Παπαγεωργίου Βασίλης

Οι παράγοντες που ωθούν σ' αυτή την κούρσα των τελευταίων χρόνων είναι πολλοί και ο σημαντικότερος ίσως είναι η προσπάθεια να καταληφθούν από τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι περισσότερες και καλύτερες θέσεις ελέγχου των πηγών, των κοιτασμάτων και των δρόμων μεταφοράς του πετρελαίου. Αυτός που θα κυριαρχήσει θα έχει στα χέρια του το κλειδί των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων.

Οπως είναι γνωστό, αυτή τη στιγμή η μέση τιμή του αργού βρίσκεται στα 82 με 83 δολάρια το βαρέλι.

Τα τελευταία 4 χρόνια οι τιμές του πετρελαίου έχουν υπερτριπλασιαστεί. Από τα 30 δολάρια το βαρέλι το 2003, έφτασαν τα 50 δολάρια το 2004, τα 70 δολάρια το 2005 και τα 80 δολάρια το 2007. H καναδική τράπεζα CIBC σε πρόσφατη έκθεσή της εκτιμά μάλιστα ότι το 2008 η τιμή του ελαφρού αργού μπορεί να φτάσει τα 100 δολάρια το βαρέλι!

Στην έκθεση, που έχει τον τίτλο: «Το πετρέλαιο στα 100 δολάρια το 2008», αναφέρεται ότι το 2006 η ημερήσια κατανάλωση των χωρών μελών του ΟΠΕΚ και των μεγάλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών, όπως το Μεξικό και η Ρωσία, ήταν 12 εκατομμύρια βαρέλια. Οι εξαγωγές τους, που εκπροσωπούν το 60% της παγκόσμιας παραγωγής, αυξήθηκαν στα 35,5 εκατομμύρια βαρέλια, αλλά η έλλειψη επενδύσεων και η αύξηση της κατανάλωσης, οι εξαγωγές αναμένεται να μειωθούν κατά 2,5 εκατομμύρια βαρέλια στο τέλος της δεκαετίας. «Για το λόγο αυτό είναι προφανές ότι η τιμή του πετρελαίου θα σπάσει το φράγμα των 100 δολαρίων και θα παραμείνει σε αυτά τα επίπεδα» τονίζεται στην έκθεση.

Στη Γαλλία, το Κέντρο Στρατηγικών Αναλύσεων (CAS) προβλέπει επίσης ότι η τιμή του πετρελαίου θα φτάσει σε αυτά τα επίπεδα, αλλά όχι πριν το 2015.

Με εξαίρεση τη δυτική Ευρώπη, που οι προσπάθειες περιορισμού των εκπομπών αερίων επιτρέπουν τον έλεγχο της κατανάλωσης, στον υπόλοιπο κόσμο η ζήτηση έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ. Η Κίνα για παράδειγμα, παράγει 3,5 εκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο την ημέρα, αλλά καταναλώνει τα διπλάσια.

Ο Μπεν Τσοκάνος, αναλυτής της «Standard and Poor» εκτιμά μάλιστα ότι τα 80 δολάρια το βαρέλι είναι το τελευταίο στάδιο πριν τα 100 δολάρια, καθώς ο ΟΠΕΚ δεν έχει τη δυνατότητα να αυξήσει κι άλλο την παραγωγή του.