Ξαφνικά όλοι σώπασαν. Οι ομαδικές καθημερινές συζητήσεις στα ραδιο-τηλεοπτικά δίκτυα για το Κοσσυφοπέδιο έπαψαν τόσο απότομα όσο απότομα είχαν αρχίσει. Φαίνεται ότι για τους δημοσιογράφους, που οργάνωσαν εκείνες τις συζητήσεις η κρίση του Κοσσυφοπεδίου μπήκε στη ρότα της ειρήνευσης. Ομως, το γιουγκοσλαβικό δράμα υπήρχε από πριν και συνεχίζεται. Τώρα μάλιστα, μπήκε σε μια καθοριστική δράση που θα κριθεί η μορφή και το περιεχόμενο του μέλλοντός του. Για την ώρα επιστρατεύεται το νεκραναστημένο σύνολο της πάλαι ποτέ αποτυχημένης αντιπολίτευσης των αρχών της δεκαετίας του 1990, (Πάνιτς, Καραγεώργεβιτς και Σία), να διεκδικήσει την εξουσία υπό τις ευλογίες και για λογαριασμό των ΗΠΑ. Μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς ετοιμάζονται τα σάβανα που θα τυλίξουν το γιουγκοσλαβικό κορμί. Τα σοσιαλδημοκρατικά κοράκια όρισαν ως έδρα του νεκροτομείου τη Θεσσαλονίκη. Εκεί φιλοδοξούν να τεμαχίσουν το κορμί σε πεδίο δόξης λαμπρό. Εκεί θα καθορίζονται οι μερίδες της ιμπεριαλιστικής φασολάδας. Εκεί θα χτυπάει η καρδιά του υπερεθνικού χρηματιστικού κεφαλαίου. Εκεί θα βρίσκεται κι η επιμελητεία του μιλιταρισμού να σχεδιάζει το άπλωμα του σφαγείου. Ο ΝΑΤΟικός μιλιταρισμός δεν κατέλαβε τη Θεσσαλονίκη για να φύγει. Την κατέλαβε για να μείνει μονίμως. Η Βόρεια Ελλάδα ήδη χρησιμοποιείται ως ιδιότυπο προτεκτοράτο στρατηγικής σημασίας. Εδώ θα σχεδιάζεται το έγκλημα κι από εδώ θα ξεκινά η πραγματοποίησή του. Αυτοί που μιλούν για ειρήνη είναι ή βαθιά νυχτωμένοι ή βαλτοί. Το πολεμικό εγχείρημα θα συνεχιστεί σε έκταση και βάθος. Αρκεί να δει κανείς τη λειτουργία συγκοινωνούντων δοχείων μεταξύ "G8", διευθυντηρίου της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ για να το καταλάβει. Στο Κοσσυφοπέδιο οργανώνεται κι επαναλαμβάνεται η ΝΑΤΟική κατοχή που ξεκίνησε με τη συμφωνία του Ντέιτον για τη Βοσνία. Η προοπτική της είναι να απλωθεί σε όλη τη Σερβία με την ανάδειξη φιλοδυτικών πολιτικών δυνάμεων στην κυβερνητική εξουσία. Σ' αυτή την προσπάθεια θα συνεπικουρεί πάντα η πολεμική απειλή ΝΑΤΟικής επέμβασης. Το πράγμα όμως δε σταματά εκεί.

Κύρια επιδίωξη είναι να στηθεί μια γεωγραφική μέγκενη που θα απειλεί να πνίξει τη Ρωσία. Η τελική ολοκληρωτική παράδοση της Ρωσίας, με τις αχανείς εκτάσεις φυσικού πλούτου, είναι ο στρατηγικός στόχος του υπερεθνικού χρηματιστικού κεφαλαίου. Οσο μακρινό κι αν φαίνεται, η τωρινή κατάληψη του Κοσσυφοπεδίου είναι η αρχή αυτού του σχεδίου. Η ενίσχυση της φιλοδυτικής σερβικής αντιπολίτευσης από τις ΗΠΑ είναι ένα βήμα, για να μετατρέψει σταδιακά τη Σερβία σε ένα ισχυρό φιλοδυτικό προτεκτοράτο. Τότε θα έχει επιτευχθεί το δυσκολότερο μέρος του δυτικο-συμμαχικού ελέγχου της περιοχής και θα 'χει ανοίξει ο δρόμος για το ρωσικό βορρά. Σ' αυτό το στρατηγικής σημασίας δυτικο-συμμαχικό σενάριο δε χωρούν εθνικές... τσιριμόνιες. Τα σύνορα χάνουν τη σημασία τους κι οι λαοί ανακατεύονται και μετατρέπονται σε κινούμενες νομάδες αθλίων μαζών. Οσο χαμηλότερη είναι η κουλτούρα ενός λαού, όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο της πολιτιστικής του παράδοσης, όσο πιο εξαθλιωμένος είναι, τόσο είναι καταλληλότερος να χρησιμοποιηθεί για την υπερεθνική κυριαρχία του δυτικο-συμμαχικού ιμπεριαλισμού.

Ζωντανό παράδειγμα γι' αυτό είναι οι αλβανικές μάζες μέσα κι έξω από την Αλβανία. Το μέλλον τους όπως και της Αλβανίας είναι σκοτεινό και δυσοίωνο. Η δυτική συμμαχία τούς χρησιμοποίησε και εξακολουθεί να τους χρησιμοποιεί όσο υπάρχει αντίσταση στο Βελιγράδι. Εάν αυτή πάψει, τότε θα χτυπήσει η δυτικοσυμμαχική νεκροκαμπάνα τόσο στα Τίρανα όσο και στο Κοσσυφοπέδιο. Τότε, αλίμονό τους! Τέλος, όλη αυτή η επιδιωκόμενη πορεία της δυτικής συμμαχίας που προ-αναφέρεται, δε σημαίνει ότι οπωσδήποτε θα πραγματοποιηθεί. Η διαλεκτική της ιστορίας είναι αρκετά αρνητική για παρόμοιες απλουστεύσεις. Οι επισημάνσεις γίνονται, κυρίως, για να αποτελέσουν υλικό για την καλύτερη οργάνωση του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού, αντιμιλιταριστικού κινήματος ειρήνης.