Γιάννος Περλέγκας, Θεοδώρα Τζήμου

Τον μύθο αυτό τον βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές! Ο Σταμπουλόπουλος, τον μετέφερε στη μετεμφυλιακή Ελλάδα! Στην περίοδο του 1950. Μια γυναίκα «πλασμένη» στην Αμερική, από τον σύγχρονο ιμπεριαλιστικό Δία, η σύγχρονη Πανδώρα, φτάνει σε ένα χωριό, πολύ κοντά σε μια αμερικάνικη στρατιωτική βάση, κάπου στο εσωτερικό της Ελλάδας. Η σατανική αυτή γυναίκα, αδίστακτη και χωρίς ηθικές αξίες, θα λειτουργήσει διαλυτικά για τους κατοίκους του χωριού και ιδιαίτερα για τα δύο ευάλωτα στις ορέξεις της αδέρφια.

Και μόνον οι ματωμένες σχέσεις των δύο αδερφών και της Πανδώρας είναι ικανές από μόνες τους να συνθέσουν μια κινηματογραφική τραγωδία. Προσθέτοντας σε αυτήν τη δραματουργική μαγιά και το φόντο, που είναι η μετεμφυλιακή Ελλάδα, η Ελλάδα της ετεροδικίας, η Ελλάδα της άγριας αμερικανικής παρουσίας, η Ελλάδα των εκτελέσεων και των εξοριών, άλλο εξαιρετικό δραματουργικό στοιχείο, τα πράγματα παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις. Αναγκαστικά το μυαλό του θεατή κάνει μεγαλύτερους συνειρμούς, απλώνεται σε μεγαλύτερες διανοητικές, κοινωνικές και πολιτικές εκτάσεις!

Η ταινία, αν είχε βοηθηθεί κατασκευαστικά, θα ήταν ένα εξαιρετικό πολιτικό σχόλιο. Δυστυχώς, και αυτό προς μεγάλη έκπληξη όλων όσοι ξέρουν τον Γιώργο Σταμπουλόπουλο και τις κινηματογραφικές γνώσεις και δυνατότητές του, το θαυμάσιο αυτό θέμα δεν έτυχε ανάλογης κινηματογραφικής μεταχείρισης! Η σκηνοθεσία είναι υποτονική και πολύ εύκολα η ταινία κατρακυλάει στην ηθογραφία, στον μπρούτο νατουραλισμό, στις διδακτικές ερμηνείες, ακυρώνοντας έτσι τις όποιες άξιες προθέσεις.

Στ' αλήθεια δεν μπορώ να ξέρω, γιατί ο Γιώργος Σταμπουλόπουλος, γύρισε στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο, για να μας διηγηθεί τη συγκεκριμένη ιστορία. Η προηγούμενη ταινία του, ένα άγριο θρίλερ, με το οποίο πολύ λίγο συμφωνούσες ιδεολογικά, δε δημιουργούσε καμία αμφιβολία για τις σκηνοθετικές ικανότητες του δημιουργού της «Ανοιχτής Επιστολής». Εκεί έβλεπες κινηματογράφο! Η «Πανδώρα», δυστυχώς, από τη φόρμα της, σμικρύνθηκε αφάνταστα.

Αν, παρ' όλα αυτά, κάποιος που εκτιμάει τον Σταμπουλόπουλο ξεπεράσει το σοκ και συμφιλιωθεί με αυτό το είδος του κινηματογράφου, με τον κινηματογράφο της δεκαετίας του '60, και παρακολουθήσει στενά την ιστορία, θα βγει αρκετά προβληματισμένος από την αίθουσα. Η ταινία μιλάει για ζητήματα που αφορούν στη χώρα μας, αφορούν στο λαό μας, στους αγώνες του, στις αγωνίες του. Και ακόμα, σε καμία στιγμή, ο δημιουργός της «Πανδώρας» δεν προσπαθεί να σε ξεγελάσει ή να σε κολακέψει. Σου μιλάει τίμια για την εποχή και τους ανθρώπους της.

Ο ηλικιωμένος θεατής, βλέποντας την «Πανδώρα» έχει πολλά να θυμηθεί! Ο υποψιασμένος νεαρός θεατής θα πληθύνει τα ερωτήματά του και θα ψάξει να μάθει περισσότερα. Ο απληροφόρητος θεατής μπορεί, λόγω άγνοιας, να μείνει προσωρινά με ανοιχτό το στόμα, αλλά, αμέσως μετά την προβολή, θα αναγκαστεί να αναζητήσει κι άλλες συμπληρωματικές πληροφορίες. Η ταινία δε σε αφήνει αδιάφορο!

Δεν μπορώ να μη σημειώσω την παρουσία της «Πανδώρας», της πολύ καλής ηθοποιού Θεοδώρας Τζήμου. Δίκαια βραβεύτηκε με το 1ο βραβείο Γυναικείου Ρόλου. Από κοντά της και τα δυο αδέρφια. Ο Γιάννης Στάνκογλου και ο Γιάννος Περλέγκας, γιος του αξέχαστου δικού μας Τίμου Περλέγκα και της δικής μας, επίσης, Αριστούλας Ελληνούδη.

Παίζουν ακόμα: Κοσμάς Ζαχάρωφ, Γιώργος Διαλεγμένος, Ηλέκτρα Τσακαλία, Γκέισι Ζίου, Σοφία Ολυμπίου και Μαργαρίτα Βαρλάμου.