Η προσφυγή στη βία εθνικών ομάδων ή οργανώσεων σε απελευθερωτικούς πολέμους, ή σε πολέμους εθνικής ανεξαρτησίας είναι νόμιμος ή σύμφωνος με τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου και του Χάρτη του ΟΗΕ.

Ομως, παρακολουθώντας τις ιστορικές περιστάσεις, διαπιστώνουμε ότι ο όρος τρομοκράτης ή τρομοκρατία χρησιμοποιείται από διαφορετικά κάθε φορά συμφέροντα.

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ έχει καταδικάσει 2 φορές την τρομοκρατία, το 1957 και το 1970, με τα ψηφίσματα 1186 και 2625, αντίστοιχα.

Ομως, η γενικότερη φαινομενική συμφωνία που υπήρξε μεταξύ των κρατών - μελών του ΟΗΕ στο θέμα της τρομοκρατίας πήρε άλλη τροπή, όταν οι ΗΠΑ εισήγαγαν προσχέδιο για τιμωρία ορισμένων πράξεων τρομοκρατίας, πάνω στο οποίο υπήρξε βαθιά διαφωνία από τα υπόλοιπα μέλη.

Η αντίθεσή τους στο θέμα ορισμού της τρομοκρατίας εκφράστηκε ακόμη περισσότερο με διαμαρτυρίες γύρω από τον ορισμό και τα αίτια που δημιουργούν την τρομοκρατία. Οι διαφωνίες επικεντρώθηκαν στις διαφορές μεταξύ των όρων "εθνικοαπελευθερωτικός πόλεμος" και "τρομοκρατία" (1).

Αυτές οι διαφορές διαχώρισαν τα κράτη σε δυο ομάδες. Η μία με επικεφαλής τις ΗΠΑ ενδιαφερόταν για την πρόληψη και τιμωρία της τρομοκρατίας, ενώ η άλλη ομάδα, που αποτελούνταν κυρίως από αραβικά και κράτη της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής, με την ομάδα των σοσιαλιστικών χωρών, ενδιαφερόταν κυρίως για τα αίτια που την προκαλούν. Τελικά, ψηφίστηκαν τρεις αποφάσεις στη ΓΣ του ΟΗΕ (1973 και 1974), που δείχνουν και το μέγεθος της διαφωνίας.

Στην ΕΕ, το θέμα της τρομοκρατίας αντιμετωπίζεται σε έξι επίπεδα.

1. Εσωτερικές νομοθεσίες.

2. Στα πλαίσια της Νέας Δομής του ΝΑΤΟ.

3. Συμβάσεις και μέτρα που λαμβάνονται από κοινού.

4. Ψηφίσματα.

5. Δημιουργία του TREVI (2).

6. Η Συνθήκη του Σένγκεν.

Η συνθήκη αυτή, η οποία ψηφίστηκε και από τη χώρα μας και που αποτελεί την ουσία της Συνθήκης του Αμστερνταμ, είναι μια μορφή τρομοκρατίας εναντίον των λαών της ΕΕ. Αστυνόμευση, κατάργηση της ελευθερίας, περιορισμοί στην είσοδο των μεταναστών και στην απόδοση πολιτικού ασύλου, διαδικτύωση όλων των πολιτών, με σκοπό την κωδικοποίηση και έλεγχο κωδικών στοιχείων (3).

Τέλος, στη χώρα μας, με την "17 Νοέμβρη" και άλλες τρομοκρατικές ομάδες, την επίμαχη δεκαετία του '80 σημειώθηκαν πράξεις διεθνών τρομοκρατών.

Στη Βουλή, το 1978, ψηφίστηκε μόνο από την κυβέρνηση της ΝΔ νόμος περί της καταστολής της τρομοκρατίας, ο οποίος καταργήθηκε το 1983.

Το 1988, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την καταστολή της τρομοκρατίας κυρώθηκε με τη διαφοροποίηση του ΚΚΕ.

..."Βέβαια εμείς αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει κοινωνική ρίζα στο πρόβλημα και δεν μπορούμε να δεχτούμε να χρησιμοποιηθούν οποιεσδήποτε τρομοκρατικές ενέργειες ή πράξεις σαν πρόσχημα για την επιβολή και ενίσχυση μηχανισμών καταστολής... γιατί δεν ορίζει τι εννοούμε με τον όρο τρομοκρατία... γιατί περιορίζει το πολιτικό άσυλο...", ήταν η προφητική παρέμβαση του ΚΚΕ στη Βουλή.

Η πασιφανής προσαρμογή της χώρας μας στη γενικότερη συντηρητική στροφή της Ευρώπης, η υποχωρητικότητα στις τουρκικές απειλές, οι αμερικανικές πιέσεις, από τη μια πλευρά, και τα αυξανόμενα κοινωνικά προβλήματα, από την άλλη, την έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζει τρομοκράτες της κοινωνικής μας ζωής όσες ομάδες εργαζομένων παλεύουν για τα δικαιώματά τους. Δυστυχώς, οι ευρωπαϊστές και οι οικουμενιστές κυβερνήτες μας έχουν το δικό τους τρόπο για να παρακάμπτουν τις οδυνηρές πραγματικότητες... Οι ίδιοι φαντάζονται ότι είναι πιο ρεαλιστές... όμως οι θέσεις αυτές δεν είναι διόλου ρεαλιστικές... αφού δεν περιέχουν παρά κοινοτοπίες του καπιταλιστικού φιλελευθερισμού, διατυπωμένες πριν 300 χρόνια.