Υστερα από τη "συνηθισμένη", όπως εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια, επιτυχία του Ατλαντα Καλλιθέας στην ελευθέρα πάλη, κρίναμε σκόπιμο να βρούμε τους πρωτεργάτες αυτής της σειράς των επιτυχιών. Μιλήσαμε με δύο παλιούς αθλητές, που τώρα είναι προπονητές στον ιστορικό αυτό σύλλογο, τον Γιώργο Δεσκουλίδη και τον Παναγιώτη Κόκκινο.

- Ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας του Ατλαντα;

Δεσκουλίδης: "Η επιτυχία του συλλόγου οφείλεται στη σχέση μεταξύ παικτών και προπονητών. Είμαστε σαν μια οικογένεια. Μετά, όλοι οι προπονητές έχουν ιδρώσει και έχουν ματώσει στα τερέν της πάλης. Ηρθανε προπονητές και φέρανε 3 - 4 καλούς παλαιστές. Μας είπανε να τους πάρουμε προπονητές στο σύλλογο και θα μας δώσουνε τους αθλητές. Εμείς τους είπαμε όχι, γιατί έχουμε τη νοοτροπία ότι για να είσαι προπονητής στην ομάδα μας πρέπει να έχεις ιδρώσει και να έχεις ματώσει τουλάχιστον δέκα χρόνια στο άθλημα".

Κόκκινος: "Αγαπάμε το σύλλογό μας σαν το σπίτι μας και την οικογένειά μας. Ολοι είμαστε σαν μια γροθιά. Σώμα και ψυχή. Είμαστε αγαπημένοι και μονιασμένοι. Ολα οφείλονται στην αγάπη και στην τρέλα να κρατήσουμε την ομάδα μας ψηλά".

-Ο Ατλας είναι ένας σύλλογος που εδώ και 26 χρόνια προσφέρει ταλέντα στην ελληνική πάλη και διακρίσεις στη χώρα μας. Ο Δήμος της Καλλιθέας, που προβάλλεται μέσω του Ατλαντα, τι έχει προσφέρει στο σύλλογο;

Δεσκουλίδης: "Χρωστάμε πολλά στο δήμο. Πρώτο και κύριο, το γήπεδο, που το έφτιαξε ο δήμος και είναι αποκλειστικά για πάλη. Οι καθαρίστριες και όλα τα λειτουργικά έξοδα είναι δικά του. Η εξέδρα είναι πληρωμένη από το δήμο. Μας δίνει 300.000 δρχ. το μήνα για τους βοηθούς προπονητές μας. Τον μασέρ και τον προπονητή της άρσης βαρών τούς πληρώνει και αυτούς ο δήμος. Και εκτός αυτού πέρσι μας έδωσε πέντε εκατομμύρια στο χέρι, ενώ η ομοσπονδία μάς έχει κάνει περικοπές".

- Η επιχορήγηση από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού ποια είναι; Καλύπτει ή όχι τις ανάγκες σας;

Δεσκουλίδης: "Η επιχορήγηση από τη ΓΓΑ ήτανε επτά εκατομμύρια το χρόνο και ως επιβράβευση των συνεχόμενων πρωταθλημάτων που παίρνουμε, μας έδιναν τα τελευταία δύο χρόνια 4.800.000 δρχ. το χρόνο. Δηλαδή, μας έκοψαν περίπου το 25% χωρίς να μας ειδοποιήσουν. Τέτοια Γενική Γραμματεία δεν είχε περάσει ποτέ για μας τόσο σκάρτη. Αν σου απαριθμήσω όλους τους Γενικούς που περάσανε μέχρι τώρα δε θα βρω χειρότερο.

- Βλέπουμε ότι όσο περνάει ο καιρός η προσέλευση του κόσμου σε όλα τα αθλήματα αυξάνεται. Στην πάλη ο κόσμος έρχεται; Παρακολουθεί το άθλημα;

Δεσκουλίδης: "Σε μέρη όπου γνωρίζουν από πάλη, ο κόσμος έρχεται. Θυμάμαι ότι όταν έγινε το πρωτάθλημα στην Κομοτηνή, δεν έπεφτε καρφίτσα. Κάθονταν όλοι δίπλα δίπλα σαν να βγάζανε φωτογραφία. Η και στο Μενίδι ακόμα, που έγινε το τελευταίο πρωτάθλημα. Γενικά σε μέρη, όπως σας είπα, που γνωρίζουν το άθλημα της πάλης, είτε ελευθέρας είτε ελληνορωμαϊκής, η προσέλευση του κόσμου είναι ικανοποιητική. Αλλά δεν έχει φυσικά την προσέλευση που έχουν άλλα αθλήματα, όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Διότι η τηλεόραση που παρακολουθεί όλος ο κόσμος ασχολείται μόνο με το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο. Αν δε μάθει ο κόσμος ορισμένα πράγματα για το άθλημα, πώς περιμένουμε να έρθει να δει τους αγώνες; Το ποδόσφαιρο το ξέρουν. Ποιο είναι το φάουλ και το κόρνερ. Στην πάλη είναι ζήτημα να βρεις πέντε στους εκατό που να ξέρουν κάποια πραγματάκια. Το 1962 όταν ήμασταν αθλητές και ήταν η Βαλκανιάδα έρχονταν τα παιδάκια και χωρίς να βλέπουν το ταμπλό ξέρανε πόσο είναι το σκορ".

