«Με μεγάλες δυσκολίες και τεράστιο οικονομικό κόστος έστησα ένα Μουσείο παλαιάς φωτογραφίας (1860-1950) για το Ζαγόρι(400 πίνακες), με ελεύθερη είσοδο, διαθέτοντας και την πενιχρή σύνταξή μου για τη λειτουργία του. Σ' ένα χωριουδάκι του Ζαγοριού με είκοσι ψυχές -Ελάτη το λένε- φυλάγω τις δικές μου Θερμοπύλες, χρέος να αναδείξω τον πολιτισμό των προγόνων μου που τόσα πρόσφεραν στην Πατρίδα, δίχως να προσδοκούν οφέλη κι ανταμοιβές.

Ενδεικτικά σημειώνω πως από το χωριό μου, το Σκαμνέλι, μονάχα, υπήρξαν δέκα Φιλικοί και τρεις Ιερολοχίτες. Ακόμα υπάρχουν εκεί υπολείμματα Πελασγικών τειχών και, όπως ιστορικές πηγές καταγράφουν, ήταν η γενέτειρα των προγόνων του Βαρόνου Σίνα. Στο Αρχείο μου διαθέτω μεγάλο αριθμό φωτογραφιών που μέχρι την τελική μορφή τους απαιτείται υψηλή δαπάνη και φιλοξενούμαι προσωρινά σε χώρο που δε μου ανήκει, αύριο θα βρεθούν όλα στο δρόμο.

Αναζητώ βοήθεια, μ' ακούει κανείς; Δεν προσδοκώ προσωπικά οφέλη, την αναγνώριση την έλαβα με το παραπάνω στην επαγγελματική μου ενασχόληση, πολιτισμό παράγω. Δυστυχώς ελάχιστοι Νεοέλληνες νοιάζονται για το παρελθόν και τις ρίζες τους. Μπορεί να φαντάζω ονειροπαρμένος και γραφικός, μα δεν κιοτεύω. Η αγωνία μου είναι μονάχα τι θ' απογίνουν όλα όσα μέχρι σήμερα δημιούργησα, είναι κι η υγεία μου επισφαλής και δεν έχω πολλά περιθώρια».