Συγκροτήματα αγροικιών και αμπελώνων της ελληνιστικής περιόδου ως τα όψιμα βυζαντινά χρόνια εντοπίστηκαν (από τον Οκτώβρη του 2006 μέχρι σήμερα), με επιφανειακή έρευνα στην ορεινή Θάσο της ΙΗ΄ Εφορείας Προϊστορικών - Κλασικών Αρχαιοτήτων, στη θέση «Κάμπος» του Κάστρου Λιμεναρίων.

Σε αρκετά αγροτεμάχια εντοπίστηκαν μεγάλοι ληνοί (πατητήρια), μνημειακής κατασκευής, είτε μεμονωμένα στο κέντρο του αμπελώνα είτε προσκτισμένα στο λιθόκτιστο περίβολο αγροκτήματος. Κάθε πατητήρι, πάνω από 1μ ύψος, περιλαμβάνει τον κεντρικό χώρο του πατητηριού και το υπολήνιο με την κοιλότητα απορροής του μούστου. Το δάπεδο, το εσωτερικό της τοιχοδομίας και η κοιλότητα καλύπτονται με υδραυλικό κονίαμα. Παρά την πυκνότητά τους σε μερικές δεκάδες στρέμματα, κάθε αγρόκτημα δε διέθετε απαραίτητα το δικό του πατητήρι, αλλά μετέφεραν την παραγωγή βάσει συμφωνιών σε ξένο, πρακτική γνωστή από τα νεότερα χρόνια.

Η παρουσία των καλοδιατηρημένων αυτών μνημείων στη θέση αυτή, σε υψόμετρο 500 μ. και σε μεγάλη απόσταση από τη θάλασσα, αποδεικνύει τη διαχρονική μεγάλη σημασία των αμπελώνων για την οικονομία του νησιού. Το δίκτυο των αργολιθοδομικών περιβόλων και των χαμηλών ανδήρων καταγράφει τα όρια των μεγάλων ιδιοκτησιών στα ελληνιστικά και ρωμαϊκά χρόνια. Οι ενδείξεις αγροτικών εγκαταστάσεων μαρτυρούν περιοδική κατοίκηση του χώρου για τη συγκομιδή των σταφυλιών πριν από την ίδρυση του ακμαίου μεσαιωνικού οικισμού του Κάστρου.