Μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, πολλοί, τελείως αφελώς και παραβλέποντας τους πραγματικούς λόγους ύπαρξης του ΝΑΤΟ, είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι αυτό δεν έχει σκοπό ύπαρξης και ότι σύντομα θα οδηγηθεί σε αποσύνθεση και διάλυση. Ομως, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο λόγος είναι απλός, το ΝΑΤΟ δε δημιουργήθηκε για να αντιμετωπίσει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, εξάλλου η ίδρυσή του είχε προηγηθεί, αλλά να επιβάλει παγκόσμια την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, γεγονός, που, ανάμεσα στις όποιες δραστηριότητές του, συμπεριλάμβανε και την αντιμετώπιση του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Η συνέχιση της λειτουργίας του, την τελευταία δεκαετία και τα σχέδια που γίνονται για τον επόμενο αιώνα, επιβεβαιώνουν περίτρανα τον επιθετικό του χαρακτήρα. Το ΝΑΤΟ, όχι μόνο συνεχίζει να λειτουργεί, αλλά αναπροσαρμόζει και το δόγμα του, ώστε πιο αποτελεσματικά να παίζει το ρόλο του παγκόσμιου χωροφύλακα της PAX AMERICANA, της σιδερένιας γροθιάς της "νέας τάξης", του παγκόσμιου κατασταλτικού μηχανισμού της νέας "ιεράς συμμαχίας", που έχει συσταθεί από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για να ελέγχει τους λαούς. Στα 50 χρόνια μετά την ίδρυσή του, το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται για τον 21ο Αιώνα. Το νέο δόγμα του, το οποίο αποτελεί αναπροσαρμογή της ίδιας στρατηγικής, έχει αρχίσει ήδη να ξετυλίγεται. Στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον, που θα γίνει τον Απρίλη, απλά θα γίνει η επικύρωση.

Στο επίκεντρο της στρατηγικής του ΝΑΤΟ, βρισκόταν και βρίσκεται η επιβολή της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Απουσία αντιπάλου δέους, οι λαοί και τα κινήματά τους είναι πλέον ο κύριος και άμεσος αντίπαλος του ΝΑΤΟ και στη βάση αυτή αναπροσαρμόζει τα επιθετικά του σχέδια. Προετοιμάζει την πολεμική του μηχανή. Ο νέος στρατός του ΝΑΤΟ δοκιμάστηκε αρχικά στη Βοσνία και τώρα προετοιμάζεται για το Κοσσυφοπέδιο και όπου αλλού χρειαστεί, αφού προηγουμένως προετοιμαστεί το έδαφος διά της γνωστής μεθόδου του "διαίρει και βασίλευε".

Στη φάση αυτή, η στρατηγική του ΝΑΤΟ εκφράζεται σε δύο βασικούς άξονες: Ο ένας είναι η "κατάκτηση" των πρώην χωρών - μελών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και ο άλλος η εδραίωση του ρόλου του ΝΑΤΟ ως παγκόσμιου χωροφύλακα του ιμπεριαλισμού. Ο πρώτος, ήδη, έχει ξεκινήσει να εφαρμόζεται, με τη διείσδυσή του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, ήδη η Πολωνία,η Ουγγαρία και η Τσεχία εντάχθηκαν τις μέρες αυτές ως μέλη στο ΝΑΤΟ, ενώ πιο δειλά είναι, προς το παρόν τουλάχιστον, τα βήματά του προς τα κράτη που προήλθαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Η διείσδυση αυτή γίνεται είτε μέσω της απευθείας ένταξης στο ΝΑΤΟ των χωρών αυτών, είτε μέσω του λεγόμενου "Συνεταιρισμού για την Ειρήνη" (PFP), δηλαδή του προγράμματος στρατιωτικής συνεργασίας του ΝΑΤΟ με χώρες του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Ο δεύτερος άξονας της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ, αυτός της καθιέρωσής του ως παγκόσμιου χωροφύλακα, έχει αρχίσει να εδραιώνεται και στο πλαίσιο αυτό υπάγεται και η μετατροπή του ΟΗΕ σε μηχανισμό νομιμοποίησης του επεμβατικού ρόλου του ΝΑΤΟ. Βέβαια, προωθείται παράλληλα και η ιδέα για αυτεπάγγελτη επέμβαση του ΝΑΤΟ, όπου αυτό κρίνει ότι το απαιτούν τα συμφέροντά των ιμπεριαλιστών πρώτ' απ' όλα και κυρίως των Αμερικανών. Δημιουργείται με τον τρόπο αυτό μια νέα κατάσταση στις διεθνείς σχέσεις, που το Διεθνές Δίκαιο καταργείται και βασικές αρχές του, όπως της μη επέμβασης και του σεβασμού των συνόρων, αποκτούν σχετική μόνο αξία. Οι διεθνείς σχέσεις επιστρέφουν σε μια νέα εποχή βαρβαρότητας, όπου ανάγεται σε υπέρτατη αρχή ο νόμος της ζούγκλας, ο νόμος του ισχυρότερου.

