Οι... μακεδονομάχοι ξεχάστηκαν κι οι μόνοι που εξακολουθούν να συγκινούνται από εκείνη την κωμωδία είναι κάτι γραφικοί πατριδοπατέρες. Εχει σημασία γι' αυτό να επισημανθούν συμπεριφορές κι αιτίες για την υποτιθέμενη αλλαγή πλεύσης της ελληνικής μεγαλο-αστικής τάξης που στην ουσία της ουδέποτε υπήρξε και πάντα ίδια ήταν. Μια πρακτική απόδειξη γι' αυτό ήταν π.χ. η λαθραία εξαγωγή πετρελαίου στα Σκόπια από μεγάλο ελληνικό επιχειρηματικό όμιλο, το διάστημα της επιβολής του λαθρο-εμπάργκο από την ελληνική κυβέρνηση. Τη δεκαετία του 1990 που εξελισσόταν στην τεχνική του οξύτητα το ζήτημα της FYROM, η ελληνική αστική τάξη συμμετείχε: 1) στο βομβαρδισμό και διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, και 2) στην ντιρεκτίβα της Ευρωπαϊκής Ενωσης «για την ανόρθωση των Βαλκανίων».

Η δεύτερη περίπτωση είναι η πιο ουσιαστική διότι τονίζει τον περιφερειακό ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της ελληνικής αστικής τάξης. Πρόκειται για τη σκανδαλώδη χρηματοδότηση επιχειρήσεων από το αστικό κράτος για να μεταφερθούν σε πρώην Λαϊκές Δημοκρατίες των Βαλκανίων, όπως και στη FYROM. Βασικό δόγμα αυτής της πολιτικής ήταν η αλήστου μνήμης «διείσδυση στα Βαλκάνια». Ετσι η Βαλκανική μετατρεπόταν σε «ζωτικό χώρο» για το ελληνικό κεφάλαιο με ταυτόχρονη αποβιομηχάνιση και αύξηση της ανεργίας στην Ελλάδα.