Πολλά και διάφορα γράφονται και λέγονται τις μέρες αυτές, για τον δικομματισμό, την αντοχή του κλπ., κλπ. Οι περισσότεροι αναλυτές βγάζουν τα συμπεράσματά τους από το γεγονός, πως οι δύο βασικοί εκπρόσωποί του (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) συγκέντρωσαν ένα ποσοστό, που προσεγγίζει το 70% και επομένως είναι πολύ κοντά σ' αυτό των ευρωεκλογών του 1994.

Δε θέλουμε, να μειώσουμε τη σημασία αυτού του γεγονότος. Και σίγουρα, προτιμούσαμε και παλέψαμε για να είναι το άθροισμα αυτό αρκετά μικρότερο. Υπάρχει, όμως κι ένα άλλο γεγονός, το οποίο έχει κι αυτό ξεχωριστή σημασία και οι προαναφερόμενοι αναλυτές αποφεύγουν συνήθως να το σημειώσουν. Το αντιδικομματικό - αν το ονομάσουμε έτσι - 31% περίπου των προχθεσινών εκλογών, που γύρισε την πλάτη του σε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, είναι σαφώς διαφορετικό και ποιοτικά ανώτερο, από το αντίστοιχο 30% του 1994. Πρώτον, γιατί στηρίζεται πλέον στο ποσοστό του ΚΚΕ κυρίως και στη δυναμική, που αυτό δημιουργεί. Και δεύτερον, γιατί είναι σαφώς αριστερόστροφου προσανατολισμού γενικότερα, ενώ το 1994 συμπεριλάμβανε και το ποσοστό της ΠΟΛ.ΑΝ. (8,65%).Ας μας επιτρέψουν, λοιπόν, να παρατηρήσουμε, ότι οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις και το μέλλον γενικότερα, θα κριθεί πολύ περισσότερο, από το δεύτερο γεγονός, παρά από το πρώτο.