Αν και ο παραπάνω τίτλος προσομοιάζει περισσότερο με ταμπέλες που συναντούν οι καταναλωτές τους θερινούς μήνες και αφορούν την ποιότητα των καρπουζιών, φαίνεται ότι ασκεί γοητεία στην ασκούμενη πολιτική από τους δυο εταίρους του δικομματισμού. Δε θα μπορούσε, όμως, να ήταν διαφορετικά, για να είμαστε δίκαιοι. Αυτό ακριβώς πρεσβεύουν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ: Το ξεπούλημα των πάντων και την ασυδοσία της αγοράς, δηλαδή συγκεκριμένων εγχώριων και ξένων οικονομικών συμφερόντων. Εξ ου και η στήριξή τους από το σύστημα. Πιστοί υπηρέτες του είναι και είναι εντελώς παράλογο να αναμένουμε κάτι διαφορετικό, όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο τα διατεταγμένα και διαπλεκόμενα ΜΜΕ.

Η αρχή ξεκίνησε με την τριτοβάθμια εκπαίδευση και με την πλήρη συμφωνία τους για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και, για να είμαστε πιο ακριβολόγοι, την ίδρυση πανεπιστημιακών σχολών και όχι πανεπιστημίων, κυρίως με τη μετατροπή των ιδιωτικών κολεγίων και ΙΕΚ σε ανώτατα ιδρύματα. Μια διαδικασία που θα οδηγήσει σε φοίτηση Fast Food και πτυχία - κουρελόχαρτα. Αποτέλεσμα, η νέα πίεση στην αγορά εργασίας με πτυχιούχους ημικαταρτισμένους, άρα απασχολήσιμους χωρίς δικαιώματα. Φυσικά, η έρευνα, που, ούτως ή άλλως, βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, σήμερα θα πιάσει πάτο, γιατί είναι σαφές ότι έρευνα με κατεύθυνση τις βασικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ιδιαίτερα μετά τον εκμαυλισμό που έχει υποστεί το ελληνικό πανεπιστήμιο με τα περίφημα ευρωπαϊκά προγράμματα το μόνο που επιτεύχθηκε είναι ο πλουτισμός μερικών εκατοντάδων γαλαζοπράσινων κλαδικάριων με τήβεννο και ονοματεπώνυμο (σ.σ. για τους οποίους κανείς «ευαίσθητος» εισαγγελέας δεν έκανε τον κόπο να ασχοληθεί) και τα ανέκδοτα που κυκλοφορούν στους πανεπιστημιακούς χώρους ξένων ιδρυμάτων τόσο για τη θεματολογία, όσο και για την ποιότητα (και την πληρότητα) των προγραμμάτων που παράγονται. Η ψήφιση του άρθρου 16, πάντως, συναντά την έντονη αντίδραση του φοιτητικού πληθυσμού, αλλά και σημαντικού μέρους της πανεπιστημιακής κοινότητας και τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι θα γίνει πράξη, παρά τις επίμονες προσπάθειες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

Οι επιταγές, όμως, δε σταματούν στην Παιδεία, στην Ενέργεια, στις τράπεζες, στον Πολιτισμό και τις Επικοινωνίες που προηγήθηκαν (πάντα με την πλήρη συναίνεση και την αμέριστη στήριξη του ΠΑΣΟΚ). Σειρά έχει το περιβάλλον. Μόνιμος στόχος από τη «σοσιαλιστική» δεκαετία του ογδόντα και την «εκσυγχρονιστική» του ενενήντα, επί ημερών του τ. καταλληλότερου... Ετσι έφτασε ο χρόνος για το μεγάλο κόλπο grosso και τις δασικές εκτάσεις. Το άρθρο 24 και 117 επιχειρείται να αναθεωρηθούν προς δόξα και τιμή των καταπατητών, των οικοδομικών συνεταιρισμών, των εργολάβων και των «επενδυτών». Υπολογίζεται ότι περίπου 40 εκατομμύρια στρέμματα καταπατημένα θα νομιμοποιηθούν, όπως και οι αυθαίρετες κατασκευές που έχουν γίνει. Είναι ενδεικτικό ότι η Πανελλήνια Ενωση Οικοδομικών Συνεταιρισμών (άλλη μια μοναδική πρωτοτυπία made in Greece) αναμένει με ανυπομονησία την αξιοποίηση των εκτάσεών της(;) με «επιχείρημα» την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής. Ναι, σωστά διαβάσατε. Μέχρι και αυτό ειπώθηκε. Μην απορείτε μετά για τις συχνές σεισμικές δονήσεις που παρατηρούνται. Ποιος αντέχει τέτοια επιχειρηματολογία;

