Ορισμένοι ψάχνουν ακόμα για να βρουν, αν η κυβέρνηση Σημίτη πήρε το μήνυμα των ευρωεκλογών και μάλιστα προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα από τον αν και γιατί δεν έγινε ριζικός ανασχηματισμός και άλλα τέτοια γελοία. Η κυβέρνηση έχει λάβει το μήνυμα των εκλογών πολύ καλύτερα από κάθε άλλον, γιατί ένιωσε αρκετά έντονα το χαστούκι των λαϊκών μαζών και είδε την εκλογική της επιρροή να ξεφτίζει στα πιο χαμηλά ποσοστά που έχει πάρει το κυβερνών κόμμα μετά το 1981. Επέλεξε, όμως,να κάνει φυγή και άλμα προς ακόμα πιο σκληρές αντιλαϊκές επιλογές και μέτρα. Είναι φανερό ότι περιφρονεί επιδεικτικά τη λαϊκή ετυμηγορία και πάνω απ' όλα βάζει τη συνεπή και σταθερή μέχρι τέλους υλοποίηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, της ΟΝΕ και της νέας τάξης.

Λίγο πριν αναχωρήσει για τη Λατινική Αμερική, ο Κ. Σημίτης φρόντισε να δώσει ένα σαφές στίγμα των προθέσεων και της πολιτικής βούλησης της κυβέρνησης. Πρόκειται για το μπαράζ του ξεπουλήματος στο πολυεθνικό κεφάλαιο δημοσίων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας. "Ολυμπιακή", Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, ΕΤΒΑ, Αγροτική Τράπεζα, Καταστήματα Αφορολόγητων Ειδών, ΟΔΙΕ, λιμάνια, κλπ., μπήκαν στο μύλο της εκποίησης. Οι "όροι" του ξεπουλήματος είναι κάτι παραπάνω από αποικιοκρατικοί, είναι χαριστικοί. Στην πραγματικότητα αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να απαλλαγούν όσο το δυνατόν πιο σύντομα από τις δημόσιες επιχειρήσεις, αδιαφορώντας προκλητικά για τις ολέθριες συνέπειες που θα υπάρξουν τόσο για τους εργαζόμενους σ' αυτές, όσο γενικότερα για το λαό και τη χώρα. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση Σημίτη προσβλέπει στην αμέριστη και ολόπλευρη υποστήριξη της οικονομικής ολιγαρχίας και των πολυεθνικών, ενώ προδικάζει ότι αυτή η επίθεση ξεπουλήματος, εν μέσω θέρους, δε θα συναντήσει τη σκληρή αντίδραση των εργαζομένων, καθώς και ότι το πολιτικό κόστος θα "αφομοιωθεί" μέχρι τις βουλευτικές εκλογές. Επίσης, ελπίζει ότι η επίτευξη του "εθνικού στόχου" της άρχουσας τάξης, της ένταξης, δηλαδή, της χώρας στην ΟΝΕ στις αρχές του επόμενου χρόνου, θα έχει ως αποτέλεσμα να "ξεχαστούν όλα" - τα "ερείπια", δηλαδή, που θα έχει αφήσει πίσω της - και θα δικαιώσει την πολιτική της. Υπολογίζει βέβαια και στη στάση των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, για να επιβάλει την αντιλαϊκή επίθεση χωρίς σοβαρή "κοινωνική αντίδραση".

