Κανένα προεκλογικό τρικ, κανένα ψέμα δεν μπορεί να κρύψει τη μαύρη αλήθεια. Η ανεργία έχει θεριέψει και η εξέλιξή της βρίσκεται εκτός ελέγχου. Το μαρτυράνε ακόμα και τα πλέον επίσημα στοιχεία, παρά την κακοποίηση που έχουν υποστεί πριν να δουν το φως της δημοσιότητας. Ετσι βρισκόμαστε μπροστά στο εξής οξύμωρο: Την ώρα που οι νέες θέσεις εργασίας μοιράζονται από τα προεκλογικά μπαλκόνια και τηλεοπτικά "παράθυρα" κατά χιλιάδες, ο ίδιος ο ΟΕΑΔ να ομολογεί: Οι εγγεγραμμένοι, στα μητρώα του, άνεργοι έχουν αυξηθεί τουλάχιστον κατά 20% σε σχέση με την περσινή αντίστοιχη περίοδο! Κάθε εργάσιμη μέρα των τεσσάρων πρώτων μηνών του 1999 απολύονταν πάνω από 1.100 άτομα, με αποτέλεσμα οι απολύσεις να εμφανίζουν αύξηση 70% σε σχέση με την περσινή περίοδο! Το ποσοστό της εγγεγραμμένης ανεργίας φτάνει - σύμφωνα με υπολογισμούς που αποφεύγει να κάνει ευθέως ο ΟΑΕΔ - στο 11,5%, καταγράφοντας ρεκόρ και καταδείχνοντας ακόμα πιο παραστατικά το πολύ μεγαλύτερο μέγεθος της πραγματικής ανεργίας. Την ίδια ώρα ομολογείται ότι το 75% των εργαζομένων που απολύθηκαν εργάζονταν μόλις 8 μήνες, ενώ το 27,8% των νέων θέσεων εργασίας ήταν θέσεις μερικής απασχόλησης! Ποσοστό, που ειδικότερα για τις νέες θέσεις εργασίας γυναικών, ανέρχεται στο 54,35!

Πρόκειται κυριολεκτικά για στοιχεία που δεν αναδεικνύουν απλά την έκταση του εφιάλτη, αλλά και αποτελούν την τέλεια αποκάλυψη μιας πολιτικής που ασκείται στο όνομα της αντιμετώπισης των ανεργίας και που στην πράξη εκείνο που πραγματικά "καταφέρνει" είναι να την πολλαπλασιάζει. Μιας πολιτικής, που στην καλύτερη περίπτωση ανακυκλώνει στις ίδιες θέσεις εργασίας μισοάνεργους και μισοαπασχολούμενους, ενώ ο πραγματικός στόχος της είναι και αποδεικνύεται άλλος. Η χρησιμοποίηση της ανεργίας ως το ισχυρό άλλοθι για τη λήψη και επιβολή σαρωτικών αντεργατικών μέτρων, που αποσκοπούν στην ένταση της εκμετάλλευσης και στην παραπέρα μείωση του κόστους εργασίας. Μιλάμε για την επέκταση της μερικής απασχόλησης, την αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, το χτύπημα του οχτάωρου και γενικά του σταθερού χρόνου εργασίας, της κοινωνικής ασφάλισης, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και άλλων θεμελιακών κατακτήσεων της εργατικής τάξης, όπως έγινε με την ψήφιση του αντεργατικού νόμου 2639/98 πριν δέκα μήνες. Ακόμα και αυτά τα υποτυπώδη επιδόματα ανεργίας καταργούν συστηματικά - μετά από μια πορεία ραγδαίας συρρίκνωσής τους - οι αρχιερείς του... εκσυγχρονισμού σε μια περίοδο δραματικής εξάπλωσης του εφιάλτη, που έχει τρυπώσει μέσα σε όλα τα ελληνικά σπίτια! Αρπάζουν, κυριολεκτικά, την μπουκιά από το στόμα του άνεργου και την κάνουν χαριστική και ανεξέλεγκτη επιδότηση στους εργοδότες, συνεχίζοντας να πουλάνε, παρά την πλήρη χρεοκοπία του, το παραμύθι της δήθεν δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

Αυτό το παραμύθι ακούμε κατά κόρο και αυτές τις μέρες, σε μια προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει, προεκλογικά, ψεύτικες προσδοκίες, αλλά και ταυτόχρονα να σερβίρει σαν λύση για την ανεργία το διαβόητο "Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση", που κινείται στις ίδιες αντεργατικές και χρεοκοπημένες ευρωενωσιακές κατευθύνσεις. Μια επανέκδοση συνολικά της ίδιας πολιτικής που τίναξε την ανεργία στα ύψη, που εκπορεύεται ακόμα και στις λεπτομέρειές της από τα επιτελεία των Βρυξελλών και των πολυεθνικών και που επιβάλλεται να καταδικαστεί με την ψήφο των εργαζομένων στις επικείμενες ευρωεκλογές μέσα από τη δύναμη που θα δώσουν στο ΚΚΕ, στο μόνο κόμμα που δίνει σταράτες απαντήσεις, επιστημονικά τεκμηριωμένες και με ξεκάθαρη προοπτική για την εργατική τάξη και το λαό.