Τρεις είναι οι βασικές αλλαγές που επιχειρούνται. Με τη διάκριση δασών και δασικών εκτάσεων οι δεύτερες να εντάσσονται με μεγαλύτερη ευκολία στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό. Η νομιμοποίηση των καταπατήσεων μέχρι και το 1978. Και η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, έτσι ώστε να αποδυναμωθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας και ιδιαίτερα το Ε` Τμήμα, το οποίο συχνά πυκνά δημιουργεί προβλήματα σε μεταρρυθμιστές σήμερα και εκσυγχρονιστές χτες. Βέβαια, οι εταίροι του δικομματισμού είχαν βρει την πατέντα να παραπέμπουν τα ζητήματα στην Ολομέλεια, όταν δεν τους έβγαινε το σενάριο που ήθελαν. Κλασικό παράδειγμα, η περίπτωση της αθλιότητας του Μεγάρου Μουσικής επί ημερών (και) του κ. Λαλιώτη, όπου τα υπόγεια γκαράζ έγιναν όπερα (και όχι μόνον). Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Με το Συνταγματικό Δικαστήριο δε θα υπάρχει κανένας φραγμός, ούτε για τους τύπους. Γιατί η ουσία, βεβαίως, είναι χαμένη από χέρι, όταν πρόκειται για μεγάλα συμφέροντα ελέω αγοράς, δηλαδή του καπιταλιστικού συστήματος, που η βασική επιδίωξη είναι η άντληση κερδών με κάθε μέσο και τρόπο. Ακόμα κι αν πρόκειται για τη ζωή μας.

Οι συχνές αναθεωρήσεις του Συντάγματος που προσβλέπουν στη συρρίκνωση των δημόσιων αγαθών, όπως η Παιδεία ή το περιβάλλον, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι οι δυο πυλώνες του συστήματος, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, επείγονται για τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που πραγματοποιούνται στον ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και διεθνώς, και θέλουν να γλείψουν το κοκαλάκι που τους αναλογεί. Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να υποθέσουμε και τις υφιστάμενες πιέσεις έξωθεν. Οχι πως τους χαλά ιδιαίτερα, αλλά πρέπει να τις έχουμε κατά νου. Οι προστάτες πάντα προτιμούν ως βασικό πιάτο το φιλέτο. Και τα δάση ανήκει στο μενού αυτό. Είναι εντελώς απαράδεκτη, επίσης, ακόμα και η διαπόμπευση της Επιστήμης της Οικολογίας. Η διάκριση λ.χ. μεταξύ δασών και δασικών εκτάσεων. Σύμφωνα με τον κ. Παυλόπουλο (;) και τους συμβούλους του, η δασική έκταση αποτελείται από ξερές και βραχώδεις εκτάσεις με αραιούς και χαμηλούς θάμνους και υποτυπώδη ζωή, ενώ στα δάση ανήκουν ψηλά δέντρα, εθνικοί δρυμοί και πλούσια πανίδα. Αλήθεια, θα μπορούσαν να μας προμηθεύσουν το επιστημονικό εγχειρίδιο που ανακάλυψαν όλες αυτές τις ανοησίες; Γιατί είναι πλήρως διασαφηνισμένο για την επιστήμη της οικολογίας ότι μιλούμε αποκλειστικά για δασικά οικοσυστήματα με κοινό χαρακτηριστικό τη ρύθμιση της οικολογικής ισορροπίας των στοιχείων του περιβάλλοντος: νερού, έδαφος, αέρα, κάτι που ευστόχως επισήμανε η νομικός του ΣΕ κ. Καραμάνωφ! Χωρίς να πάρει απάντηση από κανέναν...

