Σχέδια επί χάρτου για την "επόμενη ημέρα" μελετά η ελληνική κυβέρνηση που συνεχίζει να άγεται και να φέρεται ανάμεσα σε ευχές για να σταματήσουν οι ΝΑΤΟικές επιθέσεις και να ξεκινήσει η διπλωματική αναζήτηση λύσης για το Κοσσυφοπέδιο και σε υπογραφές στα αλλεπάλληλα ΝΑΤΟικά ανακοινωθέντα.

Η Αθήνα, δεμένη στο αμερικανικό άρμα, απλώς παρακολουθεί τις διπλωματικές διεργασίες, δίχως ουσιαστικές δυνατότητες παρέμβασης. Οπως είπε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γ. Κρανιδιώτης - μετά τη χτεσινή σύσκεψη της πολιτικής ηγεσίας των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας στο Μέγαρο Μαξίμου, υπό την προεδρία του Κ. Σημίτη - "ελπίζουμε η διπλωματία να παίξει το ρόλο της και η ΕΕ να αρθρώσει το λόγο της".

Οι "ελπίδες" της Αθήνας απορρέουν από τη γερμανική δραστηριότητα για την έναρξη μιας διαδικασίας συνδιαλλαγής μεταξύ Βελιγραδίου και ΝΑΤΟ με την ανάμειξη της Μόσχας. Οπως σημειώνουν κύκλοι του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, η Γερμανία έχει οικοδομήσει τις σχέσεις της με τη Μόσχα την τελευταία δεκαετία και δεν επιθυμεί να θέσει υπό δοκιμασία τα οικονομικά πλεονεκτήματα που απορρέουν από αυτές τις σχέσεις, προς χάριν των αμερικανικών συμφερόντων. Οι ίδιες πηγές του ελληνικού ΥΠΕΞ σημειώνουν επίσης, ότι η ΝΑΤΟική συμμαχία δεν είναι τόσο "αρραγής" όσο επιθυμούν οι Αμερικανοί να την εμφανίζουν.

Η Γερμανία, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να αναζητήσει διαδικασίες συνδιαλλαγής και η ελληνική κυβέρνηση, αδύναμη ή ανίκανη να αναλάβει την όποια πρωτοβουλία, απλώς "συμπαρίσταται" και για να "δείξει" πως και αυτή κάτι κάνει, καταθέτει "λόγια του αέρα".

Αυτό έγινε και χτες μετά τη σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου, όταν ο υπουργός Εξωτερικών ανακοίνωσε "ελληνική πρωτοβουλία" με τρεις, μάλιστα, πυλώνες! Η πρωτοβουλία αυτή, όπως είπε ο Γ. Παπανδρέου, είναι συμπληρωματική της ερμανικής και φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα των βαλκανικών χωρών σε βάθος.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο υπουργός Εξωτερικών, ο πρώτος πυλώνας έχει να κάνει με την προώθηση ενός αισθήματος ασφάλειας στην περιοχή, με την υιοθέτηση μιας διακήρυξης στην οποία θα επαναλαμβάνονται αυτονόητες αρχές του Διεθνούς Δικαίου, όπως για παράδειγμα αυτής που μιλά για το απαραβίαστο και το σεβασμό των συνόρων. Ο δεύτερος πυλώνας, κινείται και αυτός σε επίπεδο διακηρύξεων του σεβασμού των ανθρωπίνων και μειονοτικών δικαιωμάτων, σε μια προσπάθεια να εμπεδωθεί, όπως είπε ο υπουργός, η "δημοκρατία" σε όλες της χώρες της περιοχής.

Στον τρίτο πυλώνα βρίσκεται η "ουσία" της ελληνικής πρότασης και οι "μύχιοι πόθοι" της Αθήνας για την ανάληψη ενός "ρόλου" στην περιοχή. Οι πόθοι αυτοί έχουν να κάνουν με τις αμερικανικές "υποσχέσεις" προς την Αθήνα για "ουσιαστική συμμετοχή της Ελλάδας στη διαδικασία ανοικοδόμησης" της Γιουγκοσλαβίας. Ο τρίτος πυλώνας, λοιπόν, αναζητά τρόπους επενδύσεων (μικρό σχέδιο Μάρσαλ ονειρεύεται η Αθήνα) προκειμένου να επιτευχθεί η ανάπτυξη των Βαλκανίων και να απορροφηθούν με τον τρόπο αυτό οι εντάσεις των κοινωνικών προβλημάτων.