Η πρώτη μέρα προβολών του Φεστιβάλ Δράμας ξεκίνησε με το διεθνές διαγωνιστικό τμήμα και με τις ελληνικές σπουδαστικές. Μια γενική διαπίστωση: Αυξήθηκε η ποιότητα των σπουδαστικών ταινιών, όμως οι περισσότερες τείνουν προς αμερικανικά πρότυπα. Επίσης, διακρίνεται η ατολμία των σκηνοθετών να «δουν» το θέμα τους με μια νέα ιδεολογική κοινωνική αντίληψη.

Στο φεστιβάλ παρουσιάστηκε και η πρώτη εργασία του Τμήματος Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης στο ΑΠΘ, μια ταινία που μιμείται τον παλιό κινηματογράφο, αλλά χωρίς πνευματικότητα και «ψυχή». Αυτόν τον κινηματογράφο προτείνει η κρατική εκπαίδευση; Θα περιμένουμε και άλλες ταινίες, για να συμπεράνουμε ποιο πνεύμα επικρατεί σ' αυτό το εκπαιδευτικό Τμήμα.

Θα σταθούμε σε δύο ταινίες. Το «Full moon», των Μαρίας Χατζηγιάννη - Μιχάλη Ευθυμίου, αφορά στους ναρκομανείς, στο κοινωνικό περιθώριο και σε δύο αδέλφια που το καθένα αντιμετωπίζει διαφορετικά το θέμα. Η ιστορία δεν ολοκληρώνεται, αλλά διαθέτει στοιχεία μιας καλοδουλεμένης ταινίας - στη φωτογραφία, στο σενάριο, στο μοντάζ. Το «Metrostation» του Γιάννη Σταμάτη Ρηγόπουλου, παρουσιάζει μια ιστορία με τρεις διαφορετικούς τρόπους, με τρεις διαφορετικές απόψεις, αλλά τελικά με μια όψη την ελληνική αστική κοινωνία.

Η τρίτη ταινία που ξεχώρισε, η «Κίμων και Λου», της Εφης Μπούντρη, έχει ένα παλιομοδίτικο θέμα, δομεί όμως ενδιαφέρουσες μικροαφηγήσεις που αφορούν στις συμπεριφορές ανθρώπων που κινούνται στο περιθώριο της κοινωνίας, όπως οι μετανάστες.

Εκτός των ελληνικών ταινιών, είδαμε και μια καλή επιλογή ξένων ταινιών από πολλές χώρες. Μαζί με αυτές, οι βραβευμένες ταινίες προηγούμενων διοργανώσεων του Φεστιβάλ και η παρουσίαση μικρών ταινιών της ΕΡΤ, που παρουσιάζουν βιομηχανικές μονάδες στην Ελλάδα, κινούν το ενδιαφέρον των θεατών.