Εκείνο το οποίο, επίσης, εξοργίζει είναι η απύθμενη υποκρισία του ΠΑΣΟΚ. Θέλοντας να συμψηφίσει τη σειρά αθλιοτήτων που έχει διαπράξει μέχρι σήμερα και την πλήρη ταύτισή του με τη ΝΔ, γεγονός το οποίο του δημιουργεί προβλήματα στην εκλογική του πελατεία, κάτι που δείχνει το σύνολο των μέχρι σήμερα δημοσκοπήσεων, αντιδρά (λέμε τώρα). Υψώνει φωνή «αντίστασης» για το άρθρο 24, θυμίζοντας κάτι από τις 3.000 υπογραφές (σ.σ. που δεν είδαμε ποτέ) αυτών που αντιδρούσαν στο άρθρο 16 για την Παιδεία. Ομως, «ξεχνά» μια σειρά από πράξεις και παραλείψεις του στην εικοσαετία που διακυβέρνησε αυτόν τον τόπο. Δεν έπραξε το παραμικρό για τον απαιτούμενο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της χώρας. Οπως και για το δασολόγιο, το οποίο, αν υπήρχε, θα ήταν σήμερα ένα εργαλείο πίεσης ενάντια σε όσα επιχειρούνται σε βάρος του περιβάλλοντος. Αλήθεια, γιατί δεν έγινε; Τι εμπόδισε την πλήρη αεροφωτογράφιση της χώρας και της καταγραφής των χρήσεων γης; Εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ σπαταλήθηκαν (ή ληστεύτηκαν επί το ορθότερο) σε εταιρείες μαϊμού πράσινων κολλητών. Η υπόθεση του κτηματολογίου ακόμα βοά, όπως και το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη χώρα μας. Ουδείς οδηγήθηκε στη Δικαιοσύνη να λογοδοτήσει για το τι έγιναν όλα αυτά τα χρήματα. Να θυμίσουμε, μήπως, τις βαπτίσεις σε γενιές των αυθαιρέτων που νομιμοποιήθηκαν επί εκσυγχρονισμού, προς άγραν ψήφων και κάποιων μαύρων τρυπών των προϋπολογισμών τους, που οδήγησε η τρύπια πολιτική τους; Κανέναν δεν πείθουν για το ενδιαφέρον τους (και) στα του περιβάλλοντος. Απλώς, οι επικοινωνιολόγοι τούς συμβούλεψαν ότι το «κλίμα» δεν ευνοεί άλλη μια «γενναία» συναινετική παρέμβαση. Ετσι κι αλλιώς, υπάρχει η επόμενη Βουλή, που μπορεί να λύσουν όμορφα κι ωραία (δηλαδή συναινετικά) το ζήτημα.

Θα συμφωνούσαμε πλήρως με την παρατήρηση του κ. Πάγκαλου πως η πρόταση της ΝΔ είναι ένας αχταρμάς. Η παράταξή του είχε το Know How της εικοσαετίας και γνωρίζει να κάνει τις δουλιές της πιο ...παστρικά. Το απέδειξε και ο ίδιος, όταν έστειλε εκεί που έστειλε τον Οτσαλάν, ως μέγας τραγουδιστής, για να τον παραδώσει στους χασάπηδες της Τουρκίας. Η ΝΔ χωρίς φαντασία απλά θα τον έδινε από την Αθήνα, χωρίς να μπει σε περιττά έξοδα... Εχουμε τονίσει πολλές φορές ότι η υπόθεση του περιβάλλοντος είναι πολύ σημαντική για να την εμπιστευτούμε στη γαλάζια ή την πράσινη εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Απαιτείται αγώνας και εγρήγορση από το εργατικό κίνημα σε όλα όσα επιχειρούνται. Είναι μονόδρομος.