Αν συμφωνήσουμε στο ότι, γυμναστής = ένα κατ' αρχήν "γυμνασμένο" άτομο, που έχει ειδικά σπουδάσει τον "άνθρωπο", σε συνδυασμό και με την τέχνη των σωματικών κινήσεων, στην παιχνιώδη, γυμναστική και αγωνιστική τους μορφή, ως "μέσο" ΑΓΩΓΗΣ του, προκειμένου έτσι να μπορεί υπεύθυνα, καθολικά και με επιτυχία να γυμνάζει άλλους... Και στο ότι, προπονητής = ένας κατ' αρχήν"εξειδικευμένος" (σε μια ή περισσότερες συγγενείς μεταξύ τους αγωνιστικές δραστηριότητες) γυμναστής,προκειμένου έτσι να μπορεί και αυτός, με τη σειρά του, εξελικτικά, υπεύθυνα, εξειδικευμένα και με επιτυχία, να προπονεί άλλους... τότε, ΓΙΑΤΙ να μη συμφωνήσουμε και στο ότι, τα ΤΕΦΑΑ (όπως αυτά έχουν σήμερα και επί της ουσίας κρινόμενα, στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον), δεν είναι πια Σχολές γυμναστών - προπονητών, αλλά κάτι ΑΛΛΟ...

Στο συμπέρασμα - ερώτημα αυτό, δεν κατέληξα βέβαια, έτσι αβασάνιστα, αλλά μετά από σχετικό προβληματισμό, που είναι προϊόν εμπειρίας μου, τόσο από τη μακρόχρονη θητεία μου στην τέως ΕΑΣΑ και στο ΤΕΦΑΑ του Πανεπιστημίου της Αθήνας, όσο και από την καθημερινή σχεδόν παρουσία μου στο χώρο του τελευταίου, από τον καιρό της συνταξιοδότησής μου (1992) μέχρι σήμερα.

Μια εμπειρία, που για λόγους ευνόητους τη συμπυκνώνω και την εκθέτω δημόσια, με δύο βασικά "δεδομένα", που κατά την άποψή μου επηρεάζουν άμεσα τον προσανατολισμό της λειτουργίας των ΤΕΦΑΑ, σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο και το στόχο των παρεχόμενων από αυτά, Σπουδών... Και έτσι έχουμε:

1. Με το σύστημα που ισχύει, για την εισαγωγή στα ΤΕΦΑΑ, δίνεται η δυνατότητα να μπαίνουν σε αυτά κάθε χρόνο, νέοι και νέες, απόφοιτοι Σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης που στην πλειοψηφία τους, όχι μόνο στο "συνειδητό" τους, μα ούτε και στο "υποσυνείδητό" τους είχαν κάτι το σχετικό με το επάγγελμα, το λειτούργημα και την επιστήμη του γυμναστή - προπονητή... Γεγονός που αναπόφευκτα,

α) από τη μια μεριά τους φέρνει σε αντίθεση με ό,τι στην καθημερινή τους Πρακτική Εκπαίδευση απαιτεί την από μέρους τους καταβολή σωματικής προσπάθειας (που όπως είναι φυσικό συνεπάγεται κόπωση και έκκριση ιδρώτα...), προκειμένου έτσι να αποκτήσουν μια κάποια κινητική επιδεξιότητα η οποία, σε συνδυασμό και με τη θεωρητική τους κατάρτιση, θα τους καταστήσει ικανούς να σταθούν, με κύρος αξιοπρέπεια και αποτελεσματικότητα, μπροστά από αυτούς που στο μέλλον θα κληθούν να γυμνάσουν και να προπονήσουν...

β) από την άλλη μεριά και εξαιτίας της προαναφερθείσης συμπεριφοράς τους επιβάλλονται ανάλογες προσαρμογές, στην όλη εκπαίδευσή τους, με συνέπεια τη μέρα με τη μέρα υποβάθμισή της...

2. Η κάθε τόσο προσθήκη, στο Πρόγραμμα Σπουδών τους, όλο και κάποιου καινούριου γνωστικού αντικειμένου, συνήθως θεωρητικής κατεύθυνσης με υποχρεωτική την παρακολούθησή του, για χάρη ενός ΥΜΕΤΕΡΟΥ... οδήγησε στην έστω χωρίς δόλο σπουδή, του λίγο απ' όλα... με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε βάρος του κύρους του πτυχίου (από καθαρά γυμναστική και προπονητική άποψη η σχετική εκτίμηση...), που σε εκατοντάδες κάθε χρόνο νέους γυμναστές - προπονητές απονέμουν.

Τέλος, ενδιαφέρον θα έχει να διατυπωθεί και η αντίθετη άποψη.

Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