Πολύ λίγες φορές ο κινηματογράφος με πολύ λίγα πράγματα καταφέρνει να γίνει τόσο μεστός και αποτελεσματικός, όσο στην ταινία του Εράν Κολιρίν, «Η Επίσκεψη της Μπάντας». Φέρνω στο νου μου ταινίες του Ζακ Τατί. Κάπου εκεί πρέπει να τοποθετήσουμε και τον Ισραηλινό σκηνοθέτη. Ο οποίος διαθέτει -και αυτός - μεγάλη παρατηρητικότητα και αυστηρό χιούμορ!

Μια αιγυπτιακή μπάντα φτάνει στο Ισραήλ για να λάβει μέρος σε μια τελετή. Επειδή κανένας δεν την περιμένει και πουθενά δεν υπάρχει μια επιγραφή στα αραβικά, παρότι ο μισός πληθυσμός του Ισραήλ είναι αραβόφωνος, η μπάντα χάνεται στην έρημο! Χωρίς να το καταλάβει βρίσκεται σε μια μικρή πόλη - χωριό. Εκεί, για καλή της τύχη, θα ανταμώσει το ίδιο «χαμένους», το ίδιο «ξεχασμένους» ανθρώπους, ισραηλίτες αυτή τη φορά.

Δυο «προαιώνιοι» εχθροί θα ανακαλύψουν ότι τίποτε, τελικά, δεν τους χωρίζει. Αντίθετα, η σχεδόν ενιαία κουλτούρα, οι σχεδόν ενιαίες παραδόσεις και συνήθειες, αλλά, πάνω απ' όλα, η τρυφερότητα και η ανάγκη για επικοινωνία, για κατανόηση και για αγάπη, αλλά και η μουσική, τους ενώνει! Μέσα από διάφορα κωμικά και τρυφερά επεισόδια, τα μέλη της μπάντας και οι κάτοικοι του χωριού θα γίνουν ένα! Τόσο πολύ που όταν φτάσει η στιγμή του αποχωρισμού να υπάρχει μεγάλη συγκίνηση. Η οποία μεταφέρεται και στο θεατή!

Τρυφερή και ανθρώπινη ταινία. Η οποία, επί πλέον, διαθέτει και ...στιλ! Πράγματι η φόρμα της ταινίας είναι σχεδόν μοναδική! Μακριά και αργά πλάνα. «Εξεζητημένες» θέσεις της μηχανής. Εξαιρετικά γαλάζια κοστούμια της μπάντας. Φάτσες και χώροι που γράφουν. Πολύ καλές ερμηνείες!

Παίζουν: Ρόνιτ Ελκαμπέζ, Σασόν Γκαμπάι, Σχλόμι Αβραάμ, Σαλέχ Μπακρί, κ.ά.