Αυτός ήταν Ολυμπιακός. Τις εντυπώσεις αλλά κυρίως την Βέρντερ και τους βαθμούς κέρδισαν άξια χθες οι «ερυθρόλευκοι». Δείχνοντας χαρακτήρα μεγάλης ομάδας και αποδίδοντας κατά διαστήματα ωραίο ποδόσφαιρο, επικράτησαν των Γερμανών με 3 - 1 (73? Πατσατζόγλου, 82?, 87' Κοβάσεβιτς - 32' Αλμέιδα). Ετσι όχι μόνο πέτυχαν τη πρώτη τους εκτός έδρας νίκη (ύστερα από 31 παιχνίδια) αλλά απέκτησαν βάσιμο δικαίωμα να υποστηρίζουν ότι θα παλέψουν για την πρόκριση στην επόμενη φάση.

Βέβαια σε καμιά περίπτωση η αναμέτρηση δεν ήταν εύκολη. Τουλάχιστον όσο μπορεί να δείχνει το τελικό σκορ. Οι γηπεδούχοι κυρίως στο πρώτο ημίχρονο πίεσαν και έδειξαν πιο συγκροτημένοι. Οι φιλοξενούμενοι έκαναν μεν αισθητή την παρουσία τους αλλά έδειχναν να έχουν πρόβλημα στο κέντρο και στα ανασταλτικά τους καθήκοντα. Ευτυχώς γι' αυτούς ο Νικοπολίδης ήταν χθες σχεδόν άψογος. Οσες φορές χρειάστηκε - τις περισσότερες σε καθοριστικά σημεία -κράτησε ανέπαφη την εστία του.

«Κλειδί» για την κατάληξη του αγώνα, ήταν πως ο Ολυμπιακός δεν πτοήθηκε από το γκολ των γηπεδούχων, το οποίο εμπεριείχε και αρκετή δόση τύχης. Στην επανάληψη βρήκε τα ψυχικά αποθέματα και τους τρόπους όχι μόνο να ισοφαρίσει αλλά να «γυρίσει» τον αγώνα. Να πετύχει τρία γκολ και από ένα σημείο και μετά να είναι απόλυτος κυρίαρχος. Αξιοποιώντας τις δικές του δυνατότητες και αντίστοιχα τις αδυναμίες των γηπεδούχων, μεγαλύτερη των οποίων ήταν ο τερματοφύλακάς της.