Υπό το βάρος των εσωτερικών αντιθέσεων, που προκύπτουν από τα διαφορετικά επιχειρηματικά συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου στον τομέα της ενέργειας στα κράτη - μέλη της ΕΕ, το Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας, στις Βρυξέλλες, αποφάσισε να μην είναι υποχρεωτικός ο στόχος για κάλυψη του 20% των ενεργειακών αναγκών της ΕΕ μέχρι το 2020, από εναλλακτικές και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας(ΑΠΕ). Αντίστοιχα, μετατέθηκε για συμβούλιο Κορυφής η συμφωνία για την επέκταση της «απελευθέρωσης» των αγορών με τη μεγαλύτερη αυτονόμηση των δικτύων μεταφοράς και τη δημιουργία μιας κεντρικής ρυθμιστικής αρχής με υπερεξουσίες, στην κατεύθυνση της...«αντιμονοπωλιακής» στάσης της Κομισιόν απέναντι στα «κρατικά» μονοπώλια που σήμερα εκφράζονται με μετοχοποιημένους ενεργειακούς κολοσσούς.

Στο Συμβούλιο συμμετείχε από την Ελλάδα ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, ο οποίος εξήρε τη «νέα ενεργειακή πολιτική» της Κομισιόν και αναφέρθηκε στις ελληνικές... επιτυχίες στην τοποθέτησή του στη συνεδρίαση. Η στάση της Ελλάδας εξαρτήθηκε και από τις πιθανές επιπτώσεις σε βιομηχανικούς κλάδους για τους οποίους θα αυξηθεί το κόστος από την αλλαγή των ενεργειακών προτύπων, όσο και από την πρόθεσή της να συνάψει ενεργειακές συμφωνίες με διάφορες χώρες, πριν η ΕΕ θέσει νέους, ενιαίους, περιορισμούς. Επί της ουσίας, η ελληνική πλευρά:

• Συμμερίστηκε τους «προβληματισμούς» Ιταλίας και Ισπανίας για την προστασία της ενεργοβόρας ευρωπαϊκής βιομηχανίας και της ανταγωνιστικότητάς της, επιλέγοντας κι αυτή να μην είναι δεσμευτικοί, αλλά «ενδεικτικοί» οι στόχοι για το ποσοστό ενέργειας από ΑΠΕ μέχρι το 2020. Μόνο για τα βιοκαύσιμα (10% της χρήσης τους στις μεταφορές μέχρι το 2020) ζήτησε δέσμευση, (όπως και αποφασίστηκε, αν και με... προϋποθέσεις).
• Για την παραπέρα απελευθέρωση των δικτύων παραγωγής, μεταφοράς, διανομής, κατέληξαν ότι μέχρι στιγμής αρκεί το νομοθετικό πλαίσιο που προέκυψε από τις οδηγίες της ΕΕ και ότι το θέμα θα εξεταστεί ξανά σε μεταγενέστερο στάδιο.
• Για τους μηχανισμούς...«αλληλεγγύης», μίλησε για έμπρακτη στήριξη των προτάσεων της Κομισιόν με τη δραστηριοποίησή της για δημιουργία νέων αγορών, όπως αυτής της Μεσογείου.
• Για τον υπερ-ρυθμιστή με εκτελεστικό χαρακτήρα, αντιμετωπίζει θετικά το θέμα αλλά σε μεταγενέστερο στάδιο, μέχρι οι ρυθμιστικές αρχές της κάθε χώρας - μέλους να αποκτήσουν τις ίδιες αρμοδιότητες.
• Εθεσε υπό την αίρεση των επιπτώσεων στις βιομηχανίες τα σχέδια για ενίσχυση του ευρωπαϊκού συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών αερίων. Μέσα από αυτό είναι δυνατόν να ασκηθεί πολιτική που μπορεί να «γονατίσει» βιομηχανικούς κλάδους ή συγκεκριμένες χώρες.
• Στο θέμα της διαμόρφωσης κοινής «εξωτερικής» ενεργειακής πολιτικής, υποστήριξε ότι χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Ειδικά η ελληνική κυβέρνηση τον χρειάζεται περισσότερο προκειμένου να καταλήξει τις συμφωνίες με τη Ρωσία και τις άλλες χώρες πριν προκύψουν περιορισμοί.