Μέχρι τότε υπάρχουν ορισμένα σοβαρά ζητήματα που χρειάζεται να απασχολήσουν το λαϊκό κίνημα. Η δημιουργία ενός λαϊκού μετώπου αντίστασης και αποτροπής των αντιλαϊκών επιλογών, που θα δημιουργήσουν τετελεσμένα δύσκολα ανατρέψιμα για τις πλατιές λαϊκές μάζες, είναι και δική του υπόθεση. Τα διλήμματα είναι υπαρκτά και αμείλικτα: Είτε με το μονόδρομο της πλουτοκρατίας, της ΟΝΕ και της φτώχειας, είτε με τη λαϊκή συσπείρωση γύρω από τα αντιμονοπωλιακά αντιιμπεριαλιστικά αιτήματα και στόχους πάλης. Το ΚΚΕ, άλλη μια φορά, με την τελευταία απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής, έχει ξεκαθαρίσει τη θέση του και τραβήξει τις διαχωριστικές γραμμές: "Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα κόμματα δεν καθορίζεται από το μέγεθός τους, δηλαδή μεγάλα - μικρά, αλλά από την αντίθεση λαός - μονοπώλια, από τη στάση των πολιτικών δυνάμεων στις επιλογές και στην κατεύθυνση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ". Ιδού, λοιπόν, πεδίο δόξης λαμπρόν. Οσοι συμφωνούν με τη συνεπή και σταθερή αντίσταση στις επιλογές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ που στηρίζουν οι ηγεσίες του δικομματισμού, είναι ανάγκη να συναντηθούν μέσα στους μεγάλους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες, οι οποίοι, μετά και το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, μπορούν και από καλύτερες θέσεις να υποστηριχτούν και μεγαλύτερα αποτελέσματα να έχουν. Η συσπείρωση των ριζοσπαστικών δυνάμεων που υπάρχουν, ανεξάρτητα από το αν δε συμφωνούν σε όλα με το ΚΚΕ, είναι ανάγκη να εκφραστεί στο πεδίο της μάχης.

Ταυτόχρονα, όμως, απευθύνεται στους εργαζόμενους και τους καλεί να αντισταθούν στην ταξική πολιτική που εφαρμόζεται, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να συντονίσουν τον αγώνα τους με τις άλλες κοινωνικές ομάδες που πλήττονται βάναυσα. Στην κατεύθυνση αυτή δεν πρέπει να έχουν κανένα δισταγμό να ξεπεράσουν τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και να πάρουν, μέσω μορφών που οι ίδιοι θα επιλέξουν, τις τύχες του αγώνα και της ζωής τους στα χέρια τους. Διαθέτουν την εμπειρία και τα αυτιά να κλείσουν στις σειρήνες του συμβιβασμού και της υποταγής και να μην εγκλωβίζονται στην κινδυνολογία και τρομοκρατία των κυβερνώντων. Πολύ περισσότερο βέβαια δεν μπορούν να περιμένουν ότι με κυβέρνηση της ΝΔ "τα πράγματα θα είναι καλύτερα". Η σκληρή πραγματικότητα και η πρωτοφανής και ολομέτωπη αντιλαϊκή επίθεση που χρόνια τώρα δέχονται δεν αφήνουν περιθώρια αυταπατών για το μέλλον τους, αν καταφέρουν και περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδια. Χάρη και στους αγώνες που αναπτύχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια, σήμερα υπάρχει καλύτερο έδαφος, για να αποκαλυφθεί σε περισσότερους ο αληθινός, ταξικός και βάρβαρος χαρακτήρας της πολιτικής που εφαρμόζεται.

Την επομένη των εκλογών κάποιοι "ανησυχούσαν" για το αν το ΚΚΕ "θα κρατήσει τους πολλούς νέους ψηφοφόρους που κέρδισε". Μάλλον αλλού θα 'πρεπε να απευθύνουν τις ανησυχίες τους. Γιατί δεν επιδιώκει απλά να τους "κρατήσει", αλλά και να τους αβγατίσει κατά πολύ. Το Κόμμα βέβαια δεν πρόκειται να βάλει τους ψηφοφόρους του στο κομματικό θησαυροφυλάκιο, αλλά θα τους καταθέσει στο λαϊκή συσπείρωση. Αυτό ήταν, εξάλλου, και το μήνυμα που έστειλε με την απόφαση της ΚΕ: "Καλεί το λαό να έχει ετοιμότητα δράσης, γιατί έρχονται νέα αντιλαϊκά μέτρα, ετοιμάζονται νέες συμφωνίες που εκχωρούν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, ενώ σημαντικοί τομείς στρατηγικής σημασίας είναι προς πώληση στο πολυεθνικό κεφάλαιο. Το κύριο μέτωπο της προσοχής του ΚΚΕ παραμένει η οργάνωση των αγώνων, η πολιτική κοινωνικοπολιτικών συμμαχιών στα μέτωπα δράσης, η πλατιά διάδοση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ για το Αντιμονοπωλιακό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο πάλης". Συνεχίζουμε, λοιπόν, με ένταση της δράσης...

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