"Ο ισχυρότερος θα επιβιώσει". Αυτός ο νόμος, δηλαδή ο νόμος της ζούγκλας, έχει τεθεί σε ισχύ στις ελληνικές θάλασσες από την 1η Γενάρη 1999, όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετατρέποντας σε "κουρέλι" τη νομοθεσία της χώρας, άνοιξε διάπλατα τις θαλάσσιες πύλες, για να μπουν και να αλώσουν τα πλοία των πολυεθνικών. Την 1η Γενάρη, δηλαδή, τέθηκε σε εφαρμογή ένα ακόμα νομοθετικό τερατούργημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο Κανονισμός 3577/92, για να "σπάσει" κάθε είδους προστατευτισμό ("καμποτάζ") στις ελληνικές κρουαζιέρες, που σημαίνει ότι στο βωμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης η κυβέρνηση, θυσιάζει τις θέσεις 7.000 περίπου Ελλήνων ναυτεργατών που υπηρετούν στα ελληνικά κρουαζιερόπλοια! Στη συνέχεια και μέχρι το 2004 σειρά θα πάρουν οι περίπου 20 χιλιάδες ναυτεργάτες που εργάζονται στην ακτοπλοϊα! Με την ολοκληρωτική εφαρμογή του Κανονισμού 3577/92 το ΝΑΤ τελειώνει, παραδίδονται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, με ό,τι αυτό σημαίνει για τον ευαίσθητο χώρο του Αιγαίου!

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ είναι τεράστιες. Στο βωμό της Ευρωπαϊκής Ενωσης απεμπόλησαν κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Ενώ είχαν τουλάχιστον τη στοιχειώδη υποχρέωση να ασκήσουν το δικαίωμα του "βέτο", αποδέχτηκαν τον Κανονισμό με χειροκροτήματα.

Το αποτέλεσμα είναι από τις αρχές του Μάη στις ελληνικές θάλασσες να κυματίζουν σημαίες Μπαχάμες,Λουξεμβούργου,Νασάου και πάει λέγοντας. Τα "πανιά" αυτά είναι αναρτημένα στα πλοία των πολυεθνικών που ταξιδεύουν ανεξέλεγκτα ανάμεσα στα ελληνικά νησιά. Πρόκειται για τα πλοία "MARCO POLO","STAR FLAYER","WIND SPIRIT" αντίστοιχα. Τα πληρώματα αυτών των πλοίων είναι αλλοδαποί, χαμηλόμισθοι ναυτεργάτες. Οι πληροφορίες μιλάνε για συνθήκες εργασίας γαλέρας και τριτοκοσμικές εργασιακές σχέσεις. Η παρουσία αυτών των πλοίων αυτόματα μετατρέπει και για τους χιλιάδες Ελληνες ναυτεργάτες το... "ευρωπαϊκό όνειρο" σε εφιάλτη.

Τα πρώτα "θεμέλια" του Κανονισμού 3577/92 τέθηκαν με την Κοινή Ναυτιλιακή Πολιτική (ΚΝΠ) της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία θεσπίστηκε στα μέσα του 1985 από την αρμόδια Επιτροπή της ΕΟΚ και εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Υπουργών. Σκοπός της ΚΝΠ ήταν να εξασφαλίσει την ανταγωνιστικότητα του κοινοτικού στόλου απέναντι στους στόλους της Ιαπωνίας και των ΗΠΑ.Από τα κείμενα που είχαν δημοσιοποιηθεί τότε γινόταν καθαρό ότι η ανταγωνιστικότητα αυτή θα περνούσε πρώτα και κύρια μέσα από τη μεγαλύτερη εκμετάλλευση των ναυτεργατών.

Ολόκληρο το κείμενο του Κανονισμού το διαπνέουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις για τον "αναγκαίο", "κυρίαρχο" και "απαραβίαστο" χαρακτήρα των "νόμων της αγοράς" και της "ελεύθερης", δηλαδή ασύδοτης, δράσης του κεφαλαίου, του οποίου ο σκληρός πυρήνας είναι το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Ο Κανονισμός, δηλαδή, έρχεται να συμπληρωθεί στις ντιρεκτίβες του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, οι οποίες προσαρμόζουν τις παραγωγικές δομές των κρατών - μελών της ΕΕ στις ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου. Τα δικαιώματα και των ναυτεργατών θυσιάζονται στο βωμό των τεσσάρων ελευθεριών, που καθορίζονται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίου, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των εργαζομένων, χωρίς κοινωνικούς περιορισμούς και κοινωνικές δεσμεύσεις.

