Εκδήλωση στο «Ξενία» Καλαμπάκας διοργανώνει (30/6) η Πανελλήνια Ενωση Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ) «για την προστασία, ανάδειξη και λειτουργική επανένταξη των "Ξενία" της περιόδου 1953 - 1967, που αποτελούν σημαντικότατη ενότητα της δημόσιας μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής παραγωγής».

Οι αρχιτέκτονες σημειώνουν: «Οι κατεδαφίσεις των "Ξενία" Ιωαννίνων και Ηρακλείου, καθώς και η οριστική αλλοίωση άλλων μονάδων, καθιστούν το αίτημα της διατήρησης των σημαντικότερων από τα εναπομείναντα "Ξενία", επίκαιρο και επείγον. Ο ανεπιτήδευτος και λιτός τρόπος δομής και κατασκευής των "Ξενία" - αποτέλεσμα μιας ενιαίας αρχιτεκτονικής θεώρησης - αναφέρεται σε ένα άλλο ήθος, μία διαφορετική ποιότητα στον τρόπο φιλοξενίας. Γι' αυτό η καταστροφή τους (εγκατάλειψη, ερείπωση, κατεδάφιση και παραμόρφωση) θα αποτελούσε μια σημαντική απώλεια για τη σύγχρονη αρχιτεκτονική ιστορία του τόπου μας».

Ειδικότερα το «Ξενία» Καλαμπάκας είναι «ένα από τα σημαντικότερα έργα του Αρη Κωνσταντινίδη, λόγω και της μοναδικής του ένταξης στο ιδιαίτερα απαιτητικό περιβάλλον των Μετεώρων, αποτελεί καταξιωμένο παράδειγμα για τους Ελληνες και ξένους αρχιτέκτονες, καθώς διδάσκεται στις Αρχιτεκτονικές Σχολές της Ελλάδας και περιλαμβάνεται στην ελληνική και ξένη βιβλιογραφία. Ενα κτίριο αυτής της ποιότητας θα μπορούσε να αποτελέσει και σήμερα όπως και στο παρελθόν σημείο αναφοράς για την περιοχή».

Ο ΣΑΔΑΣ - ΠΕΑ «ζητάει το χαρακτηρισμό των "Ξενία" ως διατηρητέων μαζί με τον περιβάλλοντα χώρο τους, ώστε οι μονάδες αυτές αφού συντηρηθούν με βάση τα αρχικά σχέδια και οργανωθούν κατάλληλα, να αποτελέσουν ένα ολοκληρωμένο δίκτυο τουριστικής υποδομής υψηλής αρχιτεκτονικής αξίας».

Συμφωνώντας με τα παραπάνω, ελπίζουμε οι αρχιτέκτονες να συμφωνούν με το εξής: Οτι αυτές οι μονάδες πρέπει να είναι και δημόσιες, προσανατολισμένες στις ανάγκες του λαού και όχι του τουριστικού κεφαλαίου.