«Σήκωσε τη γροθιά ψηλά. Για να δουν... Ελα να κάνουμε λιγάκι φασαρία». Το λόγο έχουν τα μαθητικά συγκροτήματα. Στη σκηνή οι «Ασπονδοι» και ο «Echo» να τραγουδούν για τους «μαθητές - μαχητές», να τα «χώνουν» χωρίς προσχήματα, για την «πλούσια βιτρίνα της ζωής μας και την άδεια αποθήκη της», σε όσους «θέλουν να μας ξεπαστρέψουν», για εκείνον «που λες το πάτερ ημών και πέφτεις και αλλάζεις πλευρό». «Σταμάτα την ίδια καραμέλα. Πες μου έναν αγώνα σου που πήγε χαμένος; Τον αγώνα που δεν κάνεις εγώ θεωρώ χαμένο». «Ηρθε η ώρα για πράξεις». «Κοιμήσου ανήσυχος»...