Αυτό γίνεται σαφές από τον πρόλογο του κειμένου του Κανονισμού που αναφέρει: "Η κατάργηση των περιορισμών στην παροχή υπηρεσιών θαλάσσιων μεταφορών εντός των κρατών - μελών είναι αναγκαία για την εγκαθίδρυση της εσωτερικής αγοράς, ότι η εσωτερική αγορά περιλαμβάνει ένα χώρο, στον οποίο εξασφαλίζεται η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, των προσώπων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Κατά συνέπεια, η ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών πρέπει να εφαρμοστεί στις θαλάσσιες μεταφορές εντός των κρατών - μελών. Της ελευθερίας αυτής πρέπει να επωφεληθούν οι πλοιοκτήτες της Κοινότητας"!

Για να επωφεληθούν, λοιπόν, οι εφοπλιστές και να αυξήσουν παραπέρα τα ήδη αστρονομικά υπερκέρδη τους, ποδοπατιούνται κυριαρχικά δικαιώματα των χωρών, καταργούνται εργατικές κατακτήσεις, που σημαίνει ότι αυξάνεται κατακόρυφα ο βαθμός εκμετάλλευσης και των εργατών της θάλασσας, ακυρώνοντας ντε φάκτο, όπως αποδεικνύεται από μελέτες νομικών, Διεθνείς Συμβάσεις που εξασφαλίζουν, στο ελάχιστο, το σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των χωρών και πάει λέγοντας.

Οι συνέπειες από την άρση του καμποτάζ θα μπορούσαν συνοπτικά να κωδικοποιηθούν ως εξής:

- Ναυτεργάτες: Η παρουσία των πλοίων των πολυεθνικών στους εσωτερικούς θαλάσσιους πλόες αυτόματα πλήττει τα εργασιακά δικαιώματα των περίπου 27.000 Ελλήνων ναυτεργατών που απασχολούνται στο χώρο της κρουαζιέρας και της ακτοπλοϊας και τοποθετεί βραδυφλεγή βόμβα στις θέσεις εργασίας τους. Με την είσοδο αυτών των πλοίων ταυτόχρονα νομιμοποιούνται οι μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις και οι συνθήκες εργασίας γαλέρας. Για παράδειγμα το πλήρωμα του "WIND SPIRIT", αποτελείται από "τριτοκοσμικούς" χαμηλόμισθους ναυτεργάτες. Το πλήρωμα του "STAR FLAYER" αποτελείται από 69 ναυτεργάτες από τους οποίους οι 46 είναι... κοινοτικοί. Παρά τα παζάρια επί δύο μέρες με την Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία οι εκπρόσωποι του πλοίου ως γνήσιοι αποικιοκράτες δε δέχτηκαν να ναυτολογήσουν Ελληνα ναυτεργάτη...

- Νησιά: Οι ξένες εταιρίες είναι φυσικό να επιλέξουν τις πιο επικερδείς γραμμές. Αυτό σημαίνει ότι τα πολυάριθμα μικρά νησιά θα μείνουν "εκτός". Θα επιδεινωθεί το συγκοινωνιακό πρόβλημα και το πρόβλημα του ανεφοδιασμού. Το γεγονός αυτό θα επιδράσει στην ίδια την ανάπτυξή τους και τη μη συγκράτηση του πληθυσμού, με όλες τις προεκτάσεις που μια τέτοια εξέλιξη θα έχει. Καθοριστικές θα είναι οι επιπτώσεις που θα επιφέρει στην οικονομία της νησιωτικής Ελλάδας και η αναμενόμενη μείωση του ναυτεργατικού δυναμικού. Επιπλέον, η κατάργηση του καμποτάζ διαμορφώνει όρους για την επιβολή ακόμα πιο στρεβλών κριτηρίων στην ανάπτυξη του τουρισμού.

- Αμυντική ικανότητα: Οι εσωτερικές θαλάσσιες μεταφορές είναι ενταγμένες στον αμυντικό σχεδιασμό της χώρας. Αυτό πηγάζει από τη γεωγραφική διαμόρφωση της Ελλάδας και την ανάγκη της ανά πάσα στιγμή, σύνδεσης της ηπειρωτικής με τη νησιωτική χώρα. Η άρση του καμποτάζ και οι εξελίξεις, που θα επιφέρει, θα διαταράξουν και μπορεί να διαλύσουν σε μια πορεία, τον ιστό της ενιαίας εδαφικής οντότητας. Με τη συρρίκνωση και την εκτόπιση πλοίων με ελληνική σημαία και των ελληνικών πληρωμάτων, δημιουργείται ένα δυσαναπλήρωτο κενό, που θα προκαλέσει σοβαρές αρνητικές παρενέργειες στον κρίσιμο τομέα της εθνικής άμυνας. Η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, η διχοτόμηση του Αιγαίου που προωθούν οι Αμερικανο-ΝΑΤΟικοί ιμπεριαλιστές, η επεκτατική πολιτική των κυρίαρχων πολιτικών - οικονομικών κύκλων της Τουρκίας και οι κίνδυνοι, τους οποίους εγκυμονεί αυτή η κατάσταση, καθιστούν επιτακτικά αναγκαία τη διατήρηση του ελέγχου των εσωτερικών θαλάσσιων συγκοινωνιών.