"Η Ελλάδα σήμερα βρίσκεται όσο ποτέ κοντά στην επίτευξη των στόχων της. Είμαστε στο "παρά πέντε" της ένταξης στην ΟΝΕ "με το σπαθί μας". Αν ακολουθήσουμε τον επόμενο χρόνο αταλάντευτα, χωρίς οπισθοδρομήσεις την πολιτική μας, η Ελλάδα, την 1/1/2001, θα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης... Ο λαός καλείται να κρίνει, να συγκρίνει και να αποφασίσει: Θα τινάξει τις δικές του κατακτήσεις στον αέρα για να γυρίσουμε πιο πίσω από το 1994; Θα δώσει δύναμη στην πολιτική που αποδίδει καρπούς και ολοκληρώνει την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας;" (Κ. Σημίτης, "Ελευθεροτυπία" 6/6/99).

• Κάλπικο το δίλημμα. Κατακτήσεις στην πορεία για την ΟΝΕ έχουν οι ισχυροί επιχειρηματίες, που αυξάνουν τα κέρδη τους. Λαϊκές "κατακτήσεις" είναι η άνοδος της ανεργίας, η αύξηση της φτώχειας, η κατάργηση του 8ωρου για ένταση της εκμετάλλευσης, η καταστροφή του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, το ξεπούλημα της υγείας, της παιδείας, το ξεχαρβάλωμα της πρόνοιας, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, οι ιδιωτικοποιήσεις κρατικών παραγωγικών και άλλων επιχειρήσεων, το κλείσιμο επιχειρήσεων και η μεταφορά τους στο εξωτερικό για πιο φτηνά εργατικά χέρια, γεγονός που συμπιέζει και τους μισθούς στην Ελλάδα, η αύξηση εισαγωγών εμπορευμάτων, η ένταση της δράσης του πολυεθνικού κεφαλαίου και στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, κυρίως του εμπορίου, με αποτέλεσμα το ξεκλήρισμα αυτών των λαϊκών στρωμάτων.
• Αυτή η πολιτική επιβάλλει την ένταση της κρατικής βίας και καταστολής, του περιορισμού των δημοκρατικών κατακτήσεων και ελευθεριών, της λαϊκής κοινωνικής και συνδικαλιστικής δράσης, το ηλεκτρονικό φακέλωμα με τη Συμφωνία Σένγκεν, τη γιγάντωση των μηχανισμών αστυνόμευσης και την Ευρωπόλ.
• Αυτή η πορεία απαιτεί την παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού και την ασφάλεια των συνόρων της χώρας, τόσο λόγω της ΚΕΠΠΑ, όσο και γιατί το ΝΑΤΟ με το νέο δόγμα αποτελεί το στρατιωτικό βραχίονα της ΕΕ. Απαιτεί τη συμμετοχή στη νέα τάξη, όπως στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία.
• Αυτή η οδυνηρή πραγματικότητα δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερες αρνητικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα. Επιβάλει την παρεμπόδιση αυτής της πολιτικής και το σταμάτημα της εφαρμογής της όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και αποτελεσματικά. Οσο συνεχίζεται, τόσο θα μεγαλώνει το χάσμα ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, τόσο η εξαθλίωση θα απλώνεται σε μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, τόσο η ανασφάλεια από τις πολεμικές επεμβάσεις θα μεγαλώνει. Αν ο λαός δεν αντισταθεί τώρα, σ' αυτή την πολιτική, θα γενικευτεί η εφαρμογή της ανατροπής των εργασιακών σχέσεων, θα καταστραφεί εντελώς η στοιχειώδης κοινωνική ασφάλιση, θα καταργηθεί πλήρως ό,τι απέμεινε από τη δημόσια υγεία και παιδεία, θα ξεκληριστεί η αγροτιά, θα αυξάνεται η ανεργία, θα υποταχτεί ο λαός στη στρατιωτική καταστολή του ΝΑΤΟ. Αυτά πρέπει και μπορεί να τινάξει στον αέρα.
• Είναι προς το συμφέρον των εργαζομένων να μένουν οι παραγωγικές μονάδες και να αναπτύσσονται στην Ελλάδα από το να φεύγουν στο εξωτερικό. Η δυνατότητα εφαρμογής οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής προς όφελος του λαού και όχι των κερδών των επιχειρηματιών μπορεί να ασκείται μόνο αν το κράτος έχει δικές του στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις, γιατί μόνο έτσι μπορεί να αντιμετωπίσει τις αντιλαϊκές επιδιώξεις των πολυεθνικών. Με τους μικρομεσαίους αγρότες στη γη τους και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς μπορεί να αναπτύσσεται η αγροτική οικονομία, προς όφελος του λαού.
• Δυνατότητα άσκησης ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων και συνεργασίας με άλλα κράτη και τα ευρωπαϊκά, αμοιβαίου οφέλους, μόνο χωρίς ΕΕ και ΝΑΤΟ μπορεί να υπάρξει. Η ενσωμάτωση σ' αυτούς τους συνασπισμούς σημαίνει ένταση της εκμετάλλευσης και καταστροφικούς πολέμους.
• Μια τέτοια πορεία απαιτεί να πάρει ο λαός πολιτικά τις τύχες του στα χέρια του. Αμεσα μπορεί και πρέπει να αντισταθεί τώρα, πριν είναι αργά, με την πολιτική καταδίκη της κυβέρνησης και των κομμάτων που επιμένουν στην ενσωμάτωση στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Το πραγματικό δίλημμα στις εκλογές είναι: θα αφήσει ο λαός ανενόχλητη αυτή την πολιτική ή θα εμποδίσει πολιτικά την κυβέρνηση και τα κόμματα των μονόδρομων;
• Πολιτική θα είναι η απάντηση του λαού και αυτό μπορεί να γίνει με την καταδίκη της κυβερνητικής πολιτικής και κάθε διαχειριστικής πολιτικής και την υπερψήφιση του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ. Οι κυβερνήσεις χωρίς λαϊκή στήριξη και ανοχή δεν μπορούν να εφαρμόζουν αντιδραστικές πολιτικές. Η κοινωνικοπολιτική συσπείρωση και πολιτική δράση του λαού με το δικό του Μέτωπο πάλης θα αντιστρέψει και θα ανατρέψει αυτήν την πορεία.