Μπορεί να έχουν περάσει, 54 χρόνια από τότε που η ανθρωπότητα ήρθε για πρώτη φορά αντιμέτωπη με τη φρίκη του πιο καταστροφικού όπλου μαζικής καταστροφής, της ατομικής βόμβας, σήμερα ωστόσο η απειλή από πυρηνική καταστροφή είναι υπαρκτή. Υπαίτιοι του ατομικού ολοκαυτώματος στην Ιαπωνία τις πρώτες μέρες του Αυγούστου του 1945, στις 6 στη Χιροσίμα και στις 9 στο Ναγκασάκι, με χιλιάδες τους νεκρούς και τις πληγές υπαρκτές μέχρι και τις μέρες μας, ήταν οι Αμερικανοί ιμπεριαλιστές. Σε όλα τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν αυτοί που τροφοδότησαν την κούρσα των πυρηνικών εξοπλισμών και η παρουσία των 300 και πλέον πυρηνικών βομβών (με πολλαπλάσια δύναμη πυρός από αυτή της Χιροσίμα) που έχει σπείρει το ΝΑΤΟ σε όλη την Ευρώπη και στη χώρα μας στον Αραξο, πιστοποιούν ότι οι σκοποί των πολεμοκάπηλων, που τρέφονται με το αίμα και τη δυστυχία των λαών, παραμένουν οι ίδιοι.

Εξάλλου το πρόσφατο έγκλημα των σύγχρονων ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, στη γειτονική Γιουγκοσλαβία, που χρησιμοποίησαν εκτός των άλλων όπλων και βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο, είναι η πιο αδιάψευστη απόδειξη ότι οι ιμπεριαλιστές όχι μόνο δεν άλλαξαν, αλλά σήμερα εκσυγχρονίζουν τους τρόπους που έχουν για να δολοφονούν τους λαούς, να τους καταδυναστεύουν και να τους εκμεταλλεύονται. Δε χωράνε λοιπόν πολλοί συναισθηματισμοί ή αναφορές σε τεχνικές λεπτομέρειες για το ολοκαύτωμα, που δεν είναι καθόλου απίθανο να παρουσιαστούν από κανάλια και άλλα μέσα με αφορμή τη μαύρη επέτειο, για να κρυφτούν οι πραγματικοί εγκληματίες και οι σκοποί του εγχείρηματος, κατά της συνθηκολογούσας Ιαπωνίας. Και αυτοί δεν ήταν άλλοι, από την τρομοκρατία των λαών και κύρια της Σοβιετικής Ενωσης και των νεοδημιουργημένων σοσιαλιστικών χωρών, ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα φονικά όπλα και εναντίον τους. Αυτό λοιπόν που μετράει σήμερα, μπροστά στη ζοφερή πραγματικότητα της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης, είναι να συνειδητοποιήσουν οι λαοί ότι στην ενωμένη τους δύναμη δεν μπορούν να αντισταθούν και οι πιο εξελιγμένες τεχνολογίες και τα πιο αδηφάγα ανθρωποειδή των πολυεθνικών που προωθούν τα συμφέροντά τους με τον πόλεμο και την καταστροφή.

Η μνήμη δεν πρέπει να σβήσει, όσο και αν προσπαθούν οι μηχανισμοί της άρχουσας τάξης και οι όποιοι πασιφιστές αναλυτές. Η μνήμη πρέπει να γίνει προβληματισμός και απόφαση αγώνα ενάντια στους σημερινούς μακελάρηδες κεφαλαιοκράτες και το υπηρετικό τους προσωπικό. Το παράδειγμα του ηρωικού γιουγκοσλάβικου λαού, που αντιμετώπισε με θάρρος τα γεράκια του πολέμου, στη διάρκεια των 78 ημερών καθημερινών βομβαρδισμών, δείχνει το δρόμο. Το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης από τον ελληνικό λαό, το εργατικό κίνημα και τα τεράστια φιλειρηνικά, αντιπολεμικά ποτάμια που συγκλόνισαν τη χώρα είναι επίσης δείγμα θέλησης για ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.

Γι' αυτό και αύριο το απόγευμα θα είμαστε όλοι εκεί, στη συγκέντρωση τιμής και συνέχισης του αγώνα, που διοργανώνει το μαχόμενο κίνημα ειρήνης, η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη μαζί με τη Νεανική Δράση για την Ειρήνη, στο Βράχο της Ακρόπολης. Γιατί το σύνθημα "Οχι άλλη Χιροσίμα" δεν είναι μια κοινότοπη ευχή, αλλά απαίτηση που θα επιβληθεί από το μεγάλο αντιιμπεριαλιστικό φιλειρηνικό μέτωπο των λαών.