Κόκκινος: "Αν δεν ξέρεις για τους πόντους είναι σαν να παίζεις σκάκι χωρίς να το γνωρίζεις. Δε σου κινεί το ενδιαφέρον να το παρακολουθήσεις. Σήμερα δε γίνεται διαφήμιση. Οταν είχε κερδίσει ο Σημαντήρας τον Τούρκο, είχε βουίξει όλη η Αθήνα".

Δεσκουλίδης: "Στον Πειραϊκό Σύνδεσμο παλεύαμε έξω γιατί δε χώραγε ο κόσμος στο κλειστό. Σήμερα όλοι έχουν στραφεί σε άλλα αθλήματα. Αυτά ακούνε, αυτά βλέπουν".

Κόκκινος: "Αυτά τα βαριά αθλήματα, όπως είναι το καράτε, το τζούντο, έχουν έσοδα από τα παιδιά. Οι σύλλογοι βγάζουν από τα παιδιά. Και δυστυχώς, η τηλεόραση τα σπρώχνει προς τα εκεί. Και από εκεί γίνεται η αφαίμαξη αυτών των ζωηρών παιδιών. Αντί να τα σπρώξουνε προς την πάλη ή την άρση βαρών, που είναι Ολυμπιακά αθλήματα, τα σπρώχνουνε προς το καράτε και σε άλλατέτοια".

- Και ποιος είναι ο λόγος που τα ωθούν προς τα εκεί;

Κόκκινος: "Γιατί στην πάλη τα παιδιά που θα έρθουν δεν πρόκειται να πληρώσουν. Εκεί θα δώσουν 10 - 12.000 δρχ. το μήνα. Η πάλη είναι ένα λαϊκό άθλημα και στα λαϊκά αθλήματα δεν πληρώνουν".

- Ας μιλήσουμε γενικά για την πάλη. Πλησιάζουν Ολυμπιακοί Αγώνες. Είμαστε έτοιμοι από πλευράς αθλητών και χώρων για τους αγώνες;

Δεσκουλίδης: "Δεν μπορούμε να πούμε ότι είμαστε έτοιμοι. Εμείς πάντοτε φωνάζουμε ότι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά. Από το κομμάτι που κόβει η ομοσπονδία να κοπεί ένα μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας για τους αθλητές. Δεν είμαστε ενάντια στην ομοσπονδία. Τα λέω αυτά γιατί τώρα υπάρχουν δύο παρατάξεις εκεί. Η μία είναι για να ρίξει την ομοσπονδία. Εμείς μια ζωή λέμε ότι αν δε δοθούν περισσότερα χρήματα στα παιδιά δε θα έχουν κίνητρο να ασχοληθούν με το άθλημα που λέγεται πάλη. Με ένα άθλημα που είναι το δυσκολότερο και το πιο τεχνικό".

- Και το πιο παλιό.

Δεσκουλίδης: "Ακριβώς. Για να κρατήσουμε ένα καλό παλαιστή, πρέπει να τον ικανοποιήσουμε. Αν δεν ικανοποιήσουμε και τον δεύτερο και τον τρίτο για να υπάρχει άμιλλα, δε θα μπορέσουμε να πάμε παραπάνω. Αυτά που φωνάζουμε ότι το 2002 θα είμαστε σερβιτόροι και ξενοδοχοϋπάλληλοι, έχουν σχέση με το θέμα των κινήτρων. Δυστυχώς για την Ελλάδα, δεν είμαστε έτοιμοι. Από το σύλλογό μας γίνονται προσπάθειες και αγώνες για να προσεχτούν τα παιδιά της εθνικής ομάδας. Και όχι μόνον αυτοί. Και οι άλλοι αθλητές. Εάν προσεχτούν αυτοί τότε θα πάμε καλά. Αν δεν προσεχτούν, τότε δεν μπορείς να πεις ότι μπορούμε να βγάλουμε Ολυμπιονίκη".

