Σάββατο 14 Απρίλη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 2
ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ
Είναι πολλά τα λεφτά

που τους χαρίζεις με την ανοχή σου

Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»
Του Γιάννη Ιωάννου από το «ΕΘΝΟΣ»
Ηταν Γενάρης του 1997. Το κουφάρι του τσιμεντάδικου «ΔΥΣΤΟΣ» συνέχιζε να επιπλέει - αναποδογυρισμένο, με τα ύφαλα έξω από το νερό - δίπλα στο λιμάνι της Κύμης. Ηταν η απόδειξη ότι το πλοίο δε βούλιαξε από έναν κακό χειρισμό, όπως έσπευσε να πει ο τότε υπουργός Στ. Σουμάκης. Οσο επέπλεε το πλοίο ήταν αδιάψευστος μάρτυρας κατηγορίας. Ε, αυτός ο μάρτυρας πήγε στον πάτο της θάλασσας αμέσως μετά την έλευση στην περιοχή ενός παράξενου αυτοδύτη και μια υπόκωφη έκρηξη στα σωθικά του σκάφους...

Στη Σαντορίνη, μέρες τώρα, οργώνουν υποβρύχια διάφοροι αυτοδύτες - και αυτός που ήταν στο «ΔΥΣΤΟΣ». Και χτες, ω του θαύματος, το κουτί που δε βρισκόταν τόσες μέρες, εντοπίστηκε! Κάπου εκεί, λέει, στη γέφυρα του πλοίου.

Ναι, πρόκειται για «θεωρίες συνωμοσίας». Οπως ακριβώς το λέει και ο Πρετεντέρης: Δεν υπάρχει πολιτική ευθύνη! Ποτέ δε θα υπάρξει πολιτική ευθύνη όσο αυτοί που έχουν τα δεδομένα για τα σαπάκια στα χέρια τους κοιτάζουν στο στόμα τον εφοπλιστή πριν ανοίξουν το δικό τους...

Παπανδρέου - Φασίνο: Και μόνο ό,τι αντιπροσωπεύει - ως πολιτική απάτη σε βάρος των εργατών - ο καθένας τους, φτάνει για να τραβήξεις «μακριά κι αλάργα». Πόσο μάλλον που το σενάριο είναι διατλαντικό. Πώς λέμε θα φορεθεί πολύ φέτος η «Δημοκρατία»... Ακριβώς έτσι.

Μόλις προχτές το ΔΝΤ στην έκθεσή του ανέφερε πως η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Και καλή κατάσταση για την οικονομία σημαίνει τρελά κέρδη στα μονοπώλια - σφίξιμο στο ζωνάρι για τους εργάτες (όχι τους κάτω κάτω, αυτοί ήδη είναι κάτω από τη γη, αλλά οι λίγο παραπάνω είναι αυτοί που ζορίζονται τώρα).

Μια τέτοια οικονομία θέλει την επίσης πολύ καλή διακυβέρνησή της. Που σημαίνει πως όταν όχι μόνο οι κάτω κάτω εργάτες στενάζουν, αλλά αρχίζουν να έχουν πρόβλημα και οι λίγο παραπάνω και τα μεσαία στρώματα, ε, τότε είναι καιρός να έρθουν οι Δημοκρατικοί να εκτονώσουν την πίεση. Το λέει ωμά ο Βεργόπουλος: Οι Ρεπουμπλικάνοι δεν μπορούν, ώρα για τους Δημοκρατικούς. Σε τι διαφέρουν; Ρώτα τον Ντ. Αλέμα και τον Κλίντον. Ασε που το 'λεγε από τον καιρό των βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία και η Δαμανάκη.

Ασχετο: Η πρόταση ήρθε από το τηλέφωνο: Η εργατική τάξη πρέπει κάποτε να αντιλαμβάνεται το χώρο της σαν χώρα υπό κατοχή. Και τουλάχιστον να αντιστέκεται στον κατακτητή. Οσο τον βλέπει σα συνεργάτη θα πληρώνει το κόστος...


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ


Κορυφή σελίδας
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