«Το πάγιο αίτημα του καλλιτεχνικού κόσμου για πανεπιστημιακή εκπαίδευση στον κινηματογράφο, στο θέατρο, στο χορό, στη μουσική, αντιμετωπίστηκε με ένα υποτυπώδες καλλιτεχνικό υποκατάστατο, αφού το πολυδιαφημιζόμενο νομοσχέδιο, αντί για Ακαδημία Τεχνών πανεπιστημιακού επιπέδου, δημιουργεί μια "Ακαδημία" ουσιαστικά αδιαβάθμητη, μόνο και μόνο για επικοινωνιακούς λόγους».

Εδώ επικεντρώνει την «κριτική» του το ΠΑΣΟΚ, στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο διά του υπεύθυνου Πολιτισμού, Αθλητισμού και ΜΜΕ, Τηλέμαχου Χυτήρη, ο οποίος το χαρακτηρίζει «πουκάμισο αδειανό». Δεν μπαίνει καν στον κόπο να εξηγήσει, γιατί επί δεκαετίες διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ, αυτό το δίκαιο και σωστό αίτημα παρέμεινε ...«πάγιο». Το αποκαλυπτικότερο, είναι, ότι το ΠΑΣΟΚ δε λέει «λέξη» για την αναπαραγωγή της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού και μέσω της «Ακαδημίας», και με τη χρηματοδότησή της (δίδακτρα, «χορηγοί», «αξιοποίηση περιουσίας» κ.ά.) και με την απροκάλυπτη σύνδεσή της με την «πολιτιστική βιομηχανία».

Ο λόγος προφανής: Το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο συμφωνεί με τις στρατηγικές αυτές επιλογές του κεφαλαίου, αλλά και τις προώθησε, και σε επίπεδο ΕΕ και σε εθνικό. Και αυτήν την πραγματικότητα δεν την καλύπτει ούτε η «επιστράτευση» της ποίησης στη ρητορική του...