Ο αντιστασιακός Ν. Σοφιός από την Αμφισσα Φωκίδας, με την αφορμή της επίσκεψής του στον τόπο θυσίας και μαρτυρίου χιλιάδων αγωνιστών, Λαζαρέτο Κέρκυρας, μας καταγγέλλει τα παρακάτω:

«Το Μ. Σάββατο του 1943, νεολαίος ακόμα στα 19 μου χρόνια, πιάστηκα από τους Ιταλούς φασίστες και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Μαζί μου πιάστηκαν και η γριά μάνα μου και η αδελφή μου. Στην αρχή κρατήθηκα στις φυλακές Αμφισσας και κατόπιν από περιπλάνηση σε διάφορες άλλες φυλακές, κατέληξα στο στρατόπεδο Βόνιτσας. Εκεί βρήκα συντρόφους κρατουμένους από τη μεταξική δικτατορία. Από εκεί τελικά μας μετέφεραν στο Λαζαρέτο, το οποίο απ' το '47 και ύστερα είχε γίνει τόπος θυσίας και μαρτυρίου, για όσους αγωνίζονταν για την ειρήνη και το σοσιαλισμό.

Φέτος κατόρθωσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, να επισκεφθώ τον τόπο αυτό του μαρτυρίου, για μένα και για χιλιάδες άλλους συντρόφους μου. Ομως το προσκύνημά μου δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί, έτσι όπως εγώ το περίμενα τόσα χρόνια και αυτό γιατί στο χώρο που έχει στηθεί το μνημείο, είναι αδύνατον να πάει άνθρωπος, επειδή η περιοχή έχει καεί. Δέντρα πεσμένα παντού, χορτάρια στέκονται μέτρα ψηλά, αλλά, το κυριότερο, η βρώμα που υπάρχει σ' όλο το χώρο. Κανείς δεν μπορεί να το υποψιαστεί - αν δεν το γνωρίζει - ότι εκεί υπάρχει μνημείο προς τιμήν εκτελεσμένων! Η αδιαφορία της πολιτείας - γι' όλους αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα - είναι τεράστια.

Από τις σελίδες αυτές, καταγγέλλω την αδιαφορία του Νομάρχη και του Δημάρχου Κέρκυρας. Ελπίζω να σεβαστούν οι Αρχές του τόπου τον ιερό αυτό χώρο, ώστε να πάρει τη μορφή που του πρέπει, ώστε να μπορούν οι παλαιότεροι να προσκυνούν και να θυμούνται και να μαθαίνουν οι νεότεροι».