Το ΝΑΤΟ αποτελεί έναν επιθετικό ιμπεριαλιστικό στρατιωτικοπολιτικό οργανισμό, που διαρκεί μισόν αιώνα. Στην ίδια ρότα βάζει τις βάσεις και για τον επόμενο αιώνα. Η διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι η δράση του επεκτείνεται και έξω από τα σύνορα των κρατών - μελών του, σ' όλο τον πλανήτη. Από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα, δικαιολογεί την ύπαρξή του στην υποτιθέμενη αμυντική θωράκιση του λεγόμενου "δημοκρατικού" κόσμου, δηλαδή του καπιταλισμού. Προπαγανδιστικά συγκαλύπτει την αιτία ύπαρξής του και δράσης του. Τότε, με την αντιμετώπιση του υποτιθέμενου "σοβιετικού επεκτατισμού", σήμερα, με την εδραίωση της ...ειρήνης και της ασφάλειας... Οχι, όμως, την ειρήνη και την ασφάλεια δεν εδραιώνει, αλλά, σήμερα, αποτελεί τη μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή για την ειρήνη, τη μεγαλύτερη απειλή για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των λαών. Κάνουν λόγο για κατοχύρωση της "παγκόσμιας ασφάλειας" αυτοί, που χρησιμοποιούν σαν βασικό εργαλείο της πολιτικής τους το δόγμα του "διαίρει και βασίλευε", σπέρνοντας πολέμους και καταστροφές. Μιλάνε για "επιχειρήσεις επιβολής της ειρήνης" αυτοί, που προκαλούν τους πολέμους και βομβαρδίζουν ανελέητα λαούς, τους καταδικάζουν σε εμπάργκο και αποκλεισμούς, για να επιβάλουν τις λύσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Μιλάνε για "ανθρώπινα δικαιώματα" αυτοί, που έχουν εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία αρπαγής των όποιων δικαιωμάτων και κατακτήσεων και των ίδιων των λαών των χωρών τους.

Το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ σηματοδοτεί την παραπέρα στρατιωτικοποίηση των διεθνών σχέσεων. Το νέο ΝΑΤΟ, αντίθετα με ό,τι πίστευαν ορισμένοι, εξελίσσεται σε έναν οργανισμό, που εντείνει τους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και αυτό γιατί τους εξοπλισμούς δεν τους θέλει για τη διατήρηση της ισορροπίας στρατιωτικής ισχύος μεταξύ χωρών, αλλά, κυρίως, ως εργαλείο παγκόσμιας επιβολής. Για τις ανάγκες λειτουργίας του ΝΑΤΟ, δημιουργούνται "κίνδυνοι" είπε υπαρκτοί είτε υποθετικοί. Και με βάση τη νέα φιλοσοφία του, η Συμμαχία νομιμοποιείται να επεμβαίνει ακόμα και για προληπτικούς λόγους, όπου αυτή κρίνει ότι διακυβεύονται τα συμφέροντά της.

Το νέο διεθνές περιβάλλον, στο οποίο καλείται το ΝΑΤΟ να δράσει, σύμφωνα με τα επιτελεία του, χαρακτηρίζεται από "συγκρούσεις κρατών και διαμάχες μειονοτήτων, κύματα προσφύγων και συστηματική καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων". Στη Σύνοδο Κορυφής της Ουάσιγκτον, με βάση αυτά τα δεδομένα, θα γίνει σύμφωνα με τον γγ του ΝΑΤΟ η χάραξη της νέας στρατηγικής της Συμμαχίας. Ο ίδιος παραδέχεται ότι χώρος πιλοτικής εφαρμογής της είναι τα Βαλκάνια, αυτό το μεγάλο πεδίο εφαρμογής των σχεδίων της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων.