτεινόμενες πολιτικές αποτελούν μια καλά σχεδιασμένη επιχείρηση, με στόχο την ενίσχυση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, της ωμής τρομοκρατίας μέσα στους χώρους δουλιάς, την αξιοποίηση της στρατιάς των ανέργων και των αλλοδαπών σαν πέμπτης φάλαγγας σε βάρος της ίδιας της εργατικής τάξης είτε δουλεύει, είτε είναι άνεργη. Ο καθένας, με βάση την πείρα του, εύκολα αντιλαμβάνεται τι θα συμβεί στην πράξη. Οι εκβιασμοί και οι απολύσεις, η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων θα συνοδεύουν κάθε στιγμή τον εργατοϋπάλληλο» τονίζει η ΔΑΣ.

Στις προτάσεις που κατέθεσε για την αναχαίτιση της επίθεσης στα εργατικά δικαιώματα τονίζει: «Οχι με "κινητοποιήσεις" για το θεαθήναι και με χαρακτήρα "ντουφεκιάς", ούτε με αποσπασματικές κινήσεις όπως αυτές που προετοιμάζουν οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και άλλων μεγάλων δευτεροβάθμιων οργανώσεων. "Διάλογος" και "αγώνες" δε συμβαδίζουν». Οπως επισημαίνει, η επίθεση μπορεί να αναχαιτιστεί αν: Πειστεί και αντιληφθεί η πλειοψηφία των εργατοϋπαλλήλων ότι πρέπει να βγει στον αγώνα και στη δράση. Αν αποφασιστεί και οργανωθεί καλά η κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, με ανέβασμα των μορφών πάλης. Αν συντονιστεί η πάλη της εργατικής τάξης με τη φτωχή αγροτιά, τους επαγγελματοβιοτέχνες και τη νεολαία. Αν ανασυγκροτηθούν γρήγορα και ανεβάσουν τη δράση τους οι πρωτοβάθμιες οργανώσεις. «Τέτοια χαρακτηριστικά έχει το αγωνιστικό πρόγραμμα του ΠΑΜΕ που το στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις», καταλήγει η ΔΑΣ.