Πλούσιο σε θέματα και με μεγάλη ποικιλία το τελευταίο τεύχος του περιοδικού της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, με έμφαση στην κοινωνική πολιτική, στην υγεία και στον πολιτισμό. Γράφουν γυναίκες που έχουν βιώσει τα προβλήματα (μια μαθήτρια, μητέρες, αγρότισσες κ.ά.). Ανάμεσα σε άλλα: κατατοπιστικά άρθρα σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (βλέπε απορύθμιση), την υγεία των γυναικών, το έιτζ, τα ναρκωτικά (ιδιαίτερα τις βλάβες που δημιουργεί το χασίς στον οργανισμό, άγνωστες στους πολλούς) οι θέσεις της ΟΓΕ για τον εθελοντισμό, οι δραστηριότητες των συλλόγων σε όλη την Ελλάδα, αφιερώματα σε πνευματικούς ανθρώπους, καλλιτέχνες κ.α. Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το άρθρο της Καλλιόπης Φωτιάδη για τον πολιτισμό, που κινδυνεύει σήμερα στον πλανήτη μας. Γράφει: "Η ανθρωπότητα περνάει πάλι δύσκολα χρόνια, απάνθρωπα θα 'λεγε κανείς. Ο πολιτισμός περιορίζεται στα Μέγαρα Μουσικής των εκάστοτε Λαμπράκηδων... Κι όσο πάμε, οι πραγματικά πολιτισμένοι άνθρωποι λιγοστεύουν. Για να μη φτάσουμε στον ολοκληρωτικό εκβαρβαρισμό, θα πρέπει αυτοί οι λίγοι να παλέψουν, να πείσουν, να παρασύρουν, να ενθουσιάσουν του ανώριμους - τα υποψήφια θύματα των ορνέων - να τους σώσουν και να σωθούν.

Είναι γνωστό ότι ο αγώνας για την επιβίωση είναι πολύ σκληρός, δεν υπάρχουν περιθώρια, δεν υπάρχει διάθεση, οι ελπίδες φυραίνουν. Κι όμως, κάτι πρέπει να γίνει αν θέλουμε να προχωρήσουμε σε κάποιο ξέγναντο, γιατί όλα δείχνουν πως ο Μεσαίωνας ήταν μια ήπια εποχή, μπροστά στο εφιαλτικό μέλλον που απλώνεται μπροστά μας...

Η επιστήμη χωρίς τον πολιτισμό είναι βάναυση και τελικά βλαβερή, στρέφεται ενάντια στον άνθρωπο, ενώ οι γνώσεις αυτές γίνονται πράξεις καταστροφικές για την ανθρωπότητα. Αυτό το έχουμε ζήσει αρκετές φορές, μια που υπάρχουν πολλοί που αποκτούν γνώσεις, δεν μπορούν όμως να αποκτήσουν πολιτισμό.

Ενα τρανταχτό παράδειγμα είναι το ΝΑΤΟ, ένα κατασκεύασμα με βάρβαρη υφή και προσδιορισμό, αν και αυτοί που το φτιάξανε είχαν άφθονες επιστημονικές γνώσεις. Αντίθετα, οι "Γιατροί χωρίς σύνορα" είναι επιστήμονες, αλλά με πολιτισμό και αγάπη για τον άνθρωπο...

Τα έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα οι αντιάνθρωποι να είναι προσωρινοί νικητές. Προετοιμάζονται στο όνομα του αγίου κέρδους για την εξαφάνιση, έστω και αν αυτό σημαίνει και τη δική τους.

Υπάρχουν 130 εκατομμύρια παιδιά που δεν παρακολουθούν σχολεία και ένα δισ. αναλφάβητοι, από τους οποίους τα 2/3 είναι γυναίκες. Μάλιστα, την ίδια ώρα που ξοδεύονται 800 δισ. δολάρια σε εξοπλισμούς, ενώ 5 - 6 δισ. θα έφταναν για την εκπαίδευση όλων των παιδιών".

"Μόνο στη διάρκεια αυτού του χρόνου έχουν πεθάνει 20 εκατομμύρια άνθρωποι από ασθένειες και επιδημίες, οι οποίες είναι ιατρικά δυνατόν να θεραπευτούν. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι το 1999 θα πεθάνουν περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη μας από όσους είχαν χάσει τη ζωή τους στο πιο τρομερό έτος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.

Πώς θα μπορούσε κανείς να φανταστεί το μέλλον με την παγκοσμιοποίηση της καπιταλιστικής οικονομίας; Να η απάντηση: στη διάρκεια ακόμη του 1980, το 54% των χωρών του πλανήτη παρουσίαζε μια αρκετά ικανοποιητική οικονομική ανάπτυξη, της τάξης του 3%. Υπήρχαν δηλαδή ελπίδες να ξεφύγουν από την εξαθλίωση, μεγάλες μάζες λαών. Το 1993 όμως, μόνο το 37% των χωρών του κόσμου ανήκε στην "προνομιούχο" αυτή κατηγορία. Εάν η τάση αυτή συνεχιστεί, το 2002 το ποσοστό θα μειωθεί στο 15%" καταλήγει η Κ. Φωτιάδη. "Ο παράγοντας "ανάπτυξη" θα εξαφανίζεται σταδιακά, μπροστά στη θύελλα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας...".