- Από πλευράς αγωνιστικών χώρων;

Δεσκουλίδης: "Από πλευράς γηπέδων όλα σχεδόν μπορούν να φιλοξενήσουν αγώνες πάλης. Το στολίδι όμως της ελληνικής πάλης είναι το κλειστό της πάλης που κάνει προπονήσεις ο Ατλας στην Καλλιθέα. Το "Χολίδειο" το έκτισαν οι Πόντιοι και έχει σπασμένα τζάμια. Με αυτά τα γήπεδα θα πάμε στους Ολυμπιακούς; Ολα τα κλειστά γυμναστήρια κλείνουν για την πάλη και τα κάνουν γήπεδα για το μπάσκετ. Για να ολοκληρώσω όμως με το θέμα των αθλητών, θα σου φέρω ένα παράδειγμα: Οταν είχε βγει η "Ελευθεροτυπία" και είχε γράψει κάποτε ότι "ο Ατλας βγάζει Ολυμπιονίκη με 500.000 δρχ.", ενώ δεν είχε ειπωθεί ακριβώς έτσι, μέσα σε τρεις μέρες στο ταμείο του συλλόγου έρχονται 500.000. Τότε ήταν πολλά τα λεφτά. Πηγαίναμε στη Βουλγαρία με πούλμαν με τέσσερις χιλιάδες τη μέρα. Βάζαμε τριάντα παιδιά μέσα και πηγαίναμε στο Χάσκοβο. Κάναμε αγώνες τη μία με το Χάσκοβο, την άλλη με το Ντιμίτροφγκραντ, την επόμενη με το Καρμανλί. Και όμως, ξέρεις τι αθλητές ξεπεταχτήκανε; Στην πρώτη Ολυμπιάδα βγάλαμε τον Χατζηιωαννίδη, στις δύο επόμενες τον Χολίδη. Δεν είπαμε ότι με πεντακόσια χιλιάρικα βγάζουμε Ολυμπιονίκη, αλλά ξέρουμε πού να βάλουμε το κάθε κατοστάρικο. Αυτός ο σύλλογος έχει τη δυνατότητα με είκοσι εκατομμύρια το χρόνο να κάνει δουλιά που δεν μπορούν να κάνουν άλλοι σύλλογοι με εκατοντάδες εκατομμύρια το χρόνο. Δυστυχώς, εμείς χωλαίνουμε στο οικονομικό".

Κόκκινος: "Η πάλη θέλει κίνητρα. Αν δεν έχεις κίνητρο δεν κάνεις τίποτα. Ο αθλητής δεν πρέπει να παίρνει το 5 ή το 6% της πίτας αλλά το 50%. Λεφτά είναι αυτά που παίρνουν οι μεγάλοι αθλητές; Λεφτά είναι 150.000 δρχ. το μήνα; Οι πρωταθλητές Ευρώπης;".

- Υστερα από τον Χολίδη και τον Χατζηιωαννίδη, ποιο είναι το μέλλον της πάλης;

Δεσκουλίδης: "Τα Ολυμπιακά μετάλλια είναι επτά. Τέσσερα πήρε ο Εθνικός και τρία εμείς. Εχουμε νέα παιδιά που έχουν τις δυνατότητες να φέρουν Ολυμπιακά μετάλλια αλλά δεν έχουν κίνητρα. Γι' αυτό θα γυρίσω στο προηγούμενο ερώτημά σας. Δώστε κίνητρα. Πρώτα να υπάρχει η άμιλλα και μετά, αφού μπορέσουμε να τους κρατήσουμε, τότε θα μας φέρουν τα μετάλλια. Με λίγα λόγια, πρώτα τα κίνητρα στους αθλητές και αυτοί θα φέρουν τα Ολυμπιακά".

- Για να κλείσουμε. Πότε πρέπει κάποιος να ξεκινάει την πάλη;

Δεσκουλίδης: "Από μικρός. Παλαιστής γίνεται στα δεκαέξι περίπου χρόνια. Μετά χρειάζεται άλλα πέντε χρόνια για να "ψηθεί" και γύρω στα 32 αποδίδει. Το ταλέντο θα φανεί σε έξι - εφτά χρόνια. Ολες οι μεγάλες επιδόσεις έρχονται με πάνω από δέκα χρόνια δουλιάς".

- Στα 35 δηλαδή τελειώνει η καριέρα ενός παλαιστή;

Δεσκουλίδης: "Εγώ πιστεύω ότι ο αθλητής που κάνει σωστή αγωνιστική ζωή κρατάει πολύ. Για παράδειγμα, ο Ηρακλής Δεσκουλίδης έχασε το εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς από έναν αθλητή 39 χρόνων και άλλη μια από έναν Κορεάτη πάλι 39 ετών. Γενικά μπορείς να αποδώσεις μέχρι τα τριάντα πέντε. Ο καθαρός οργανισμός και η σωστή ζωή παίζουν το σημαντικότερο ρόλο. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις φυσικά. Υπήρχε ένας Γερμανός αθλητής που στα 25 του ήταν τελειωμένος".

Π. Α.