Eurokinissi

Θησαυρίζουν οι αλευροβιομήχανοι, καθώς η τιμή του αλευριού «πετάχτηκε πολύ ψηλά», με αποτέλεσμα και την αλματώδη αύξηση στην τιμή του ψωμιού, καθιστώντας το «ψωμί - ψωμάκι» για τους φτωχούς εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που το έχουν καθημερινή ανάγκη

Σχετίζεται με τη μείωση των αποθεμάτων σιτηρών στην ΕΕ, που οφείλεται σε τέσσερις, κυρίως, λόγους:

Πρώτον, στην πολιτική «εκφυλισμού» του θεσμού παρέμβασης, που εφαρμόζει η ΕΕ, καθορίζοντας εξευτελιστικές τιμές παρέμβασης. Αυτή η πολιτική εξαναγκάζει πολλούς μικρομεσαίους σιτοπαραγωγούς να εγκαταλείψουν την καλλιέργεια, καθώς αντιλαμβάνονται ότι με 11 - 12 λεπτά του ευρώ που είναι η τιμή παρέμβασης, αυτή καθίσταται ασύμφορη αν όχι και ζημιογόνα.

Δεύτερον, στην πολιτική της ΕΕ για προσωρινή αγρανάπαυση στις καλλιέργειες σιτηρών, που έβγαλε «εκτός παραγωγής» εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.

Τρίτον, στη μείωση της παραγωγής σιτηρών στην περασμένη καλλιεργητική περίοδο, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών, των πλημμυρών στη Βόρεια Ευρώπη και της ξηρασίας στη Νότια. (Μειωμένη είναι η παραγωγή και στη χώρα μας, λόγω της παρατεταμένης ανομβρίας και της ξηρασίας).

Από την αύξηση στην τιμή των σιτιρών, ωφελημένοι είναι οι μεγαλοπαραγωγοί που, διαθέτοντας τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους, κράτησαν το στάρι και το πουλούν τώρα και πιο ωφελημένοι οι εμποροβιομήχανοι που το αγόρασαν φτηνά και το μεταπωλούν ακριβά

Οι προαναφερόμενοι λόγοι καθιστούν εμφανές ότι η φετινή αύξηση της τιμής των σιτηρών είναι συγκυριακή. Κάποιοι εξ αυτών θ' αρθούν πολύ γρήγορα - π.χ., ήδη στην ΕΕ συζητούν την κατάργηση της προσωρινής αγρανάπαυσης και τη λήψη άλλων μέτρων για την αύξηση της παραγωγής, ώστε να έχουμε εξισορρόπηση της προσφοράς και της ζήτησης - και άλλοι, όπως οι καταστροφές από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες, είναι προφανές ότι δε θα έχουν μόνιμο χαρακτήρα.

Επομένως, οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί ότι δήθεν η «καλή πολιτική» της κυβέρνησης και της ΕΕ οδήγησε στην αύξηση της τιμής των σιτηρών και στη βελτίωση του αγροτικού εισοδήματος, δεν έχουν βάση και χρησιμοποιούνται για αποπροσανατολισμό και παραπλάνηση των αγροτών.

Θα πρέπει, όμως, να σημειώσουμε ότι από αυτή τη συγκυρία μικρό ήταν το πραγματικό όφελος των μικρομεσαίων σιτοπαραγωγών. Μπορεί η τιμή του σταριού να φτάνει τα 35 λεπτά του ευρώ - το καλαμπόκι πουλιέται μέχρι και 28 λεπτά - αλλά η πλειοψηφία των αγροτών το πούλησε σε πολύ χαμηλότερη τιμή. Οσοι, και είναι πολλοί, πούλησαν μετά το θερισμό, εισέπραξαν το πολύ 20 λεπτά το κιλό, μια τιμή που δεν αφήνει κέρδος. Ωφελημένοι είναι οι μεγαλοπαραγωγοί που, διαθέτοντας τους απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους, κράτησαν το στάρι και το πουλούν τώρα, πιο ωφελημένοι οι εμποροβιομήχανοι που το αγόρασαν φτηνά και το μεταπωλούν ακριβά, ενώ θησαυρίζουν οι αλευροβιομήχανοι, καθώς η τιμή του αλευριού «πετάχτηκε πολύ ψηλά», με αποτέλεσμα και την αλματώδη αύξηση στην τιμή του ψωμιού. Ηδη, σε αρκετές περιοχές αυτή η αύξηση φτάνει στο 30% - ένα καρβέλι κοστίζει, πλέον, μέχρι και 1 ευρώ! - καθιστώντας το «ψωμί - ψωμάκι» για τους φτωχούς εργαζόμενους και τους συνταξιούχους που το έχουν καθημερινή ανάγκη.

Οι σιτοπαραγωγοί, λοιπόν, δε βάζουν και πολλά στην τσέπη τους, ενώ στις επόμενες χρονιές θα δουν πάλι την τιμή να κατρακυλάει, όπως, άλλωστε, έγινε και με το λάδι, που στην καλλιεργητική περίοδο 2005 - 2006 είχε καλή τιμή, η οποία αμέσως μετά πήρε, ξανά, την κατηφόρα.

Η συγκυριακή αύξηση της τιμής στο στάρι και στο καλαμπόκι μπορεί να πρόσφερε «προσωρινή ανακούφιση» στους γεωργούς, αλλά προκαλεί «μόνιμη βλάβη» στους κτηνοτρόφους. Οι τιμές στις ζωοτροφές εκτοξεύτηκαν στα ύψη, ανεβάζοντας το κτηνοτροφικό κόστος παραγωγής πάνω από 50%. Κι αυτό σε μια περίοδο «ισχνών αγελάδων» για την κτηνοτροφία, που υποφέρει και «πνέει τα λοίσθια», καθώς οι τιμές στο γάλα και στο κρέας είναι πολύ χαμηλές και συνεχώς μειώνονται.

Η κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως γι' αυτές τις βαριές επιπτώσεις στους κτηνοτρόφους, όπως αδιαφορεί πλήρως και για το νέο κύμα ακρίβειας στα είδη λαϊκής διατροφής, που προκαλεί η αύξηση στα σιτηρά. Οι κτηνοτρόφοι αντιδρούν, ζητώντας άμεσα μέτρα προστασίας, αλλά οι κυβερνώντες «αγρόν αγοράζουν», αποδεικνύοντας, και μ' αυτό τον τρόπο, ότι είναι αποφασισμένοι ν' αφήσουν την «ελεύθερη αγορά» να «θερίζει» ό,τι βρει μπροστά της.

Για να «ιδρώσει το αυτί τους» χρειάζεται οι κτηνοτρόφοι να οργανώσουν την πάλη τους μαζί με τους γεωργούς - σύμμαχος και όχι αντίπαλος του κτηνοτρόφου είναι ο σιτοπαραγωγός (άλλωστε πολλοί που καλλιεργούν έχουν και ζώα) και πρέπει να πέσουν στο κενό οι προσπάθειες διαφόρων «καλοθελητών» να τους φέρουν σε «εμφύλια αντιπαράθεση» - με κοινό στόχο την ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής.

Κι αυτό απαιτείται να γίνει άμεσα καθώς καμία αναμονή και ανοχή δεν ωφελεί και οποιαδήποτε καθυστέρηση θ' αποβεί ζημιογόνα...